Teach Love

54 | 5 Λεπτά

-Τέλος πάντων.. χάρηκα που απάντησες

-Και εγώ..εννοώ.. χάρηκα που..πήρες εσύ τηλέφωνο και όχι η σκροφα

-Εππ

-Καλά σόρυ.. η κυρία Συρματοπουλου ήθελα να πω

-Μναι.. άντε σε περιμένω κάτω στο πρωινό..

-Οκευ, θα είμαι κάτω σε 5..
Λέω με ανυπομονησία.

-Ωραία.
Είπε και το έκλεισε. αφού εγώ μάζευα την οδοντόβουρτσα μου και καθάριζα λίγο τον νιπτήρα που τον είχα κάνει σκατα με όλες αυτές τις κρέμες του προσώπου..
Είπαμε πως υπάρχει προσωπικό σε αυτό το ξενοδοχείο..
Αλλά μην γίνουμε και ρεζίλι.

Παίρνω την βαλίτσα και την τσάντα στον ώμο. Και πάω να ανοίξω την πόρτα. Με το που ανοίγω την πόρτα βλέπω τον Οδυσσέα και τρομάζω μη περιμένοντας τον.

-Ιιιι, συγγνώμη, σε τρόμαξα;
Λέει σαν παιδάκι.

-Τι;; Εε ναιι!
Προσπαθούσα να πάρω ανάσα

-Δεν.. δεν είπες πως θα είσαι κάτω;
Τον ρωτάω.

-Ναι το είπα. Και εσύ δεν είπες πως θα είσαι κάτω σε 5 λεπτά;

-Πωω.. πόσο άργησα;

-Πέρασαν δέκα λεπτά αντί 5..

-Πες μου πως δεν ήσουν έξω από την πόρτα από την αρχή..

-Τώρα δεν ξέρω, να σου πω ψέματα;
Πλάκα μου κάνεις.. ουπς.. Μα τι ηλίθια..  περίμενε δέκα λεπτά ο Οδυσσέας έξω από το δωμάτιο μου και εγώ μάζευα τις κρέμες! ΕΛΕΟΣ μαζί μου

-ΠΩΩΩ.. συγγνώμη.. αλήθεια..

-Σιγά.. απλά περίμενα για να σου κουβαλήσω την βαλίτσα

-Αλήθεια;;
Λέω γλυκά. Αωωω..

-Θα πονάει το χεράκι σου με τόσες μπουνιές που εχεις δώσει στον άνθρωπο..

-Άντε πάλι.. μπορούμε να το ξεχάσουμε;
Του λέω και γελάω ντροπαλά.. τα μάγουλα μου είχαν γίνει ένα με το χρώμα της ντομάτας.

-Ξεχνιέται τέτοιο πράγμα; Χαχα.. τρόμαξα που τον είδα τον άνθρωπο... κακόμοιρος φαινόταν