Severus Snape

7.Love İn Time

Ama zamanda yolculuk içindeyken aşık olmak... Bu en tehlikelisi olabilir. Kendi zamanına gelinceye kadar aşık olursan bedenin tepkiler gösterir. Bayılma, nefessizlik, baş ağrısı.

Ne ara yaşanmıştı bunlar. Ne ara onu görmeden bile o olduğunu tahmin edebilmişti.

Omca gerçeğin arasında bildiği tek şey vardı ki.

'Aşk, ne yaş tanır ne de zaman.'

*****

"Revire dön."

Dediği tek şey bu oldu. Neden böyle yapıyordu?

İlk önce nefret dolu sözler söyler, sonra öper, sonra...

Sonra hiçbir şey yapmaz. Bu sadece onun için mi geçerliydi yoksa herkes için mi?

Benim hakkımda ki gerçeği bilmiyor.
Aramızda bir şey olamazdı. Boşa hayaldi. Buraya gelmeden önceki hayalim bir adamla evlenip uzaklara gitmekti. Şimdiyse karşımda ki adamın ufak bir tebessümüydi hayalim.

Daha fazla çabalamanın ablamı yoktu. Benim gibi düşünmediği açıktı. Ayrıca o nefret ettiğim adama hizmet ediyordu. Voldemorta.

Yavaşça ona bakmayı kesip merdivenlere yöneldim. Merdivenden bir iki adım attıktan sonra boğazıma dolanan hıçkırıkla koşmaya başladım. Merdivenlerden hızla iniyor bir yandan da ağlıyordum. Neydi bu olanlar.

Oradan hemen çıkıp revire gittim.
Yatağıma doğru ilerledim. Dumbledore burada yoktu. Yatağın altına girip kafamı yastığa gömdüm ve o gece hıçkırarak ağladım.

****

"O iyi mi?"

"Yüzü kızarık. Ağlamış gibi duruyor."

"Saçmalama Ron. Kız saatlerdir uyuyor."

"Niye? Uyurken mi gördün?"

"Tamam yeter bu kadar. Uyandıracaksınız onu."

"Buraya bunun için gelmedik mi zaten. Uyanması için?"

Ron'un böyle konuşması beni güldürmeye yetmişti.Dakikalardır başımdalardı.

"Görünüşe göre uyumuyormuş zaten." diyerek üstüme atlayan Hermione'nin beni boğmaya çalıştığından emindim.

"Tamam. Tamam. Yaa. Boğulucam."

Beni bırakıp doğruldu. Saçını düzeltti.

"Dün gece cezadayken ne oldu da bayıldın?"

"Bahse girerim Severus Snape sana o kadar iş vermiştir ki kaytarmak için bayılmışsındır. E haklısın yan-"

Ron karnına gelen dirsekle sustu.

"Bir şeyim yok iyiyim. Sadece bir anda başım döndü. Belki uykusuzlıktandır."

"Slytherin'li öğrencilerin dediğine göre Severus Snape sen bayılınca hiç bir şey yapmamış."

Sessizce güldüm. Ne bekliyorduk ki? Endişelenmesini mi?

*****

Severus Snape...

Hayatımda ilk defa bu kadar tereddüte kalmıştım. Bayan Matthews bayılınca ya başkasını çağıracaktım ya da ben kendim revire götürecektim.

Normalde vermem gereken karar kesinlikle başkasını çağırmak olurdu. Ama ne yaptığımı bilmeden eğilip uyandırmaya çalıştmıştım. O kadar aklım yerinde değildi ki onu revire hemen götürmeyi unutmuştum. Neydi bu hissin adı. Endişelenmek? Belki.