Teach Love

84| «Ε όχι...όχι..»

-Δεν θα ήταν υπέροχο αυτή την ομελέτα να την τρως κάθε μέρα;;
Με ρωτάει περήφανος και εγώ δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω.

-Ναι ναι.. δε λέω, υπέροχη ήταν!
Του δίνω τα εύσημα.

-Εγώ σοβαρά μιλάω
Συμπληρώνει φορώντας τη σοβαρή του έκφραση.

-Τι εννοείς..;
Κόλλησα.

-Δεν θα ήταν άσχημο... εγώ.. εγώ και εσύ εδώ κάθε μέρα.. μαζί...
Είπε τραυλίζοντας, κάτι το οποίο μου φάνηκε γλυκό χωρίς να ξέρω να εξηγήσω το γιατί.

-Ε;; Τι λες..;
Ρωτάει κοιτάζοντας με στα μάτια σαν κουταβάκι.

-Δε μπορεί να λες αλήθεια.. έτσι δεν είναι...;
Είπα μπερδεμένη.

-Πάντα την αλήθεια σου λέω.. και γι αυτό δεν αστειεύομαι καθόλου..

-Δε φοβάσαι μην αλληλοσκοτωθουμε..;
Ρωτάω
Θέλει να μείνουμε μαζί.. δεν το πιστεύω.. πόσο πιο κιουτ..;

-Δεν θα ναι η πρώτη φορά.. έχουμε εξασκηθεί καλά σε αυτόν τον τομέα..
Είπε και γελάσαμε ταυτόχρονα.

-Άλλωστε έχουμε περάσει ξανά ώρες μαζί.. κοιμηθήκαμε ξανά μαζί αγκαλιά.. που αν εννοείτε και δεν αισθάνεσαι άνετα με αυτό.. και στον καναπέ βολεύομαι...
Αχου τονν...

-Ε όχι... όχι στον καναπέ...
Λέω ντροπαλά.

-Έχω ξαναδεί άλλωστε αυτές τις χαριτωμένες ροζ πυτζαμούλες που θα έδινα τα πάντα να τις ξαναέβλεπα πάνω σου...
Δεν άντεξα.. γέλασα

-Δεν το πιστεύω πως τις θυμάσαι..
Λέω γελώντας

-Πως να μην τις θυμάμαι..;;Ροζ πυτζαμούλες, ροζ μαγουλάκια, δεν είναι εικόνα αυτή να ξεχαστεί..
Αωωω

-Σταμάταα.. θα με κάνεις να κοκκινίσω..
Του λέω ναζιάρικαα... σίγουρα είμαι κατακόκκινη τώραα....

-Μα αφού αυτό θέλω...
Παραδέχεται

-Δεν μου απάντησες όμως..
Συμπληρώνει

-Οδυσσέα..

-Ωχ..
Διακόπτει

-Τι;;
Τον ρωτάω περίεργη

-Όταν ξεκινάς με το Οδυσσέα, ή θα μου πεις πως μ'αγαπας, ή θα ναι κάτι κακό..