De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 3

1 maand later

CLAIRE

Het is nu al paar dagen dat mijn lichaam anders is dan normaal, ik heb last van stemwisselingen. De ene keer ben ik echt super gelukkig om Sara of Robin te zien en dan plots word ik al geïrriteerd als 1 van hen ook maar ademt. Ik begin dan uit het niets te roepen en te schreeuwen dat ze weg moeten gaan. Waarom? Dat weet niemand. Mijn borsten worden ook steeds gevoeliger, maar dat zal waarschijnlijk zijn omdat ik binnenkort mijn ongesteldheid  zal hebben. Ik moest eigenlijk vorige week al ongesteld worden, maar ze zijn redelijk onregelmatig. Het is dus niet zo abnormaal, dat van mijn borsten wel. Ik heb dat nog nooit gehad.

"Claire, opstaan!! We moeten vertrekken. Oma gaat zo blij zijn om je te zien. Haast je! Je weet dat ze niet graag wacht, ook al is het op haar favoriete kleindochter.
"Jaja, ik kom al!" Ik heb oma ook gemist. Ze betekent zoveel voor mij, ze is zo lief. Ze propt je altijd vol met allemaal lekkere dingen die ze zelf heeft gemaakt. Vooral haar wafels zijn hemels, niet te doen. Ze geeft ook altijd stiekem geld, als mijn mama niet kijkt. Ze is er altijd voor mij. Als ik ruzie heb met mijn mama, dan kan ik altijd terecht bij haar. Ze zal me nooit veroordelen. Hoewel ze bij de zwangerschap van mama de eerste was om te veroordelen, omdat ze pas 18 jaar was, was ze er uiteindelijk wel voor haar. Nu is ze trots op mama.

Nadat ik aangekleed ben, loop ik snel naar beneden. Geen tijd meer om nog iets te eten, maar wanneer ik naar buiten ga voel ik me duizelig, woops ik moet voortaan maar beter vroeger opgestaan. Oma zal wel wat lekkers hebben.

Terwijl ik in de auto zit, op weg naar oma, begin ik me misselijk en duizelig te voelen. Ehhhrr typisch, waarschijnlijk door de sterke parfum van mama. Ik heb haar al zo veel keer gezegd om een andere kopen. Ik wordt namelijk altijd misselijk van haar parfum in de auto. En ik heb nu zelfs niets gegeten. Het is wel anders dan normaal nu, tja. Het wordt wel beter, hopelijk.

Als ik bij oma ben, ga ik op onmiddellijk op de bank liggen. Toen ik naar binnen ging, voelde ik me plots heel duizelig. Oma zag dat ik heel bleek was, en liet me mijn gang gaan.

"Heb je niet veel gegeten als ontbijt? Hier, ik heb koekjes gemaakt. Daar zal je wel een kleurtje van krijgen, kindje."

"Dankje, oma. Je weet altijd precies wat te doen."

"Smakelijk." zegt oma terwijl ze het eten op tafel zet. We zijn ondertussen 3 uren bij oma, waarvan ik 2 uren geslapen heb. Oma heeft ondertussen eten klaargemaakt. Ik zie dat ze lasagne heeft gemaakt. Het is haar specialiteit, echt zo goed. Ik ben er aan verslaafd. Het ruikt anders dan anders. Het ruikt zelfs niet zo lekker, het ruikt zelfs een beetje misselijkmakend. Jup, dat is het. Ik loop zo snel mogelijk naar de badkamer. Ik ben net op tijd.

"Is alles in orde?!" roept mijn mama. Ze komt al lopend de badkamer binnen.

"Ik weet het niet, ik snap het echt niet. Eerst ben ik duizelig door niets gegeten te hebben, dan ben ik misselijk door jouw parfum en nu ben ik misselijk door oma's lasagne, nee door de geur eigenlijk." Mama wrijft over mijn rug terwijl ik weer moet overgeven.

"Sluit de deur alsjeblief. De geur van de lasagne maakt me echt misselijk en het komt zelfs de badkamer binnen."

"Ben je al ongesteld geworden deze maand?" "Nee, waarom?" " Is het normaal, moet je het binnenkort worden?" " Nee, eigenlijk moest is al ongesteld zijn geworden, maar ze zijn nog niet met regelmaat en laten soms wat op hun wachten. Maar waarom stel je al die vragen? Wat heeft dat nou hiermee te maken?" Ze doet echt raar. Wat heeft mijn menstruatie nu te maken met het feit dat ik misselijk ben en duizelig? Ik ben gewoon wat ziek. Misschien alleen wat erg, ik ben gewoon misselijk, het is alleen wel heel erg. Ik zou ieder moment van het raam kunnen springen. Fuck, ik voel echt heel
misselijk ik haat het, vreselijk.

"Wel, je wordt misselijk door de geur van lasagne, waarvan je anders een hele schotel van kunt eten, je was daarjuist zelfs duizelig en je hebt je ongesteldheid  nog niet gehad, terwijl dat wel zou moeten. Gisteren werd je ook misselijk van mijn eten, weet je nog? "  Dat is waar inderdaad, ze had gister een overheerlijke schotel gemaakt. Toen moest ik plots overgeven van de geur, en alles zat onder.

