Chapter 63: Sunrise and Sunsets

259 13 3
                                    

[Quin]

"Wiehhh! Quin! Kumusta ka na?! Long time no see!" someone shrieked from the direction of the door. Mabilis kong itinaas ang tingin mula sa pagkayuyuko at paghagod ng mga kukong pinutulan ni Raven kanina saka nilingon ang pinanggalingan ng boses.

A not-familiar built of a woman in a black minidress welcomed my vision. Even from the blurriness, I can still see a cute and genuine smile in her lips.

"Lav naman. 'Di ka ba marunong kumatok?" Apat pang ibang mga babae ang pumasok sa kwarto at may kan'ya-kan'yang fashion senses na kung ikukumpara sa aking hospital gown ay mas'yadong malayo.

Nginusuan lang sila no'ng naunang pumasok na babae. She then turned to me again and smiled wider. I don't know how it happened but my vision was uplifted a little. Mas nagulat pa ako nang tumakbo siya patungo sa'kin habang may dramatic na ekspresiyon sa mukha.

Who is this woman and why is she acting weird?

"My bestfriend! Na-miss kit-" Mas lalong napakunot ang noo ko nang matisod niya ang isang stool dahilan nang agaran niyang pagkadapa. Napaluhod siya sa tiled na sahig habang halos nasira ang kan'yang mukha sa ipinakitang reaksiyon.

I heard the other girls laughing with what happened to her. Their laughs lingered in the four-cornered room and it was the liveliest time of the year. Kahit hindi ko sila kilala, ang ingay ng kanilang mga tawa ay naghatid ng isang magaang ere sa silid na maihahalintulad sa pasko.

"Sige... Pagtawanan niyo lang ako! Gan'yan naman kayo, 'di ba? Friendsh*t over!" She glared at the girls with sarcasm in her statement.

I shifted my vision on Raven who's sitting on the sofa, half asleep. Nakasandig ang kalahati ng kan'yang katawan sa upuan, nakahalukipkip ang mga braso at nakakrus naman ang mga paa.

Mukhang nagising yata siya hatid ng ingay dahil mapungay ang mga mata niya nang ibuka niya 'yon. As soon as his eyes met mine, he smiled sweetly and wearily. I tried my best to give him a straight look since I know I can't reciprocate the sweetness that smile has.

Isang bahagyang nguso ang naging reaksiyon niya kaya nailing na lang ako upang pigilan ang sariling matawa.

"You're so epic talaga, gurl!" asar pa no'ng isa. Hindi ko na mas'yadong napansin ang sinabi pa ng iba na halata namang puro asar lang dahil sa gulat na tanong ni Raven.

"Javen? You didn't tell me your bringing some of your friends." Ngayon ko lang napansin na nandito rin pala si Javen na tahimik lang na nakatayo sa hamba ng pinto. She grinned at her brother as she stood straight.

Her features never changed for the past years, especially the fact that she really looks like her brother. A girl-version of Raven with chestnut eyes and long, wavy hair. She is tall, even taller than me. Maganda ang hubog ng kan'yang katawan kahit sabihin pang ina siya ng dalawang makukulit na bata.

Remember the cute little kids in the garden who called me pretty? Those children were hers and I got to meet them again three weeks ago. Ang cute ng mga bata at masaya na akong nakakahalubilo sa kanila.

Magpahanggang-ngayon... Hindi ko pa rin sinasabi kay Raven ang tungkol sa anak namin. Ayaw ko nang halungkatin pa. I believe that the baby deserves peace. If ever in the future, when things become right even how impossible... I would tell him.

Sa ngayon, itatago ko muna. Kasi sisisihin na naman niya ang sarili at ayaw ko na ng gano'n.

"Well, they insisted. After all, they've been classmates with Quin too," paliwanag ni Javen bago lumapit kay Raven. "By the way kuya, we will be staying here for three days. Kailangan kasi nilang habulin ang schedules. They just really wanna see Quin." Nakangiti siyang lumingon sa'kin.

A Crossroad ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon