Severus Snape

45.The End (Son kısım)

Voldemort'un sesine yansıyan öfkeli hırıltısıyla, büyünün sahibine döndüğünde hissettiğim öfke aynıydı.

Harry'nin sol tarafına dönüp asamı onu koruyan kişiye çevirdiğimde, öfkem son buldu.

Severus Snape, oradaydı.

****

"Miranda! Ne yaptığını zannediyorsun?"

Adımı seslenmesiyle, onun hayal olmadığından emin oldum. Öldüğünü düşündüğüm şu kısa süre de bile hayatımın özetinde dahi sadece onun olduğunu anlamam için yeterliydi.

Şimdi ağladığım onca günlerin yerine mutlu olma sırasıydı. Gözyaşlarımı, gülmekten kızaran dudaklarıma çevirmeliydim.

Onu gördüğümde içimde oluşan sıcaklığı ve saplanan sızıyı anlatamazdım. Belki de bebeğim de babasını farketmişti, bu yüzdendi vücudümdaki kasılma. Ama karşımda ki adam yüzündeki şaşkınlığı anında bırakıp, benim kaybolan öfkemi yerine sinirlendiğinde ne yaptığımı farkettim.

"Miranda!"

Voldemort'un seslenmesiyle gerçekliğe döndüğümde, benden bir şey yapmamı beklercesine baktığını farkettim. Göz göze geldiğimizde sanki karıncalaşan elim büyü yapmak için irademi zorluyordu.

Duyduğum hareketlilikle önüme döndüğümde Severus'un, Harry'nin önüne geçtiğini farkettim. Az önce öfkeli bir şekilde duran bakışlarını, şimdi yerini ciddi ve kararlı bakışlara bırakmıştı.

"Miranda, şu bozuk kanlıyı çek gözümün önünden!"

Lord Voldemort'un, Severus'un ihanetinden sinirini alamadığı belliydi. Ona hitap şeklinde kullandığı sözcükler, Voldemort'u şuan da öldürmem için yeterliydi.

Ama içimdeki bir taraf  ise tam tersine önüme çıkan engele saldırmam konusunda istekliydi.

Asamı kaldırmamak için resmen kendimi zorlarken, Severus'la göz göze geldim.

Hiçbir şey söylemediğinde zihnimde yankılanacak olan sesini bekledim. Aynı şekilde o da zihnime girmeye çalışmış olmalıydı ki, çatılan kaşları bir sorunu niteler gibiydi. Çünkü ikimizde bir şeylerin yanlış olduğunu fark etmiştik.

Biraz sonra gözlerimi saniyelik olarak kapadığımda, zihnimi tekrar iradem altına almaya çalışıyordum.

Ama engel olamayacak kadar güçlü olmasıyla başa çıkarmayacağımı anladığımda, asamı kaldırdım.

Voldemort irademi kontrol ediyordu ve ben buna izin vermeyecektim.

"Mira! Hayır!"

Harry'nin sesi kulaklarıma ulaştığında, asamı Severus'tan çekip Voldemort'u hedef aldım ve her şey bir anda gerçekleşti.

Voldemorta gönderdiğim büyüyle birlikte, aynı şekilde karşılık verdi. Benim büyüm ona çarpıp geriye savrulduğunda, kendimi koruyacak kadar hızlı davranamamıştım.

Refleks olarak gözlerimi kapattığımda, büyünün çarpmasını bekledim. Ama olmadı.

Gözlerimi tekrar açtığımda Severus'un önüme geçip büyüyü savurduğunu farkettim. Aynı şekilde Harry'de Voldemorta saldırdığında, hızla yanına gidip Harry'e yardım etmek için Severus'un yanından geçicektim ama Severus arkasını dönmeden bileğimden tutup arkasına aldığında bir şey yapamadım.

Eli bileğimde, beni arkasında tutarken aynı zaman da Harry'e her an yardım etmek için hazırda bekliyordu.

Arkasında öylece beklerken, ne Harry ne de Voldemort umurumdaydı.