De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 62

CLAIRE

Met pijnlijke ogen word ik wakker wanneer ik mijn alarm hoor, die ik blijkbaar heb ingesteld. Het is 05:30. Vandaag moet ik naar het atelier gaan, maar het is enkel om kennis te maken met alle collega's en een rondleiding te krijgen in het atelier. Ze zijn namelijk hun collectie voor het nieuwe jaar aan het afwerken en ze zullen pas volgende week aan de nieuwe collectie werken, waaraan ik ook zal meewerken. Ik moet dus deze week werken in de winkel. Ik merk ook op dat ik best ver woon van het atelier. Daarom ben ik al even aan het zoeken naar een nieuw huis die dichter bij het atelier staat. Alleen mijn mama en oom Sam zijn daarvan op de hoogte. Harry weet nog niets van mijn plannen en gezien ons gesprek van gisteren, lijkt het me normaal om het hem te zeggen.

Hoe dan ook, ik moet nu opstaan en me douchen. Ik ga wel eerst naar Merlijns kamer gaan om te kijken of alles allemaal goed is en of hij nog goed in zijn bed ligt. Gisterenavond ben ik niet meer uit mijn kamer gegaan. Harry is wel één keer in mijn kamer gekomen om te zien of ik ok was. Hij zei dat hij Merlijn al in bed had gestopt. Ik heb geen flauw idee of Harry hier nog is. Als ik bij Merlijn de deur een stukje opendoe zie ik dat hij nog vredig ligt te slapen. Als ik dichter kijk dan zie ik een lichte frons tussen zijn wenkbrauwen. Beschaamd probeer ik het weg te kussen, want ik weet dat het door mij komt. Plots wordt hij lichtjes wakker en ziet me meteen staan.

'Mama?' zegt hij met een schorre stem. Hij spreidt zijn armen als teken dat hij me wil knuffelen en meteen doe ik dat. 'Ben je nog verdrietig? Heb je nog pijn?' vraagt hij.

'Nee, mama is weer beter. Ga jij maar weer slapen. Je hebt nog enkele uurtjes voordat je moet opstaan,' zeg ik terwijl ik zijn wang kus. Hij knikt en gaat weer onder het deken liggen. Ik stop hem goed in en geef hem nog een kus op zijn voorhoofd voor ik de kamer verlaat.

'Hoe voel je je?' hoor ik plots Harry zeggen. Van schik draai ik me te vlug om en verlies mijn evenwicht. Gelukkig is Harry er op tijd om mij op te vangen. Op die manier drukt hij onze lichamen dichter tegen elkaar aan en zijn onze gezichten ook heel dicht bij elkaar. Ik voel zelfs zijn adem over mijn neus. 'Sorry dat ik je liet schikken. Gaat het?' vraagt hij met een lage stem. Shit, dat was sexy. Ik moet echt maar een heel klein beetje naar voren gaan en kan hem zo kussen.

Nee, Claire, nee. Het zou alles maar ingewikkelder maken. Slikkend knik ik voorzichtig en neem dan afstand tussen ons.

'Waarom ben je hier al? Hoe ben je hier al?' vraag ik.

'Ik ben blijven slapen. Ik dacht dat het beste zou zijn, met hoe je gisteren was. Ik wou Merlijn ook niet alleen laten. Hij was gisteren best bang en bezorgd om je. Hij zal straks een goede man zijn voor zijn vrouw,' zegt Harry lachend.

'Bedankt om bij Merlijn te blijven. Heb je dan in de bank geslapen?' vraag ik terwijl we beiden naar beneden gaan. Daar zie ik uiteindelijk in de bank een kussen en een laken met daarnaast zijn schoenen.

'Ja, het is best nog comfortabel,' zegt hij in zijn nek krabbend. Dat is waar. Ondanks het een bank is, kan het best nog door als een bed. Ik ben al een paar keer in die bank in slaap gevallen en nooit had ik rugpijn.

Ik loop naar de keuken en maak een ontbijt klaar voor ons tweeën. Wanneer we klaar zijn, gaat Harry naar huis en maak ik me klaar voor de dag. Net wanneer ik helemaal klaar ben, komt Lela.

'Hey, hoe was je weekend?' vraagt ze meteen.

'Goed. Het was heel fijn om even weg te zijn van alles en iedereen. Hoe was de jouwe?' vraag ik terug. Ze haalt haar schouders op en zegt dat er niets speciaals is gebeurd. Plots stopt Lela en kijkt over mijn schouder. Ik draai me om en zie Harry's jas