Teach Love

114| Πρόοδος Ομελέτας

                 1 μήνας μετά.

Ο ένας μήνας με βρίσκει ξανά μπροστά από τον καθρέφτη και χαζεύοντας την κοιλιά μου.
γιατί μεγαλώνει τόσο γρηγορα;;;

Μπαίνει ο Οδυσσέας στο δωμάτιο ενώ χάζευα την κοιλιά μου

-Τι κάνεις;
Με ρωτάει χαμογελώντας

-Γιατί μεγαλώνει τόσο γρηγοραα;;;;
Λέω σαν χαζό.. προφανώς και άρχισε να γελάει.

-Βιάζεται να μεγαλώσει..
Με πειράζει με υφάκι.

-Έλα. Κόψε την πλάκα!! Σαν μπαλόνι αρχίζει και γίνεται!!

-Είδες τον γιο μας.

-Ααα κάτσε. Από που και ως που έχεις την εντύπωση πως θα είναι γιος;;
Του λέω υπεροπτικά σηκώνοντας το κεφάλι μου ψηλά.

-Έχω ένστικτο
Λέει και χαμογελάει πονηρά

-Κάτσε ρε πατερααα!! Ακόμη δεν έγινες μας έχεις και ένστικτο πατέρα;; Ε τότε εγώ που θα γίνω μανούλα.. λέω πως θα είναι κορίτσι!!

-Γιατί δεν πάμε να το μάθουμε;;
Προτείνει.

-Όχι!!

-Γιατί όχι;;

-Δεν θέλω να αγχώνομαι από τώρα.
Γελάει ξανά μαζί μου

-Κάτσε. Πόσο περισσότερο άγχος θα σου δημιουργήσει αν μάθεις το φύλο του παιδιού;;

-Οδυσσέα μην κάνεις πλάκα!! Προς το παρόν ξέρω πως κάτι είναι εδώ μέσα! Είναι ανάγκη να ξέρω από τώρα τι είναι;;

-Τι να σου πω.Ότι πει το μωράκι μου.
Τι γλυκός που συμφωνεί πάντα μαζί μου. Μπορεί να μην συμφωνεί.. αλλά προσπαθεί να δείξει πως συμφωνεί για εμένα.

-Αύριο θα πρέπει να πάω Πάτρα.. για το ιντερβιου..

-Το ξέρω.. είναι ανάγκη;;
Του λέω χαριτωμένα

-Θα είσαι με την μάνα μου..

-Και αν γυρίσει ο μπαμπάς σου;;

-Θα έχω φτάσει προτού έρθει ο πατέρας μου, να είσαι σίγουρη για αυτό