EFDALYA

3.Bölüm- İlaç

Şimdi burayı yazarınızdan dinliyorsunuz canlaar😁 Hadi bakalım keyifli okumalar🥰

..

"C-Can, Can Rüya yok. Can heryere baktım. Hiçbir yerde yok. Can çok korkuyorum."

Hıçkırıklarının arasından konuştuğu cümleleri Can tarafından biraz zor anlaşılmıştı. Ama elinde değildi. Konuşurken sesi titriyor, harfler birbirine karışıyordu.

"Ne diyorsun Ceyda? Hiçbir şey anlamadım. Ne demek Rüya yok? Dışarı hava almaya falan çıkmıştır, sakin ol."

Karşısındaki endişenin kara sularında boğulmuş olan kızı rahatlatmaya çalışırken kendisinin de bu sulara çekildiğinden habersizdi.

"Hayır Can. Anlamıyorsun. Her şeyi evde. Hem de her şeyi. Telefon, çanta, cüzdan, parası ve hatta ayakkabıları bile evde Can. Ayakkabısını bile giymeden nereye gitmiş olabilir ki? Ben çok korkuyorum Can."

Can da iyice bu sularda kaybolmaya başlamışken alel acele ayağa kalkarak Ceyda'ya cevap verip telefonu kapatmıştı. Ardından ise grubun geri kalanlarını toplayıp Ceydaların evinin yolunu tutmuşlardı.

"Tamam Ceyda. Sen sakin ol. Evde kal. Biz hemen geliyoruz."

Ceyda ise evin içinde bir o yana bir bu yana volta atıp duruyordu. Nerde olabilirdi ki Rüya? Hem de bu haldeyken. Kendine bir zarar verebilir miydiki? Hayır bunu yapmazdı o.. Yani yapmazdı değil mi?

Ceyda içerde volta atarken Canlar çoktan gelmişlerdi.

Kapının önüne geldiklerinde Zile basan Burak zilin altındaki not kağıdını farkeden isim olmuştu. Hemen eline alıp okuduğunda ise içindeki rahatlama iyi miydi bunu bilmiyordu. Kapı açıldığında Can ve Erim içeriye girerken o biraz geride kalmıştı. Henüz onlar farketmemişlerdi.

Burak kapıda beklemeyi bırakıp içeriye girdiğinde arkadaşlarının konuşmasını bölerek not kağıdını elinde sallamıştı.

"Ceyda bunu farketmedin mi?"

Ceyda şaşkınlıkla arkadaşının elindeki kağıdı bir çırpıda alıp okudu. Şaşkınlığı gözlerinden okunuyordu.

"Bu, bunu nerden buldun sen?"

"Zilin altındaydı. Hiç mi görmedin ya?"

"Hayır. O telaşla hiç farketmemişim ki."

Bu ikilinin konuşmaları diğerlerini fazlasıyla meraklandıdırmıştı. Daha fazla dayanamayan Erim ise konuşmayı bölen isim olmuştu.

"Çocuklar artık bize de söyleyecek misiniz ne olduğunu?"

"Rüya, kapıya not bırakmış. Ben o telaşla hiç dikkat etmemiştim."

"Ne diyor peki?"

"Hava almaya çıkıyorum. Merak etmeyin yazmış."

"Desene boştan yere telâşlandık."

Hepsinde bir rahatlama olurken Ceyda'nın içi hala rahat değildi. Aklına takılanlar vardı.

"Ama hiçbir ayakkabısını giymemiş. Nasıl gitti?"

Bu durum diğerlerine de garip geldiğinde emin olmak için tekrar kontrol etmeye karar verdiler. Kontrol ettiklerinde aniden Ceyda'nın aklına Rüya'nın terlikleri gelmişti. Evet, onlar burda yoktu. Ama bu soğukta hangi akla hizmet onları giymişti ki?

"Çocuklar aslında Rüya'nın terlikleri yok. Ama bu soğukta neden onları giysin ki?"

Bu hepsine mantıksız gelmişti ama arkadaşları zaten son zamanlarda pek normal davranmıyordu ki.