De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 58

HARRY

Ik heb heel de nacht niet kunnen slapen. Ik bleef steeds maar naar het plafond staren terwijl ik de kus met Claire in mijn hoofd maar bleef afspelen. Ik kan me nog elke geweldige seconde ervan herinneren. Hoe haar handen om mijn nek zaten, haar vingers in mijn haren en haar benen om mijn middel. Het was fantastisch. Het is misschien niet onze eerste kus, maar het is de eerste keer dat er geen alcohol in het spel zat. Ik weet dat er niets achter zit, maar zo voelt het wel aan. Ze houdt van Niall, ik weet het, maar wat als zij ook iets voor mij voelt? De kus was zodanig perfect dat er meer moet zijn dan gewoon een kus. Het kan toch niet dat zij zo goed kan kussen?

Gisteren ben ik dus ook naar mijn manager gegaan en hij was zeker niet blij met heel de situatie. Hij zei dat hij een aantal experten ging bellen en hen mijn Instagram ging laten onderzoeken zodat ze misschien kunnen vinden wie mijn profiel heeft gehackt. Ik ben ook nog naar de dokter geweest. Hij zei dat er niets ernstig aan de hand is. Ik moet enkel pillen nemen tegen de hoofdpijn. Je kunt het wel nog een beetje zien rond mijn oog en kaakbeen. Iedereen van de media vraagt zich natuurlijk af wat er gebeurd is en net na die foto van op Instagram. Ik heb de foto al verwijderd, maar dat heeft voor meerdere vragen gezorgd.

Ik bel nu bij Claire aan. Merlijn zou normaalgezien net terug moeten zijn van school. Ik kom zogezegd Merlijn bezoeken, maar eigenlijk wil ik praten met haar. Dat klinkt verkeerd. Ik wil Merlijn natuurlijk ook zien, ik hou zo veel van hem. 'Hi, Harry, kom maar naar boven,' zegt ze via de videofoon. Ik ga meteen naar boven en ga naar binnen aangezien de deur al open is. 'Hi, Claire?' roep ik naar haar. 'In de keuken!' roept ze terug. 'Papa!' roept Merlijn wanneer ik in de keuken ben. Hij loopt naar mij en ik draag hem meteen op mijn heupen. 'Hey, Kiddo,' zeg ik en kietel zijn buik waardoor hij luidt lacht. Ik kijk ondertussen naar Claire en zie ze met bewondering naar ons kijken.

'He, kunnen we even praten?' vraag ik aan haar terwijl ik met Merlijn op de grond ga zitten en met hem met de Playmobil speel. 'Tuurlijk, geen probleem. Waarover?' zegt ze. 'Euhm, anders ergens anders?' vraag ik terwijl ik wijs naar Merlijn. Ze knikt en doet teken dat we straks zullen praten.

'He, waarover wil je praten?' vraagt ze terwijl we in de keuken snacks klaarmaken voor de film die Merlijn aan het bekijken is. 'Uh, kunnen we praten over wat er gisteren gebeurd is?' vraag ik. 'God, ik vreesde er al voor. Kijk, het spijt me. Ik had je niet mogen kussen, maar kunnen we het alsjeblieft vergeten? Ik was emotioneel zwak. Ik schaam me dood,' zegt ze terwijl ze gaat zitten. Ze denkt dat zij de kus heeft gestart. Het was toch duidelijk dat ik het was? 'Claire, ik heb jou gekust. Ik heb de kus gestart,' zeg ik.

Ze denkt na en plots roept ze. 'Jij hebt mij gekust!' roept ze. Meteen sus ik haar. Ik heb geen zin dat Merlijn dit gesprek te horen krijgt. Het zou hem alleen maar in de war brengen. 'Het is gewoon één warboel in mijn hoofd in verband met de kus. Ik dacht dus echt dat ik jou had gekust,' zegt ze hoofdschuddend en plots stopt ze en kijkt ze me verward aan. Hier komt de vraag. 'Waarom heb je me gekust?' vraagt ze.

En hier is hij dan, de vraag van de dag.

Plotseling panikeer ik in mijn hoofd. Ik had die vraag wel verwacht, maar ben ik er klaar voor om haar alles te vertellen? Moet ik maar zeggen dat ik ook "emotioneel zwak" was? Shit, shit. Niet goed doordacht. Ondertussen kijkt ze me ongeduldig aan. Ik moet iets zeggen, iets. 'Euhm,' begin ik, maar stop dan. Ik weet niet wat zeggen. God!

'Harry, waarom heb je me gekust?' vraagt ze nog eens maar langzamer.

Ok, hier gaan we dan. 'Omdat ik net als jij ook emotioneel zwak was,' zeg ik. Ok dan, mijn bekentis dat ik verliefd ben op haar, dat ik van haar hou zal voor een andere keer zijn. 'Jij, emotioneel zwak?' vraagt ze verward. 'Waarom?' ze kijkt me nieuwsgierig aan. Ze gelooft er waarschijnlijk niets van. 'Ik had het moeilijk om je zo te zien, zo gebroken. Ik geef om je, Claire. En plots kwam dat moment dat ik je kuste, maar het was een kus om nooit te vergeten,' zeg ik.