121 | Γαλάζιο Κουτάκι

134 11 0
                                    

-Ναι γεια σας, από την κτηνιατρική κλινική είμαστε, θα ήθελα να επιβεβαιώσω αν υπάρχει ακύρωση ή όχι στο αυριανό ραντεβού.
Μου λέει μια κοπέλα και είχα κολλήσει. ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΤΙΕΓΚΟ! ΠΩΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ!

-ναι ναι , οχι δεν θα το ακυρώσουμε

-Οκευ μια χαρά. Ευχαριστώ πολύ.
Είπε και έκλεισα το τηλέφωνο.
Άρχισα να ψάχνω τα χαρτιά κτηνιάτρου με τα εμβόλια του σε όλο το σπίτι. Ήταν σαν να δε ανοίξει η γη και τα κατάπιε. Η Ναταλία τα αναλάμβανε αυτά.
Έχω καταντήσει να εξαρτώμαι εγώ τελικά από την Ναταλία περισσότερο παρά η Ναταλία σε μένα.
Δειλά δειλά άρπαξα το τηλέφωνο όρθιος.
Δεν ήξερα αν έκανε να την πάρω ή όχι. Τα νέα της τα μαθαίνω απτόν Γιώργο.. άσε που τον έχω τρελάνει κι αυτόν.

Ορίστε.. την παίρνω τηλέφωνο... δεν πρέπει
Το αφήνω να χτυπάει και απο τη μία παρακαλάω να μην το απαντήσει.. και απτην άλλη λιώνω στη σκέψη να ακούσω τη φωνή της..

-Ναι...
Ακούω τη φωνή της.. που χα καιρό να ακπυσω

-Γεια..
είπα διστακτικά. Σαν να μου κόπηκε η σκέψη.. πάει, κόλλησε το μυαλό.Είχα ξεχάσει και τον λόγο που πήρα.

-Τι κάνεις...
Την ρωτάω

-Καλά είμαι... εσύ..;

-Καλά και εγώ

-Ωραια....
Σχολιάζει.

-Ναι ωραία...
Πιο άβολα δεν έχω ξανανιώσει ποτέ με την Ναταλία.. ούτε καν τη πρώτη μέρα που βρέθηκε μπροστά μου. Έστω και αν η πρώτη φορά ήταν με τη μία παρατήρηση.. πάντα είχαμε κάτι να πούμε.. έστω και ένα πικρόχολο σχόλιο.. η ένα σηκωμένο υπεροπτικό φρυδάκι να ξεχωρίζει στο δεύτερο θρανίο.
Και να μην λέγαμε κάτι..ήξερα τότε πότε ετοιμαζόταν να κάνει κάτι ώστε να ταράξει και την τάξη, αλλά κυρίως εμένα.
Και να θέλω να της βάλω τις φωνές.. και απτην άλλη θα θέλω να την πάρω αγκαλιά.

'Ημασταν στη γραμμή δε ξέρω κι γω για πόσα παγωμένα δευτερόλεπτα..

-Αύριο είναι το ραντεβού του Ντιέγκο στον κτηνίατρο
Αποφασίζω να πάρω τον λόγο τελικά.

Teach Loveحيث تعيش القصص. اكتشف الآن