De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 37

CLAIRE

Op dit moment zit ik in het park mijn cursus te leren terwijl Merlijn aan het spelen is met Freddie. Inderdaad, Louis is hier ook. Hij kijkt naar de jongens zodat ze niets verkeerds doen. Harry is terug op promotour. Zijn moeder is dus in Brooklyn en zij past dus op Merlijn als ik een examen heb en ook 's avonds als ik nog aan het leren ben. Jep, ik heb deze week examens, maar het is niet zwaar. Als ik daarvoor geslaagd ben, dan mag ik al meehelpen met het ontwerpen van meubels. Ik heb dan binnen paar weken opnieuw examens en dan mag ik alleen ontwerpen. Volgende week beginnen mijn eerste examens al. Toch ben ik best wel zenuwachtig terwijl ik de stof goed beheers en het snap.

'Hoe gaat het?' vraagt Louis terwijl hij naast mij komt zitten.

'Het gaat. Hoe gaat het met jou? Druk bezig met je album?' vraag ik. Hij is inderdaad bezig met het maken van een album. Ik ben zeer benieuwd. Om te schrijven spendeert hij veel tijd in Brooklyn. Hij zegt dat het best aangenaam en rustig is hier. Het is ook leuk voor Freddie om telkens te kunnen spelen met Merlijn. Ze zijn best goeie vrienden geworden. Briana komt zelfs ook af en toe naar hier. Ze komt wel enkel voor Freddie, want Brooklyn is voor madam niet goed genoeg, maar voor de rest is ze wel leuk. Haha, nee, serieus. We hebben beiden ongeveer hetzelfde meegemaakt; we zijn onverwachts zwanger geworden. Dat is het enigste gemeenschappelijk dat we hebben, maar het helpt wel om een soort van vrienden te zijn.

'Het gaat. Ik ben er natuurlijk nog niet. Ik kan niet wachten om de mensen mijn muziek te laten horen,' zegt hij met een glimlach.

'Ik krijg het toch als eerste te horen?' vraag ik terwijl ik knipper met mijn ogen.

'Tuurlijk,' zegt hij lachend.

'Nog iets gehoord van je-weet-wel-wie?' vraagt hij.

'Hij is niet Voldemort, Lou,' zeg ik lachend, 'Maar nee, niets gehoord.' Ik weet niet of ik blij moet zijn. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet denk aan Silas. Ik vraag me gewoon af hoe het met hem gaat. Zou zijn project in Nederland goed verlopen? Zou hij blij zijn? Zou hij gelukkig of ongelukkig zijn? Denkt hij aan mij? Mist hij mij? Wilt hij me terug? Ik weet het, zielig kind dat ik ben. Hij bedriegt me en ik denk aan hem als een verliefde puber.

'Wat is er eigenlijk gebeurd?' vraagt hij. Hij weet het nog steeds niet.

'Ik heb hem betrapt terwijl hij Alex aan het zoenen was, in de zetel, en zij lag op hem,' zeg ik zuchtend.

'Whoa en nu is hij weg? Waar?' vraagt hij.

'Er is één of ander opdracht dat hij moest uitvoeren voor zijn werk in Nederland. Het duurt 6 maanden,' zeg ik.

'Wat ga je dan doen na die 6 maanden?' vraagt hij.

'Ik weet het niet,' zeg ik. Ik weet het echt niet. Moet ik hem dan bellen? Moeten we afspreken? Moet ik het hem vergeven? Nee, nee, zeker niet vergeven. Nooit.

'En Merlijn, mist hij Silas niet?' vraagt hij.

'Wel, de laatste keer dat hij Silas zag, was ik aan het huilen. Nu ziet Merlijn hem als iets slechts. Dus nee, hij mist hem niet. Ik vind het wel spijtig hoe het is verlopen. Hij heeft alles voor ons gedaan en nu wordt hij gezien als de boeman,' zeg ik.

'Het is nooit een gemakkelijke situatie. Ik ga je verder laten leren,' zegt hij en loopt terug naar de jongens.

Ik heb geluk met een vriend zoals Louis. Hij is lief en grappig. Je kunt er ook goed mee praten. Hij zegt eerlijk wat hij denkt en is echt bezorgd. Het is ook handig als je gewoon je hart wilt uitstorten zonder een antwoord te verwachten. Hij luistert gewoon en houdt je goed vast om te tonen dat hij er voor je is. Eleanor mag blij zijn met iemand zoals hij, maar ik denk dat ze dat beseft.