Teach Love

91| «Βγες έξω!..»

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε αγκαλιά .
Όλη ημέρα ήμουν αγχωμένη για αυτό το γεύμα με τους γονείς του Οδυσσέα..
δεν ξέρω τι να πω εκεί;; Πως να είμαι .. πώς να φέρομαι .. δεν ξέρω τίποτα από όλα αυτά με φάσεις γονείς κλπ.
Η ώρα έφτασε ..

Πηγαίνω στο δωμάτιο μας για να αρχίσω να ετοιμάζομαι .. και βλέπω τον Οδυσσέα να φοράει ένα μπλε τζιν .. και να ετοιμάζεται να φορέσει ένα λευκό πουκάμισο .

-Δεν μου είπες πως δεν θα ντυθούμε επίσημα;

-Από πότε ένα πουκάμισο λέγεται επίσημο ρε χαζό ;

-Ε το βρίσκεις λίγο επίσημο .
Του λέω

-Καλά...ότι πεις .. με βοηθάς λίγο .. ;;
Είπα ξαφνικά αφού δεν την πάλευε με τα κουμπιά... .. πηγαίνω κοντά του να τον βοηθήσω να κουμπώσει το πουκάμισο του ..

Αχ ναι αυτή φάση..αυτή ακριβώς η φάση που βλέπουμε 100% σε όλες τις ρομαντικές ταινίες.. που κάθε φορά που ο άντρας φόραγε το πουκάμισο του, ξέραμε ακριβώς πως η επόμενη κίνηση της κοπέλας του,ήταν να τον βοηθήσει με τα κουμπιά...

Ποτέ δεν πίστευα πως όλο αυτό το ρομαντικό μελό που έβλεπα.. κάποτε θα το ευχαριστιόμουν και θα έλιωνα να κάνω αυτή την κίνηση.

Τον βλέπω και μου χαμογελάει
Του κούμπωσα το πουκάμισο και έτρεμαν τα χέρια μου

-Θα είσαι υπέροχη και θα σε λατρέψουν .. θα το δεις

-Οδυσσέα.. είσαι κούκλος .. είσαι σχεδόν 26.. έχεις δουλειά.. και θα έρθω εγώ μαζί σου .. ως ένα δεκαοχτάχρονο κορίτσι .. δίπλα από έναν αντρα.. τι θα πουν οι γονείς σου ;

Όλα αυτά που του είπα, είναι σαν να μην έχουν νόημα.. δεν έχω ιδέα γιατί τα είπα.. άπειρες είναι οι φορές που λέω πράγματα χωρίς να τα σκεφτώ καν..
πράγματα τα οποία παρόλο που είχα προσέξει από την αρχή όσο αφορά τα τόσα που μας χωρίζουν με τον Οδυσσέα είτε αυτό είναι η ηλικία, είτε όλα όσα του έχω πει, πάλι συνεχίζουν να με απασχολούν.

Είναι λες και προσπαθώ συνεχώς να πείσω τον εαυτό μου, πως για τον Οδυσσέα όλες αυτές οι διαφορές μεταξύ μας δεν θα σταθούν εμπόδιο ποτέ σε αυτό που μας ενώνει. Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει αρνητική ή απαισιόδοξη..ή αν για ακόμη μια φορά υπερ αναλύω τα πάντα...