common • zayn

first try

Zayn'in beni bara falan götüreceğini düşünerek Aurora'yı da davet etmiştim ama hoş bir lokantada yemek yiyorduk.

Öldürücü bakışları gözlerindeydi ve öyle bir bakıyordu ki yerin dibine girmiştim. Geldiğimizden beri kimsenin ağzını bıçak açmamıştı. Kafeden çıktığımda yanımda Aurora'yı gören Zayn'in verdiği ilk tepki "Bu ne arıyor amına koyayım?" olsa ve Aurora gitmek istediğini söylese de bir şekilde ikisini de ikna etmiştim. Nihayetinde buradaydık.

Lokantaya geldiğimizi görünce şok olmuştum çünkü Zayn iki kişilik masa rezerve etmişti. Üç kişilik boş bir masaya geçtiğimizde Aurora'nın tüm tadı ve hevesi kaçmıştı, ben de yaptığım şeyden pişmanlık duymaya başlamıştım.

"Ee?" dedim önümdeki yemeği zorlukla yemeye devam ederken. Sohbet açılsın, Aurora ile Zayn konuşsun ve ben de sıvışayım istiyordum.

"Ne ee?" diyen Zayn'e bakmak için başımı yemeğimden kaldırmam ve geri indirmem bir olmuştu.

"Hazel... Ben gitsem iyi olacak." Kalkmak üzere olan Aurora'nın kolunu tuttum. Bakışlarımdaki yalvarışı anladığında çaresizce omuzlarını düşürdü.

"Siktirip gitsene. Ne oturuyorsun hâlâ?"

"Zayn." dedim uyarıcı bir tonda.

"Ne var? Onu buraya davet etmeni söyleyen kimdi?"

"Zorla alıkoymalıydım değil mi? Senin bana yaptığını yapmalıydım." Sabrımı sınıyordu. Aurora'yı buraya düşünmeden davet etmiştim ve sırf kendi çıkarlarım için onu kullanmam hoş değildi. Ama o da böyle yapmamalıydı. Sonuçta Aurora'nın kendisine karşı hisleri vardı ve nasıl desem, kalbini kırmamalıydı.

''Benim yüzümden kavga etmeyin. Beni davet ettiğin için teşekkür ederim Hazel ama buraya en başından beri gelmemeliydim. İyi eğlenceler.'' Cevap vermemi bile beklemeden kaçarcasına çıktığında ''Kırılmasının sebebi sensin,'' dedi Zayn. ''Sen ve kendi kaçışını sağlamak adına kesmiş olduğun o bilet.''

Yüzüne tiksintiyle baktım. Konuşma şekli, beni alıkoyduğunu sanması, her şeyi o kadar aptalcaydı ki... Ona ne diyebileceğim hakkında bir gram fikrim yoktu. Tek düşündüğüm şey kesinlikle delinin teki olduğuydu.

''Aurora'nın kırılmış olması problem mi?'' diye sorduğumda istediğim şey kendimi acındırmaktı. İçinde biraz olsun ortaya çıkmayı bekleyen bir insan var mıydı merak ediyordum. Yakamdan düşsün, hayatımdan çıksın ve eski monoton hayatıma devam edeyim istiyordum.

''Değil. Bunu bana bırakman problem.''

''Beni hiç mi umursamıyorsun Zayn?''

''Seni seviyorum.''

''Ama umursamıyorsun. Sevgiyi zorla elde edebileceğini sanıyorsun. Aslında benim ne hissettiğim, senden ne kadar korktuğum umrunda değil.''

Birkaç saniye için duraksadı ve sadece beni inceledi. ''Benden korkuyor musun?'' Sorusuna cevap olarak düşünmeden başımı salladım. ''Senden korkuyorum.''

''İyi de... Ben sana zarar gelmesine izin vermem ki.''

İç çektim. Anlamıyordu. Kafasında ne kurduysa buna inanıyor olmalıydı.

''Başıma gelecek şeylerden kendimi ben de koruyabilirim Zayn. Ama senden gelecek ve geliyor olan zarardan beni kim koruyacak? Hayatıma adım attığından beri yalnızlaştım ve sen bundan gurur duyuyorsun.''

''Çok tuhaf...'' Mırıldanışını neredeyse duyamayacaktım.

"Tuhaf olan ne?''

''Hem diğer herkesten çok farklısın hem de herkesle aynısın. İnan bana seni tanımaya çalışmak her şeyden daha zor.''