common • zayn

bad man

Alt dudağımı dişleri arasına alıp çekiştirdikten sonra yüzlerimizi ayırmıştı ama hâlâ aramızdaki mesafe yok denilecek kadar azdı.

Gözlerimi açmaya cesaret edince onunkilerin hâlâ kapalı olduğunu gördüm, alnını benimkine yaslamış bir şekilde nefeslerini düzenlemeye çalışıyordu. Aralık dudaklarının arasından çıkan nefes benimkiyle karışırken az önce ne olduğunu düşünüyordum.

Gidecektim. Kararımı vermiştim ama üstümde anlayamadığım bir etkisi oluşmuştu. Ona karşı kurduğum duvarları kırması bu kadar kolay olmamalıydı. Ne hissettiğimi bilmesem bile kalbimdeki gümbürtü boş olmadığımı gösteriyordu.

Nihayet o da gözlerini açtığında cevap beklercesine bana bakıyordu.

"Tamam," dedim pes eder bir tonda. "Belki gitmekten vazgeçmiş olabilirim."

"Fena öpüşüyorsun." Gülerek gözlerimi büyütüp acımayacak şekilde omzuna vurdum. "Sus." diye uyarırken dibimden çekilmişti ve mutfağa girip dolaptan kola çıkardığımda masaya yerleşmiş bir şekilde beni izliyordu.

Kolaları kocaman bardaklara doldurup birini onun önüne koyarak karşısına oturdum.

"Dudakların kızarmış."

"Seninkiler de Kylie Jenner'ınkilere benziyor."

"Alınmalı mıyım?"

"Onu severim."

Zayn'in dudaklarını Kylie'ninkilere benzetmek ne kadar doğruydu bilmiyordum ama zaten dolgunlarken şimdi iyice şişmişlerdi. Güzel gözüküyordu. Yani, gerçekten.

"Kadeem'le konuşacağım. Bir saat kadar sonra çıkarım."

İçime yayılan gerginlikten dolayı gözlerimi bardağa diktim. Bir çocuk gibi davranıp ona yük olmak istemiyordum ama sadece Zayn yanımdayken güvende hissediyordum. Bensiz bir yere gitmesini istemezdim.

"Yalnız mı kalacağım?"

"Korkmana gerek yok. Jaspar seninle kalacak ve diğer korumalar da öyle."

"Ama sen burada olmayacaksın."

"Hemen döneceğim."

"Telefondan halledemez misin?"

Bir an söylemek konusunda tereddüt yaşar gibi oldu ama sonunda "Reza'yı bulacağım." diyebildi.

Onu bulduğu zaman konuşup bırakmayacağını biliyordum. Kim bilir ne yapacaktı.

"Zayn," Tek kalamazdım. "Ben de gelmek istiyorum."

Gözlerimin içine benimle alay eder gibi baktı. "Orası senin için uygun bir yer değil."

"Ben bebek değilim, bunun ne zaman farkına varacaksın?"

"Evde kalacaksın. Bu kadar inatçı olmayı bırak."

"Kadeem'le konuşacağını da söylemedin mi? Ben de yanında gelip seninle kalmak istediğimi söylersem inanır. Yoksa sana inanacağını sanmıyorum."

"Ben yalan söylemem." Buna emindim.

"Benim için söylersin."

"Hiçbir şey için yalan söylemem."

Omuz silktim. "O zaman bana veda et çünkü beni sürekli böyle bırakacaksan sıfırdan başlamış olmamla aynı kapıya çıkıyor. Kadeem'le giderim."

Sabır diler gibi elini alnına bastırdığında bu benim için hiçbir anlam taşımıyordu. Yalnız kalmak istemiyordum, her nereye gidiyorduysa beni de götürebilirdi. Koca bir kızdım, ayrıca onca film izlemiştim. Dolayısıyla bu hayatı az çok biliyordum, nelerle karşılaşacağımı da. Bence neredeyse aynıydı.