"Burada kimse yok ki Rüya."
Can'ın sesini duyduğumda bunu çoktan fark etmiştim. Ama daha 1 saniye önce ordaydı.
"Ama daha şimdi oradaydı. Nereye gitti ki?"
Omzuma değen ellerle ani bir ürkmeden sonra ellerin sahibine döndüm.
"Canım bak orada kimse...
Sabah beynimin içinde öten alarmla doğruldum. Her şey anlamsızlaşmıştı. Artık okula gitmek bile istemiyordum. Oysaki benim en büyük hayalimdi bu üniversite. Bunun yüzünden hayalimi bile yaşayamıyordum.
Alarmı kapattıktan sonra bitkinle yatağa geri attım kendimi. Gözlerimi kapatmamla odamın kapısının açılması bir oldu.
"Rüyaa! Hadi kalk ya. Alarmı kapatıp geri yatmak nedir?"
Tabiki de uyku düzenine aşırı dikkat eden Ceyda gibi bir arkadaşım varken uyumak imkansızdı. Nasıl başarabiliyor anlamıyorum. Alarm öter ötmez kalkıyor. Benim gibi uykucu biri için bu çok komik bir fıkra.
"Ceyda lütfen, sadece 5 dakika daha."
Vücudumu diğer tarafa çevirdiğimde uyku kollarını bana tekrar sarmaya başlamıştı ki..
Elindeki bardakla sırıtarak bana bakıyordu. Bir bardak suyu kafamdan aşağı boşalmıştı. Uykumun koşarak uzaklaştığını gördüğümde ona üzülerek el salladım. Şimdi intikam vaktiydi. Yüzüme yerleştirdiğim sinsi sırıtmayla elime yastığımı aldım Ceyda'ya savaş açtım. O da eline bir yastık aldığında yastık savaşına tutuşmuştuk.
Sonunda yorularak yatağa uzandığımızda ikimiz de gülüyorduk. 1 aydır mutlu olduğum tek andı belki de bu. Ama işte adı üstünde an. Sadece bir an mutlu oluyordum. Sonra her şey tüm gerçekliğiyle yüzüme çarpıyordu.
Yüzümdeki gülüş yavaş yavaş silinmeye başladığında yatakta doğruldum. Ceyda da artık gülmüyordu.
"Rüya, senin için bugün saat 11 buçuğa randevu aldım. Uzman Psikolog Banu Şeker. Tanıdığım biri, çok tatlıdır. Lütfen geç kalma. Senin için en iyisi bu."
Aldığım nefesimi sesli bir şekilde, bitkinle dışarıya üfledim.
"Tamam. Bu sefer gideceğim."
"Öyle umuyorum canım."
Elini omzuma koyup, yanındayım der gibi sıktıktan sonra beni kahvaltıya çağırmıştı. Bugün okula gitmeyecektim psikolog görüşmesi için. Onun için geç kalkmıştım. Saat 9 civarlarıydı. Oflayarak kalktım yataktan.
Allahtan Ceyda'nın okulu bugünlük öğleden sonraydı da kahvaltı falan hazırdı.
Banyoya gidip kısa süreli bir duş aldıktan sonra bornozumu üstüme geçirerek aynanın karşısına geçtim. Yüzüm solmuştu. Gözlerimin altındaki koyuluklar zaten solmuş olan gözlerimi iyice berbatlaştırıyordu. Artık makyajla gizlemekten de bıkmıştım.
Önce dişlerimi fırçaladım. Saçlarım tarayıp kuruttuktan sonra odama geçtim. İlk önce iç çamaşırlarımı giydim. Ardından dolabını açarak önceden aklıma getirdiğim elbiselerimi çıkardım. Üzerinde siyah yazısı olan beyaz tişörtümü, siyah pantolonumu ve haki yeşil olan bol kot montumu çıkardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
