SAKLAMBAÇ

Bölüm 5

Eveet, ben geldim ve ben burada olduğuma göre bölüme başlayabiliriz 😄 Multide; Zeynep var. İsteyerek olsa gamzeli karakter bulamam şansıma bulduğum bütün karakterler gamzeli çıktı 😂
İyi okumalar canlarım...

Ayaklarıma bakarak cam kenarında, en arkadaki sırama gelip "Günaydın!" diye neşeyle konuşan Zeynep'e tekdüze bir sesle "Günaydın." diye cevap vererek başımı kaldırdığımda sırama bırakmak için omzumdan çıkardığım çantan şaşkınla elimde kaldı. Karşımdaki çocuk bana keyifli bir sırıtmayla bakarken "Yine seni buldum ha?" deyince sinirle kaşlarımı çattım ve çantamı önümdeki boş sıraya atarcasına bırakıp "Senin ne işin var burada?" diye sordum. Bu sorumla Zeynep'in yanında oturan Cenk "Siz tanışıyor musunuz?" diye sorarken çatık kaşlarımla baktığım gözlerimi üç gündür her yerde karşıma bu tuhaf çocuktan alamdan "Sayılmaz." diye yanıtladım onu.

Cevabımla yüzündeki sırıtmayı halâ silmemiş olan çocuk "Bence gayet de tanışıyoruz." deyince tekrar "Senin ne işin var bu sınıfta?" diye sordum. Rahat bir tavırla -zaten bu çocuğun rahatlığı öldürecekti beni- omuz silkerek "Buraya yeni nakil oldum." deyince sinirle nefes verip bir elime alnımı ovuşturdum. Zeynep "Dönem ortasında mı?" diye sorarken sinirle ona baktım ve "Orası benim yerim yalnız." dedim. Bununla beraber Zeynep'e dönene gözlerini bana çevirip alayla sırıtarak "Ve sen yanına kimseyi oturtmaz mısın?" diye sorduğunda "Evet." diye yanıtladım onu.

"Yani hayır, yani evet yanımda kimsenin oturmasını istemiyorum ama kastettiğim şey cam kenarının benim yerim olduğuydu."

Saçma sapan konuşmalarım onu güldürürken oturduğu yerde yayılarak "Artık benim yerim gibi görünüyor." dediğinde sinirle "Sınıftaki tek boş yer benim yanım değil." diye konuştum. Bu dediğimi hiç umursamadan "Ama ben burada oturmak istiyorum." dediğinde bir an çantamı alıp başka boş bir sıraya geçmeyi düşünsem de hem birinci sınıftan beri Berk'le cam kenarı en arkada oturma alışkanlığımızı bozmak istemiyordum hem de sınıftaki başka biriyle oturmak yerine bu fazla rahat ve sinir bozucu çocukla oturmayı tercih ederdim.

Sinirle sert bir nefes verip onun yanına otururken "Ne yapıyorsan yap!" dediğimde Zeynep bana şaşkınlıkla bakıp "Yani siz beraber mi oturacaksınız?" diye sorunca ona herhangi bir cevap vermek yerine sinirli bir ifadeyle başımı sallamakla yetindim. Şu an konuşacak durumda olmadığımı anlamamış olacak ki "Nereden tanışıyorsunuz peki?" diye sorunca sinirle başımı kaldırıp onun kahverengi gözlerine baktım ve "Sorguya çekilmekten hoşlanmadığımı biliyorsun Zeynep." diye sert ama normal bir ses tonuyla konuştum.

Zeynep benim bu çıkışlarıma zaten alışık olduğu için "Özür dilerim." diyerek önüne dönerken sevgili(!) yeni sıra arkadaşım bana çatık kaşlarıyla baktı ve "Fazla sert çıkmadın mı?" diye sordum. Cenk'in şakalaşarak güldürdüğü Zeynep'e kısa bir bakış atarak çantama döndüm ve eşyalarımı çıkarırken "Soru sorulmasından hoşlanmadığımı biliyor." diye yanıtladım onu. Bununla beraber geri adım atmayıp "Yine de biraz kalbini kırdın bence." deyince sinirle ona baktım. Bana karışması fazlasıyla sinirimi bozsa da gözlerindeki ifadeden bu tavırları bende görmeyi beklemediği çok belliydi. Aslında bir yandan da haklıydı çünkü istemsizce ona diğer arkadaşlarımın yanında davrandığım gibi davranmamıştım ve o benim bu sert tavırlarımı pek de görmemişti.

Gözlerime bakan kahverengi gözlerin bakışları yumuşarken "Sinirin yatışacaksa başkasının yanına geçebilirim." dediğine bir süre sessiz kalarak ona baktım. Kahretsin! Neden ona yanımdan kalkıp gitmesini söyleyemiyordum? Başkası olsa şimdiye kadar elli kere söylemiş olurdum ama ona söylemeye neden bir türlü dilim varmıyordu.

Gözlerimi ondan alıp hiçbir şey demeden önüme döndüm ve "Siz ne zamandan beri bu kadar samimisiniz?" diye sordum önümdeki ikiliye. Amacım Zeynep'in biraz olsun gönlünü almaktı. Yeni sıra arkadaşım bunu anlamış gibi hafifçe gülümserken ve Zeynep sanki onlara hitaben konuşmama şaşırmış gibi bana dönerken Cenk de arkasını dönerek kocaman gülümsedi ve "Cuma akşamından beri aslında." diyerek sorumu yanıtladı. Ben ona kaşlarımı kaldırarak bakarken Zeynep kızarık yanaklarıyla hafifçe gülümseyip gamzesini ortaya çıkarırken "Biz çıkmaya başladık." deyince birden istemsizce gözlerim büyüdü.