Teach Love

37| Ανώμαλη προσγείωση..

-Δεν υπάρχει και τίποτα να δεις..Είναι σκοτεινά.
Μου λέει.Τι τον νοιάζει. Βγάζω το κεφάλι μου από την κουρτίνα και τον κοιτάζω.

-Μ'αρέσει το σκοτάδι

-Αχάμ. Τι να πω.. όπως προτιμάς.
Φτάνουμε μετά από βασανιστική ώρα στο αεροδρόμιο . Κατεβαίνουμε από τα λεωφορεία και πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο .
Έφτασε η στιγμηηηη! Θα μπω στο αεροπλάνο ..
Τώρα πρέπει να μαρεσει αυτό ;; Πρώτη φορά ταξιδεύω και δεν εχω ιδέα πως θα είναι αυτή η εμπειρία . Αλλά κάτι μου λέει πως δεν θα πάει καλά αυτή η εκδρομή . Το αισθάνομαι.
Παίρνουμε το εισιτήριο μας και μετά από διάφορες διαδικασίες, επιτέλους μπαίνουμε στο αεροπλάνο. Όλοι μας ήμασταν σκορπισμένοι και απλά ψάχναμε την θέση που έγραφε το εισιτήριο μας . Αρχίζω να περιφέρομαι στο αεροπλάνο .. οι φίλοι μου είχαν καθίσει είδη σε αντίθετες κατευθύνσεις με εμένα ..
.. ούτε στο αεροπλάνο δεν είμαστε κοντά . Οι σειρές αποτελούνταν από 3 θέσεις η μία δίπλα από την άλλη.
Προχωράω.. και προχωράω ..

Πού στο διάολο είναι η Β21 θέση ;; Φτανω σχεδόν λίγο πριν από το τέρμα των θέσεων...
Οκ. Εδώ είναι το Β . Το 21 που είναι ;
Αρχίζω να μετράω τις θέσεις αν και έγραφε πάνω από την θέση το νούμερο . Βλέπω τον Οδυσσέα που καθόταν στην προτελευταία σειρά . Στάσου,μην μου πεις! Κοιτάω πάνω από την θέση του..
ΓΑΜΩΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ! Αυτός καθόταν στην μέση .. ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΘΙΣΩ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ
Παίρνω ξανά το εισιτήριο στα χέρια μου μπας και είχε γίνει κάποιο λάθος . Αλλά και παλι τίποτα . Πλησιάζω τις θέσεις και με κοιτάζει. Του γκρινιάζω και κάνω πως δεν ξέρω πού να καθίσω . Προσποιούμαι πως κοιτάω ξανά το εισιτήριο..

-Ακόμη να βρεις την θέση σου Ναταλία ;
Με ρωτάει με αυτό το ηλίθια υφάκι . ΟΧΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ .. την θέση μου την βρήκα.. πόρτα δεν βρίσκω για να εξαφανιστώ ! Συγκρατήσου Ναταλία .. μην τον κοιτάς!..

-Όχι όχι . Την βρήκα .. με έβαλαν δίπλα σας
Ο πληθυντικός;; Όπως σας είπα.. πάλι στα παλιά.. και δεν είμαστε και μόνοι μας στο αεροπλάνο, δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς

-Ε και τι περιμένεις ; Κάθισε .
Τώρα εγώ έπρεπε να περάσω από μπροστά του για να φτάσω στην θέση του..
Πάω να περάσω από μπροστά του και ήταν τόσο στενά.. που χτυπούσε η καρδιά μου από το άγχος μην πέσω επάνω του. Αυτός το μόνο που έκανε ήταν να με κοιτάζει .. σαν να με ματιάζει από μέσα του για να πέσω . Τα καταφέρνω και κάθομαι επιτέλους στην θέση μου. Το αεροπλάνο ετοιμαζόταν να απογειωθεί .. προς το παρόν ήμασταν ακόμα στο έδαφος και έκανε αναφορές .
Σκύβω και παίρνω την τσάντα μου από τα πόδια μου . Ο Οδυσσέας παρακολουθούσε την κάθε μου κίνηση.. πολύ περίεργα όμως . Αρχίζω και ψάχνω στην τσάντα μου απεγνωσμένα . Το κεφάλι μου άρχισε να πονάει πριν καν απογειωθεί το αεροπλάνο.. δεν θα μας βγει σε καλό αυτό το ταξίδι!
Βρίσκω την ασπιρίνη μου και την βγάζω από την τσάντα. Βγάζω το μπουκάλι με το νερό και ένα πλαστικό ποτήρι.