Teach Love

79| «ΤΙ ΖΟΡΙ ΤΡΑΒΑΣ;»

-Μάλιστα,., λοιπόν.. πρέπει να πηγαίνω.. γιατί με περιμένει και το πανεπιστήμιο..
μου λέει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. 

-Γεια
Του λέω και φεύγει.
Πήγα για ύπνο αλλά δεν μπορούσα να κλείσω μάτι.. τι σκεφτόμουν;;
Τίποτα. Ένα κενό.
Την επόμενη μέρα τα συνηθισμένα. Η ίδια ρουτίνα . Σχολείο και μετά δουλειά . Πηγαίνω στην δουλειά και βρίσκω έναν καφέ πάνω στον πάγκο στολισμένο με ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο  .

«Ζεστός θα είναι αλλά δεν θα κρυώσει και πολύ αν με βρεις στην αποθήκη.»

έγραφε το σημείωμα που ήταν λίγο πιο πέρα από τον καφέ.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό..
Αν πριν είχα ένα ενδιαφέρον για τον Λεωνίδα, όλα αυτά χάθηκαν..
Σαν να μην με ενδιαφέρει πλέον να μάθω περισσότερα από αυτόν.
Και για ακόμη μια φορά να πιάνω τον εαυτό μου να ρωτάω γιατί επέτρεψα να γίνει αυτό..
Θα του μιλήσω. Αυτή τη φορά θα αντιμετωπίσω τα πράγματα και όχι να ξεφεύγω από αυτά.
Πήγα στην αποθήκη και με το που μπαίνω μέσα με αρπάζει και αρχίσει να με φιλάει στον λαιμό , στο μάγουλο , παντού και εγώ να προσπαθώ να αντισταθώ

-Κάτσε., ρε Λεωνίδα
Του έλεγα.

-Τι ΚΑΝΕΙΣΣ
Του έλεγα αλλά δεν έλεγε να σταματήσει

-Το ξέρεις πως είμαστε δουλειά;; Και θέλω κάτι να συζητήσουμε..
Λέω επίμονα.

-Ποια δουλειά;;;
Με ρωτάει ενώ προσπαθούσε να φιλήσει ξανά τον λαιμό μου .

-Ποια δουλειά;; Αυτή που σύντομα δεν θα έχουμε!!
Συνεχίζω να του μιλάω επίμονα

-Και ποιος το λέει αυτό ;;
Μου λέει κάνοντας  μια προσπάθεια να με φιλήσει αλλά τον σταματάω βάζοντας θα χέρια μου στο στήθος του

-Ποιος το λέει;; Ρε Λεωνίδα , την κολοκυθιά θα παίξουμε;;

-Ότι θες να παίξουμε .. δεν με νοιάζει

-Σοβαρά όμως τώρα.. δεν έχει κανέναν το στο ταμείο..
Είμαι μια ηλίθια.. γιατί δεν μπορώ να τον αντιμετωπίσω;; Γιατί να φοβάμαι να του πω πως δεν θέλω να έχω τίποτα μαζί του;;

-Άντε πάλι , σου λέω δεν τρέχει τίποτα , το πανεπιστήμιο μου είναι ο μεγαλύτερος χορηγός σε αυτό εδώ το μέρος., λες να με διώξουν ;;