Teach Love

116 | Ζωή σε κλάσματα δευτερολέπτου

Άλλος 1 μήνας μετά

-Οδυσσέα;; Πού είσαι;;;
Του λέω στο τηλέφωνο.

-Σου είπα μωράκι μου πως θα καθυστερήσω... πολύ έχω να μαζέψω απο εδώ
Ο Οδυσσέας είχε πάει στο σπίτι του να μαζέψει όσα πράγματα είχε αφήσει εκεί.

-Θες να ρθεις να μου κάνεις παρέα;
Με ρωταει

-Δε ξέρω, θέλωωωω;
Του λέω ναζιάρικα

-Πολλά έχει εδώ.. θα αργήσω...

-Ε άμα ειναι να αργήσεις.. τουλάχιστον να ρθω να σε βλεπω να κουβαλάς τις κούτες και να σε χαζεύω ...
αχ τι πιο τέλειο... να τον βλεπεις να σηκώνει τις κούτες και να τον πειράζω που εγώ δε μπορώ να τον βοηθήσω αφού δε μπορώ να σηκώσω βάρη.

-να πω στον μπαμπά να με φέρει και να σε βοηθήσει αφού εγώ δε μπορώ;;

-Ρε μωράκι μου δεν χρειάζομαι βοήθεια... 

-Μα...
Πηγα να μιλησω αλλα με διέκοψε η φωνούλα του.

-Υπάρχει και κάτι άλλο
λέει περίεργα.

-Τι άλλο;;;
λέω ανυπόμονη

-Δεν μπορώ ρε μωράκι μου να σου δίνω φιλάκια μπροστά του... έχεις δει το βλέμμα του

-Χαχα το ότι κοιτάζει περίεργα... ισχύει

-Ε είδες... δεν είμαι ο μόνος που το πρόσεξε
Λεει περήφανος.

-καλά... άντε να ρθω να σου κάνω παρέα...

-Τέλεια... πάρε με ενα τηλέφωνο πριν φτάσεις να κανω χώρο γτ γεμάτο κούτες είναι... μην μου σκοντάψεις..
τι γλυκουλης που είναι .