"Misschien ben ik gevoelig aan het worden voor bepaalde geuren?" "Nee, nee, dat is het niet, ik heb dat ook eens gehad."

"Echt? Wat had je toen? Was het heel ernstig?" Tuurlijk was het ernstig, anders zou ze niet zo raar doen.

"Ik was toen zwanger van jou." Wat?! Zwanger? Nee, nee, nee, dat kan niet. Het is onmogelijk. Ik heb het sinds dat Henry en ik uit elkaar zijn niet meer gedaan. Oh nee wacht...

Harry.

Fuck.

Fuck.

Ik kan toch niet zwanger zijn van Harry Styles. Wtf?!! Oké, niet beginnen te  flippen. Ik weet zelfs niet eens zeker of ik zwanger ben. Maar wat als het toch zo is? Moet ik het dan hem vertellen, maar hoe? Het is niet dat ik hem iedere dag zie in de winkel. Hoe geraak ik in contact met hem zonder dat ze denken dat ik een of andere gestoorde freak ben? Maar wil ik dat wel? Wie weet gaat hij net als mijn vader zijn? Zou hij weglopen van mij? Zou hij -

"Claire?!" "Wat?" "Gaat het?" Ik weet het niet, ik weet het echt niet?

"Het gaat." lieg ik en het is duidelijk te merken dat ze het door heeft, maar ze gaat er niet op in.

"We kunnen maar beter naar huis gaan, oma zal het vast wel begrijpen." Voordat ik terug naar de eetkamer ga, zorgt mama ervoor dat de lasagne weg is. Oma kijkt me heel erg bezorgd aan. Wanneer ik haar een knuffel geef als afscheid steekt ze snel een briefje in mijn broekzak. Typisch. "Ik hou van je oma, zielsveel." fluister ik in haar oor. "Ik ook van jou. Jij zal altijd een heel speciaal plekje in mijn hart hebben. Het plekje dat alleen jij hebt kunnen veroveren" fluistert ze terug en ze geeft me een kus op mijn wang.

"We gaan eerst naar de winkel om een zwangerschapstest te kopen." "Waarom denkt je eigenlijk dat ik zwanger ben, ik heb geen vriendje of zoiets.

"Wel, eerst dacht ik van dat dat inderdaad niet kon, maar je reactie verraadde dat het toch kon. Je stond wel tien minuten vooruit te staren, je was helemaal in paniek. Je had anders allang gezegd dat dat niet kon." Shit.

"Wie was het? Ik bedoel, wie is de vader? " Shit, moet ik het vertellen? Moet ik de waarheid, de volledige, vertellen? Of de versie dat Robin en Sara kennen?

"Claire, wie is het? Ken je hem?" Soort van...

"Het was in Parijs" Vertel ik alles? "Op de laatste avond zijn we naar een bar gegaan." Vertel ik alles over Harry? "Ik had redelijk veel gedronken en voor ik het wist werd ik wakker in een vreemd bed. En de jongen naast mij..." Harry of een vreemde? Harry of een vreemde? "... wetd ik wakker naast Harry Styles." Ok, blijkbaar had ik besloten om alles te vertellen. Hier was ik nog niet klaar voor.

"Wie is dat? Ken ik hem?" "Weet je niet wie Harry Styles is?" Ik had het kunnen denken. Ze schudt haar hoofd. "Wel, hij is een zanger van een van de bekendste boybands" God, als ik het luidop zeg klinkt het zo belachelijk en vooral ongeloofwaardig. "Een boyband?! Is hij dan bekend?" "Ja, nogal." "Welke boyband?" "One direction." "Wat?! Nogal bekend?! Die zijn toch mega succesvol? Meent je dat nu echt? Jij bent zwanger van één van die gasten?" "We weten dat helemaal niet. Waarom ben je trouwen meer boos over het feit dat een van hun mogelijk de vader is dan het feit dat ik misschien zwanger ben?!"

"Omdat die jongens op dit moment enkel aan hun carrière denken. Ze hebben geen tijd om vader te worden, en vooral niet met een random meisje. Het is beter dat je hem niets verteld, aan niemand eigenlijk. Het zal jou en het kindje enkel kwetsen omdat hij zal kiezen voor zijn werk. We kunnen het hem ook niet kwalijk nemen, hij heeft er waarschijnlijk jaren voor gewerkt en dan zou jij hem komen vertellen dat je zwanger van hem bent en hij dus vader word." Ze heeft gelijk. Hij gaat nooit kiezen voor de baby. Hij zal voor zijn werk kiezen. We kunnen het hem inderdaad niet kwalijk nemen. En ik wil ook niet dat de baby weet dat hij zijn vader is, gezien zijn reputatie. Hij heeft zoveel 'relaties' gehad. Hij zal er totaal niet blij mee zijn. Wie weet wordt hij zelfs boos of gelooft hij het gewoon niet. Het is beste om het geheim te houden.

"Claire? We zijn er. Voordat we gaan. Wat er ook gebeurt, ik ben er voor je, voor altijd." Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en pakt me goed vast. "Weet ik toch."