Severus Snape

38. Maybe

"Şey... Senden Hermione'nin hazırladığı çok özlü iksiri içip, Snape'in yerine geçmeni istiyorum.

Aslında ben yapacaktım ama sen Severus'u daha uzun zamandır tanıyorsun. Hareketlerini ona benzetebilirsin ve dikkat çekmezsin. Böylece Dumbledore'un yanına gidip ona ait bir şey alabilirsin. "

****

Kahvaltıdan sonra kütüphaneye geçmiştim. Vücudum ağrıyordu ve dersten önce zihnimi temizlemek istiyordum.

Elimdeki kitabı okurken, biri omzuma dokundu. Kitabı elimden bırakmadan arkama doğru döndüm.

" Miranda, bunu profesör Snape gönderdi. Gün içinde bir kere içsen yeterli olacağını söyledi. "

Sltherin'den biriydi. Geçen haftalarda ortak bir derste biraz konuşmuştuk. Yanlış hatırlamıyorsam adı Jane'di.

Elindekine baktığımda bir şişe olduğunu gördüm. Kitabı bırakıp, şişeyi aldım.

"Teşekkür ederim."

Şişeyi aldıktan sonra, kitabı yerine elime alıp gidicektim ki, bana seslendi. Tekrar ona döndüm.

"Profesör Snape, seninle neden bu kadar ilgileniyor?"

Ne demek şimdi bu. Yoksa bir şeyler  anladılar da benim mi haberim yok. Ama hayır, öyle bir şey olsa ben farketmesem de Severus farkederdi.

"Öğrencisiyim sonuçta." dedim ama  devamını getiremedim. O kadar endişe kaplamıştı ki içimi, her an ağzımdan bir şey kaçırabilirdim.

"Gryfindoor'dan biri." dediğinde, işlerin sarpa sarması an meselesiydi.

Ona doğru gittim, kaşlarımı çatarak elimdeki kitabı masaya bıraktım.

"Sen ne demeye çalışıyorsun? Aklındaki her neyse söyle."

"Hiç... Sadece sana farklı davranıyor. Sadece diğer Gryfindoorlulardan değil, Slytherinlilerden de."

Bu fikrini değiştirmek için başka bir sebep sunmaktan başka bir çözüm gelmiyordu aklıma.

Onu şimdilik susturacak ve ikna edecek aklıma gelen ilk şeyi söyledim.

"Aklında ki düşünceyi sil. Çünkü Profesör Snape zaten biriyle birlikte. Bana yakın olması da, belki sizden daha zeki olduğum içindir."

Kızın yüzünde oluşan tepkiyi ömrüm boyunca unutamayacağım. Aynı anda şaşırdı, öfkelendi ve üzüldü.

Veya da bana öyle geldi. Ama kesinlikle söylediğime değer bir yüz ifadesi.

Arkamı dönüp çıkıcakken, peşimden geldi.

"Böyle konuştuğuna göre kim olduğunu da biliyorsundur? Aksi takdirde inanacağımı düşünüyor musun?"

İşte şimdi ne diyecektim?

****

Ron iki saatir başımda gülüyordu. Onlara anlattığımda yardım edeceklerini düşünmüştüm ama yanılmışım.

"Ron kes artık!" Hermione'ye minnet dolu bir bakış attıktan sonra, yere oturdum.

Hermione ve Ron başımdaydı. Ginny ise o kıza söylediklerimden sonra birine söyleyip söylemediğini öğrenmek için etrafta dolanıyordu.

Az sonra Ron'un gülmesi kesildi. Dönüp baktığımda Ginny gülerek geliyordu. Yanımıza gelince gülmesini kesti ve yanıma oturdu.

Anlatmasını bekliyordum ama hala bir şey demiyordu. En sonunda dayanamayıp anlatsana diye çemkirdim.