ÖLÜM TAAHHÜD'Ü |Wattys2020|

Bölüm 36

~Sad Epic Emotional Music - Farewell Life🎶

Acı dediğin en karmaşık duygulardan birisidir. Sebepsiz bile gelebilir, sebebini anlaman günler sürebilir. Çünkü insana "kolayca" yerleşse de özünde kolay bir duygu değildir. Bir mutluluğu anlatırken belki bir kahkaha efekti bile yetecek sana ama acı... değil ki böyle. Acı çünkü içinde, içine dair.

Belli de etmiyor yerini, içinden ne kadar attığını söylesen de saklanıyor bir köşeye, belki de bu yüzden durup dururken duyduğun bir şarkı dizesi, gözünün dolmasına sebep oluyor.

Kim bilir...

Bu sefer dürüst olacaktım, Ayaza yaşadığımız şeyi anlatacaktım.
Çünkü beraber yaşadığımız bir şeyi sadece kendime saklamam büyük haksızlık olabilirdi.

Her ne kadar utanç verici olsa da...

Ayaza doğru baktığımda yanaklarımın yanmasını umursamadan konuştum.

"Mithatın kaçırıldığı gün vardı ya hatırlıyor musun?"

Ayaz bakışlarını bir kaç saniyeliğine boş duvara çevirdiğinde düşünüyormuş gibi yaparak başını olumlu anlamda sallamıştı.

"İşte o gün..."

Sözlerimin devamı gelmiyordu bir türlü.

"Söyleyebilirsin çekinme benden"

Sanki ne hissettiğimi anlarmış gibi konuşunca devam ettim.

"O gün içmiştik ve sen fazla kaçırmıştın."

Gözleri şaşkınlıkla açılırken "Ne yaptım?" kısık sesle söylediğinde "Korkma bana fiziksel olarak zarar vermedin" diyerek cevap verdim.

Hafif yüzünde oluşan rahatlamayla "Ee" dediğinde beklemeden içimdekileri anlattım.

"Sen Nisa hakkında olan hislerini bana bir bir söylemiş ve.."

"Ve"

"Beni onun yerine koyarak öpmüştün"

Ayaz bir kaç saniye duraksadıktan sonra elini başına koyarak "O an ne yaptığımın farkında değildim." diyince Ayazın ağzından bu kelimeleri duymak bana az çok huzur vermişti fakat yine de içimde oluşan kırgınlık geçmemişti.

"Evet Nisayı sevmiştim ancak sana olan hislerimin kendiliğinden geliştiğini ilk başlarda kabullenememiştim. Şuan ise herşey daha farklı."

Kaşlarım hafifçe çatılırken "Nasıl?" diyebildim.
Bir anda elimi tutarak kalbinin üstüne koyduğunda gözlerim irice açılmıştı.

"Bak bu atan kalbi hissedebiliyor musun?"

Ona bakmaya devam ederken tekrar konuştu.

"İşte bunun sana ait olduğunu anladım... Kalbim bedenim için değil de senin için atıyor gibi."

Sözleri bir bir kalbime işlerken yüzümde buruk bir tebessüm oluşmuştu. Onun daha fazla konuşmasına izin vermeden aklımdan geçenleri dilime aktardım.

"Ben ruhumun, zihnimin en derinindeki en temel parçasından, yokluğunda paramparça olacakmışçasına bağlandım sana."

Ayaz bana yaklaşarak bir elini saçlarımın ön kısmına geçirdikten sonra geriye ittiğinde nefesim onun dudaklarına çarparken konuşmamı devam ettirdim.

"Ben ruhumun ve bedenimin tamamen sana ait olmasını istiyorum."

Sözlerim keskin bir bıçak gibi Ayaza giderken bir anda dudaklarıma kapanan dudaklarıyla ellerimi refleks olarak boynuna dolamıştım.