ÖLÜM TAAHHÜD'Ü |Wattys2020|

Bölüm 39

~Crying Alone - Sad emotinonal Piano🎶

Başım semaya çevrili iken,
gözlerimi sımsıkı kapattım.
Hayattan soyutlanmak istiyordum,
hatta varlığım tamamen silinsin,
hiç bu Dünyaya gelmemiş olmayı diliyordum.

Duygularımı elimin tersiyle kenara itip,
beni senden mahrum bırakan hayata küsmüştüm.
Üstüne serili toprağının önünde duruyorum,
şuan oldukça yakınız fakat sen bana bir o kadar da uzaksın.

Gece vakti, Ay yastığın olurken, Yıldızlar yorganın olsun.
Huzur içinde uyuyun...

E~K

Duyduğum şeyin şokunu atlatamazken vücudumdaki büyük sızlamayla zar zor da olsa ayağa kalkmıştım.

Bakışlarım karşımda duran iki adamdayken benim ayağa kalktığımı görünce hızla adımlarını bana doğru sürdüler.

Ne yapacağımı bilmeden arkamı dönerek,
"Yardım edin!!" diye bağırırken hafiften topallayarak kaçmaya çalışıyordum ancak bu kısa sürmüştü.

Kolumdan tutulan iki elle çırpınırken "Bırakın beni!" diye bağırıyordum.
Adamlardan birisi dayanamayarak elini ağzıma koyduğunda burnumdan solumaya çalışıyordum fakat olmuyordu.

Onu bile yapamıyordum öyle sımsıkı tutuyordu ki.

Bedenim arabaya sürüklenirken etraftan yardım dilenebileceğim birisi var mı diye çığlıklarımı uğultulu şekilde çıkarıyordum.

Ama kimse yoktu...

Beni tutan adamın elini ısırdığımda beklemeden elini çekerek "Lann!" diye bağırdı.

"Bıraakk!!" haraketlerimi arttırırken Adamın eli at kuyruğu saçıma kayarak dibinden sert bir şekilde çekmişti, bu haraketiyle saçımdaki toka fırlayarak açıldığında başımdaki ağrının arttığını hissettim.

"Yürü lan yeter!"

Çırpınışlarım cevapsız kalırken bedenim bir  anda arabanın arkasındaki koltuğuna itilmişti,
beklemeden diğer kapıya uzandığımda açıp dışarı kaçacaktım.

Kapıyı açtığım an ayak bileğime sarılan parmaklarla tekrar koltukta geriye çekilmiştim.
Ağzıma sıkıca kapatılan el bağırmamı engellerken, gözlerimin yandığını hissettim.

Volkan da diğer tarafıma geçip beni adamla beraber arasına alınca bileklerimden kavrayarak haraketimi kısıtlıyordu.

Araba çalıştığında duyduğum şey Volkanın sesi olmuştu.

"Yaptığın şeyin bedelini ödeyeceksin!"

~

Ayaz'dan

"Bu kızı öylece kapatmaya devam mı edeceksin?"

Mithat konuşurken sert bir şekilde bakışlarımı kısa bir süreliğine ona çevirdim. Kaşlarım istemsiz olarak çatılmıştı.

"Şimdilik öyle duruyor" dediğimde direksiyondaki parmaklarını Mithat daha da sıkmıştı.

"Bak kardeşim anlıyorum onun için endişeleniyorsun ama Açelyayı artık hepimiz tanıyoruz, kafasına koyduğu şeyi çekinmeden yapabilecek bir kız, sen onu ne kadar engellemeye çalışırsan çalış o yine bildiğini yapacak."
Sözleri kulaklarıma işlerken ona cevap vermeden yola bakmaya devam ettim.

Evin önüne geldiğimizde bıkkınlıkla nefes vererek arabadan inmiştim.

Biraz sonra Açelyayı görecektim, kapatmış olabilirdim ancak amacım sadece onu korumaktı.