ÖLÜM TAAHHÜD'Ü |Wattys2020|

Bölüm 35

~Audiomachine - When It All Falls Down🎶

Umut;

O minnacık ışığı görünce içinizde beliren şeydir, bazen gerçekten o ışık yolun sonundaki tünelin çıkışını gösterdiği gibi bir göz yanılmasından da ibaret olabilir. Benim için ister göz yanılması olsun, isterse gerçek bir ışık, ikisi de farketmemektedir.

Her ikisine de kanıp sonradan ne oldu diye kalabiliyorum çünkü, şu küçücük hayatımda öğrendiğim bir iki şeyden birisi insanlara kanmamak gerektiğidir.

Onlar ki size söz verip sizi umutlandırır ve sonra aynı sözleri tutmayarak sizi kandırır,

Daha sonra ne mi olur?

Sizin sadece elinizde kalan kırılmış bir umut olur, bir süre duraklarsınız ama hayatta her şey akıp gittiği için siz devam etmek zorunda hissedersiniz, tıpkı iyileşmek isteyen bir hastanın ölüm döşeğinde çırpınması gibi.

Aklımın en ucra köşelerine giderken bir şeyler düşünmeye çalıştım fakat aklıma bir şey gelmeyince "Zamanı gelince söyleyeceğim" demek zorunda kaldım.

Şuan yalan söylediğimi anlamaması için gözlerimi gözlerinden kaçıramıyordum.
Gözleri yavaşça kapanıp açılırken "Tamam" dedi.

Ne yani bu kadar mıydı?
Üstelemeyecek miydi?

Ayazın daha bir sürü soru sormasını beklerken aksine kendini uykuya teslim edecekmiş gibi duruyordu.
Annem hakkında soru bile sormamıştı.
Göz kapakları ağırlaşırken mırıldandığını duymuştum.

"İyi geceler"

~

Uyandığımda Ayazı görememiştim onun yatakta olmamasından dolayı hızla yataktan doğrularak  etrafa baktım.

Oda loş ışıkla aydınlatılmıştı.

Boğazımı temizledikten sonra "Ayaz!" diye bağırdığımda cevap gelmemişti, merak ederek tekrar "Ayaz nerdesin?!" dediğimde yavaşça ayaklarımı yataktan sarkıtarak kapıya baktım.

Salonun ışığı da kapalıydı.

Neredeydi bu ?

Yere basmak için ayaklarımı halının üzerine koymak istediğim an bastığım yumuşak şeyle bileğimi burkarak ileri düşmüştüm.

Gözlerim loş ışığa alışırken, yerde oluşan ıslaklıkla elimi hızla kendime çekmiştim.

Ellerimin üzerinde kalan sıvıyı üzerime silerken su olacağını düşündüm ancak kıyafetime baktığımda kırmızı lekelerle kirlenmişti.

Gözlerim iyice açılırken daha demin üstüne bastığım şeye baktım.
Yerde kanlar içinde yatan siyah saçları kafasına yapışmış ve yüzünü kapatan kızı görünce hızla ona doğru yaklaştım.

Titreyen ellerimle saçlarını kenara ittiğimde yüzünün sol tarafına kan oturmuş, o bölge neredeyse simsiyah olmuştu.

Ağzı açık, gözleri kapalı bir şekilde yatarken Bahar olduğunu anlayınca ufak bir çığlık atarak geriye kalçamla kendimi sürüklemiştim fakat sürüklememle gözü bir anda açılmış ve ayak bileğimden tutup beni üstüne doğru çekmeye başlamıştı.

~

Çığlık atarak uyandığımda terlerimle beraber saçlarım da yüzüme yapışmıştı, nefes nefese kalırken kalbim göğüs kafesimi zorluyordu.

Ayaz bir anda ellerini omzuma atıp beni sarstığında "Açelya kendine gel!" diyordu.

Ellerim titrerken ona baktığımda "Ayaz" diyerek boynuna sarılmıştım.