Teach Love

111 | «Ένας τύπος»

-Μάλιστα.. όπως βλέπω η μάνα μου έβαλε το χεράκι της πάλι..

πρόσεξε τα κλειδιά του αυτοκινήτου που σαν χαζή τα κράταγα στο χέρι.
Το βλέμμα το έκρυβε άγχος.. και το πόδι του έτρεμε νευρικά στο πάτωμα.

-Ότι κι αν είναι θα το αντιμετωπίσουμε μαζί.. μην προσπαθήσεις να με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα.. άλλωστε...κάποιος κάποτε μου πε «Δεν πρόκειται να πάω πουθενά» και είπα να το κρατήσω..
Λέω και μου χαρίζει ένα κρυφό χαμόγελο...
Αν κάποτε η ιστορία μου με τον Οδυσσέα γινόταν ταινία.. πολύ πιθανών ο κόσμος να μην θυμόταν πότε μου το πε αυτό ο Οδυσσέας.. αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.. γιατί το θυμάμαι εγώ. Και με αυτό πίστεψα σε μας..

-Ναι..; Ποιος το πε αυτό;
Λέει κρατώντας αυτό το κρυφό του χαμόγελο με λίγη θλίψη.

-Ένας τύπος που ήταν αρκετά τρελός να κάνει τέτοια δήλωση δημόσια..
λέω με χαμόγελο τον βλέπω να γελάει. Γέλασε!! Γέλασε!! Τα κατάφερα.. τον έκανα να γελάσει!

-Και ίσως ένας τύπος μου μαι τρελή και παλαβή για αυτόν.. και τρελένομαι στην ιδέα να τον χάσω από δίπλα μου..
Είπα και κοίταξε να με δει.. Κοιταχτήκαμε απλά....
βάζω το χέρι μου πάνω από το δικό του. Δεν μπορώ να του βάλω τις φωνές.. το ξέρω πως δε μάρεσε που μου το έκρυψε αλλά δεν μπορώ να του βάλω τις φωνές.. θα τα κάνω χειρότερα.
Βγαίνει μια κοπέλα από το γραφείο.

-Ο κύριος Χριστοφόρου Οδυσσέας;; 
Ψάχνει τον Οδυσσέα. Ο Οδυσσέας σηκώνεται όρθιος.

-Ο ίδιος
Της λέει

-Ακολουθήστε με.
Ήρθε η σειρά του για να μιλήσει με τον γιατρό. Σηκώνομαι πλάι μαζί του

-Επιτρέπονται μόνο συγγενείς ..
μας λέει

-Είμαστε μαζί..
Λέει ο Οδυσσέας και έλαμψαν τα ματάκια του. Με ήθελε δίπλα του!

-Α εντάξει.. περάστε..
Τον κοιτάζω και με κοιτάζει. Προχωράμε μαζί και μπαίνουμε στο γραφείο του γιατρού.

-Γεια σας κύριε Χριστοφόρου.
Του δίνει χειραψία ο γιατρός και καθόμαστε.

-Πώς αισθάνεστε;;

-Καλά.. θα έλεγα
Απαντάει ο Οδυσσέας