ÖLÜM TAAHHÜD'Ü |Wattys2020|

Bölüm 43(Final)

~https://www.youtube.com/watch?v=KmZK9M8FfpA 🎶

(Küçükken izlediğim ve bir çoğumuzun izlediği dizinin müziği.
adını bulamadığımdan ötürü multimediaya ve linkini bıraktım umarım sizler de seversiniz çünkü ben çok severek dinliyorum♡)

Bu hayatta en savunmasız ve karşı koyamadığımız tek şey sadece ölümdü...

Ölümün gölgesi beni içine hapsederken aramıza hep bir mesâfe koyuyordu.
Yanımdaymış gibi. Ama benden de bir o kadar uzak, sebebi ise sevdiklerime yakın olmasından ötürüydü.

Ama yine bir umut vardı, kimse bu Dünyada sonsuza kadar yaşamayacaktı.
Elbet sıra bize de gelecekti, bu yüzden hayatımızın her an'ını güzel değerlendirmeye çalışıyorduk.

Fakat Dünya sanki bize karşı öyle bir öfkeliydi ki, istediğimiz şeylerden bizi mahrum bırakmaya yemin etmiş gibi...

Sol göğsünün ortasından akan kanlar elime bulaşırken ne tepki vereceğimi bilmeden öylece boş bakışlarla Ayaza bakıyordum.

B-bu nasıl olabilirdi?

Kâbustu değil mi?

Hayır! Hayır Ayaza bir şey olamazdı o beni her zaman korur ve bir şekilde kendini de kurtarırdı.

Olamazdı, Ayaza bir şey olamazdı.

"A-ayaz"

Dudaklarımdan onun ismini kısık sesle söylediğimde sanki her an gözlerini açacakmış gibi hissetmiştim.

Ama açmıyordu.

Onu biraz sarstıktan sonra "Ayaz aç gözlerini bak, eşin burada çocuğun burada aç gözlerini artık yeter" diyordum.

Buna inanmam mümkün değildi.

Ellerimi onun nabzının üstüne koyduğumda sakin tavırla beklemeye çalışarak atmasını beklemiştim.

Ancak hiçbir şey hissedemiyordum.

O ölmüş olamazdı değil mi?

Ölmemeliydi, beni ve doğmamış çocuğunu bu şekilde geride bırakamazdı!

Onu daha da sert şekilde sarsmaya başladığımda göğsünden akan kanlar ellerimi tamamen kaplamıştı.

"Ayazz!!"

"Kalk artık tamam!"

"Ölmeyeceksin sen! Sen de beni bırakıp gitmeyeceksin yapamazsın bunu!"

Yapmazdın değil mi?

"Ben hayatımı sana iki kere borçluyken sen bu şekilde bana veda etmeden gidemezsin!!"

Gözlerimden akan yaşlar ardı ardına birbirini kovalarken bağırmalarım çığlıklara dönüşmüştü.

Ayaz beni bırakmazdı her ne olursa olsun yanımda kalacaktı.

Deli gibi onu sarsarak ağlarken boynuna sarılmıştım.
Erkeksi ve kan kokusu birbirine karışmış iken ağlamam daha da hızlandı.

Vücudum titrerken sadece hıçkırarak ağlamaya devam ediyordum.
Şu durumda elimden bir şey gelmemesi ne acınası bir durumdu.

Aradan geçen beş dakikayla ambulansın sesleri etrafı gürültüyle sardığında, yanında duran arabalarından çıkan polisler bana doğru geliyordu.

Omzuma dokunan ellere tepki vermeden öylece Ayaza sarılı kalırken sesleri kulaklarıma ilişti.

"Açelya hanım siz bizimle geliyorsunuz!"