Güçlü Kadınlar Serisi 2; HAYALET

Emine BULUt'un Çığlığı

Ne zaman kaybettik insanlığımızı. Ne zaman çıktık insan olmaktan. Adımız insandı; öldürdük, yaktık, yaraladık ve parçaladık.

Adımız insandı; atom bombasını bulana Nobel barış ödülü verdik...

Etniğimiz ile ayırdılar bizi, dilimizle böldüler, dinimizle katlettiler, tenimizle ötekileştirdiler. Önce yara aldık kan kaybettik, sonra ölmemek için insanlığımızdan vazgeçtik.

Çığlık attık duyan olmadı, elimizi uzattık tutan olmadı ölürken gözlerinin içine baktıkta bir yudum su vere olmadı.

Buydu insanlığın tarihi, yüzyıllardır süre gelen bir vahşet. Vahşete sessiz kalan bir dehşet. Kadını, erkeği; genci, yaşlısı, çocuğu leş bir hayata gözlerimizi açtık. Kendini güçlü sanan öldürdü, mazlum olan öldü.

Sahi; Tanrının elinde değil miydi öldürme hakkı? Neden bunca ölüm, bunca acı, bunca vahşet.

Canım yanıyor, kanım çekiliyor, nefes alamıyorum. Ölüyorum acı çeke çeke. Kimse tutmuyor elimden. Gözlerime bakıyorlar bomboş ölümü seyrediyorlar.

Kızım yanımda, henüz küçük o "Anne ölme diyor!" iyi de ben de "ÖLMEK İSTEMİYORUM!" Ki

Ne olacak katilim, katillerim. Onun kadar sizde suçlusunuz. Sessiz kalışınızla, beni görmeyişinizle. Devletin beni koruması gerektiği yerde siz yalnız üç maymunu oynadınız. Görmediniz, duymadınız, bilmiyorsunuz.

Ölürken yalvardım inandığım Tanrıya, benim katillerim de, görmezden gelenlerde ilahi adaletinde yargılansın.

Ölürken bile kaybetmedim ben sana olan umudumu. On yaşındaki kızımın gözlerindeki ışığın an be an soluşunu izlerken bile inandım ben ona.

Gör beni Tanrım. Gör bizi! Ölüyoruz... öldürülüyoruz. Geride canlar bırakıyoruz. Canı yanan masum evlatlar bırakıyoruz.

Şimdi kim kurtaracak benim kızımı. Ben öldüm. Benden başka kim tutacak elini. Kim saracak onu. kim duracak yanında.

Tanrım; kız çocuklarının kaderleri annelerine benzermiş... Eğer sesimi duyuyorsan şayet yok et beni insanlıktan. Ne bir ismim kalsın ne de bir cismim. Hiç var olmamış olayım. Yeter ki kızım benim kaderimi yaşamasın...

"Bugün 23.08.2019 tarih sayfalarını kana bulayan bir gün. Dün de öyleydi, yarında öyle olacak. Dün ormanlarımızı yaktılar bugün annemizi öldürdüler gözlerimizin önünde.

Devlet buna da sessiz kalacak. Pis mahlukatlar hak etmiş ki öldürüldü diyecek. Konuşacaklar, bilmeden yargılayacaklar. Adamı haklı çıkartmaya çalışacaklar.

Tahrik var diyecekler, rızası vardı diyecekler. Diyecekler, konuşacaklar, bağıracaklar sesimizi bastırmak için.

Bugün Emine BULUT ölmedi sadece. Bugün milyonlarca kadın öldürüldü.

Sokaklar ceset kokuyor, vicdanlar ceset kokuyor. Ben ceset kokuyorum, sen ceset kokuyorsun. Bugün dünya ceset kokuyor.

Allah'ım görüyorsan duy sesimi; ne kadınlar ölsün ne çocuklar; ne erkekler ölsün nede vicdanlar. Sokak hayvanları özgürce dolaşabilsin mesela ya da ormanlar özgürce yeşersin.

Ya al hepimizi bitsin bu kıyamet ya da geri ver vicdanları bitsin bu cinayet.