Teach Love

7| Στάσου..

-Την πόρτα σε παρακαλώ!
Μου φωνάζει και κλείνω τον πόρτα. Κάθομαι στην καρέκλα και κοιτάζω το πάτωμα.

-ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;;
Άρχισε τις φωνές.

-ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΙΖΩ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΒΓΑΔΕΣ! ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΑΣ ΝΑ ΤΑ ΛΥΣΕΤΕ ΑΛΛΟΥ! ΜΕ ΑΚΟΥΣ;
Μου φώναξε αλλά δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στην στιγμή που ήμουν εγώ αυτή που τον χτύπησα καταλάθος και είχαν ματώσει τα χείλη του.

-ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ !
Φωνάζει ξανά και χτυπάει το χέρι του στο γραφείο. Γυρίζω απότομα το βλέμμα μου σε αυτόν προσπαθόντας να μην δείξω το κλαμμενο μου πρόσωπο.
Σηκώθηκε και ήρθε απέναντι μου, μπροστά από την έδρα .

-ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;; ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ;
Μου φώναζε . Ξαφνικά με πλησιάζει και τρέμω.

-Κάτσε, τι είναι αυτές οι κοκκινίλες στον λαιμό σου;;
Το πρόσωπο του είχε μεταμορφωθεί από άγριο.. σε γαλήνιο...Α μάλιστα.. τώρα πρόσεξε και τα σημάδια από τις χερούκλες του Γιάννη όταν με άρπαξε από τον λαιμό.

-Μπορώ να φύγω τώρα;;
Τον ρωτάω αποφεύγοντας την ερώτηση

-Σε ρώτησα κάτι!
Έσκυψα το κεφάλι μου. Ξαφνικά αισθάνομαι το χέρι του να ακουμπάει τα μαλλιά μου και να  τα κάνει στην άκρη για να δει τον λαιμό μου.

-ΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ;

-Ναταλία σε άρπαξε από τον λαιμό;;

-Τώρα αλήθεια τι θέλετε να σας πω;;
Είπα και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα για αυτό που έγινε. Άρχισε να ξεφυσάει και να κάνει άλλοτε δύο βήματα δεξιά και άλλοτε αριστερά .
Ήρθε ξανά κοντά μου και γονάτισε μπροστά μου.

-Πονάς;;
Με ρώτησε και κοιτούσε ξανά τον λαιμό μου. Ήμασταν πρόσωπο με πρόσωπο. Τον κοίταξα στα μάτια για πρώτη φορά.. και το βλέμμα του ήταν περίεργο. Πρώτη φορά ήταν καλός μαζί μου.
Πρώτη φορά λέει κάτι καλό. . Χωρίς ειρωνία, χωρίς τίποτα . Είναι δυνατόν να έχω πέσει τόσο χαμηλά που να ξαφνιάζομαι και να μου αρέσει αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς του;

-Μπορώ να φύγω ;; Όλα οκ.
Ήθελα να φύγω. Να κλάψω με την ησυχία μου.