A Crossroad ✔

Chapter 25: Thank You

[Quin]

Napabuntong-hininga na lang ako habang nakatingin sa apat na taong halos hindi na mapaghiwalay simula pa kanina. Mommy, Manong, Manang and Raven are so noisy talking about random things. Kanina pa din sila nagtatawanan sa mga kinukwento nilang 'nakakatawang' pangyayari sa buhay nila.

I didn't feel out of place because I prefer listening than talking. Always.

"Paano niyo nga pala naging kaibigan itong si ma'am Quin eh hindi ito mahilig makihalubilo sa mga tao?" Nagkunwari akong walang pakialam. Yes. The brute introduced himself as my 'friend' and he settled with that excuse for two whole hours and counting!

Pumayag si Mr. Santillan na mag-half day lang ako ngayon dahil kaarawan ni mom. Nagpaabot naman siya ng pagbati dahil hindi siya makadadalo sa dami ng kan'yang trabaho.

"I don't know. Maybe she became comfortable with me..." Inapakan ko siya sa paa na ikinangiwi niya pero ngumisi lang ulit siya sa'kin.  He's annoying me and he's enjoying it! Pretty much. This celeb has always been a pain in the ass!

"Mabuti naman kung gano'n. Nakatutuwa nga at maliban kay Lawrence eh may isa pa pala siyang lalaking pinagkatitiwalaan..." Nahigit ko ang hininga ko sa gulat. I almost feel my eyes widen in sheer embarassment. Hindi ko akalaing magsasalita si manang ng mga bagay na masyadong personal kay Raven.

Wait! Why are my cheeks heating up? Wala naman dapat akong ikahiya!

Saglit akong napalingon kay Raven na sumeryoso ang ekspresiyon saglit bago bumalik sa pagngiti. I don't know why but I felt nervous all of a sudden.

For a millisecond, his brows brooded and the gray eyes he possess became darker, and darker.

"Sino nga oo pala si Lawrence?" tanong pa niya. Nakita kong nagkatinginan silang tatlo. Parang hindi pa makapaniwala, si Manang ay hilaw pang napangisi. Mom gaveme a knowing look while Manong cleared his throat.

What's with them?

"I think it's better if Quin's the one to tell you. Akala ko nakwento mo na kay Raven ang tungkol sa kan'ya nak." My mom smiled as she took a bite on the mango float. Her meaningful look is damn scaring me, okay.

Kailangan ko bang sabihin kay Raven ang tungkol kay Lawrence?  When did I had such responsibility?

Hindi na ako umimik at hindi na rin sila nag-usap pa tungkol kay Lawrence. Nagpatuloy na lang sila sa pag-uusap ng iba't ibang bagay habang tahimik lang ulit akong nakikinig sa kanilang usapan.

"Hijo, hindi ba ina mo si Cynthia?" Napatingin agad ako kay mom. I know where this conversation is going. Damn. What the hell. I regret bringing this brute here!

"Uhm, yes. Bakit po?" Nagkunwari akong abala sa pagkain nang dumako ang paningin ni mom sa'kin.

"Hindi ba nasabi nitong anak ko na idolo niya ang ina mo? Pangarap niyang maging mas magaling pa sa pagsusulat, tulad ng iyong ina." Ibinaba ko ang kubyertos at itinaas ang tingin sa kan'ya.

"Mom, why are you telling him too much?" I looked at her seriously pero ngumiti lang siya.

"Syempre naman. Wala namang masama do'n dahil kaibigan mo naman ang batang 'to." It was like digging my own grave!

Halata namang nang-aasar lang si mom at pahiyang-pahiya na ako. How can my mom do this to me? Alam kong alam niyang hindi ko kaibigan ang lalaking ito at bakit hindi man lang siya... Urgh stupid!

"Fine," nasabi ko na lang bago uminom ng juice. I felt thirsty all of a sudden. Maybe because of the tension building inside of me. I felt deprived of hydration because my heart is beating so fast like I was running a mile or two