Teach Love

72| Νέα Αρχή

Αλλά όχι. Δεν θα του επιτρέψω να το κάνει αυτό . Τον σπρώχνω και τον κοιτάζω

-Τι πας να κάνεις;;
Τον ρωτάω

-Να σου πω αντίο...

-Αντίο;; Δεν πας καλά..
του είπα εκνευρισμένα και πήγα να φύγω.

-Γιατί το κάνεις αυτό τώρα;
Με ρωτάει και τον κοιτάζω

-Αλήθεια με ρωτάς;;;;;; Τι θες ρε Οδυσσέα;;;; ΝΑ ΣΕ ΦΙΛΗΣΩ;;; Μου είπες να προχωρήσω! Αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για εμένα, μην σε ξαναδώ ποτέ στην ζωή μου!

-ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!

-ΠΩΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ, και να ΠΡΟΧΩΡΗΣΩ, όταν εσύ έρχεσαι και με πλησιάζεις ... ΛΙΓΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, σου υπενθυμίζω και που βρισκόμαστε, μπας και δεν το εχεις καταλάβει..ΚΑΙ ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΦΙΛΗΣΩ;; Μου κάνεις πλάκα έτσι;;

-Ένα φιλί σου ζήτησα.. τίποτα άλλο

-Για εσένα μπορεί να είναι ένα φιλί αλλά... για εμένα είναι πολλά!..
του είπα και έφυγα.

Οι μέρες παιρνουσαν.. και εγώ ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο μου στο οικοτροφείο.. περιμένοντας ποιο λύκειο θα με δεχτεί μετά από όλο αυτό.
Πήγαινα σε διάφορα interviews μπας και καταφέρω να βρω τίποτα... αλλά φυσικά οι βαθμοί μου και η διαγωγή μου δεν ήταν καθώς πρέπει για να αποκτήσω μια δουλειά έστω προσωρινή.
Ενώ γυρνούσα πίσω στο οικοτροφείο, περνώντας από τον κινηματογράφο, βλέπω απέξω μία πινακίδα πως ζητείτε προσωπικό.

Δεν χάνω τίποτα να προσπαθήσω εκεί.. σίγουρα δεν θα θέλουν τίποτα ιδιαίτερο για να είμαι εκεί στο ταμείο ή δεν ξέρω και εγώ τι... υπεύθυνη για τα πόπκορν;; Ποιος ξέρει ;
Μπαίνω στην είσοδο και πηγαίνω στις πληροφορίες.
Αφού μου είπαν πως πρέπει να περιμένω στην γραμμή, έξω από μια αίθουσα όπου εκεί βρίσκονταν αλλά άτομα σαν και εμένα για αυτή τη δουλειά, κάθισα σε κάτι καναπέδες.

Τι στο καλό;; 10 άτομα περίμεναν για αυτή τι δουλειά; Δεν περίμενα καθόλου να υπήρχε τόση ζήτηση.
Δεν βαριέσαι...
οι περισσότεροι εκεί πέρα ήταν ατην ηλικία μου..ή και πιο μεγάλοι αλλά όχι αρκετή διαφορά.

Καθόμουν στον καναπέ-καρέκλα μου και περίμενα. Είχα ψιλό- βαρεθεί αλλά τι να έκανα...
ενώ καθόμουν, ένας κύριος στα δεξιά μου άρχισε να μου μιλάει