COMPLETED/VOLTOOID
I also am working for a English version of this book
Claire Jones is 19 jaar en ging net beginnen aan haar studie. Tijdens haar vakantie met haar vriendinnen, Sara en Robin, in Parijs gebeurt er iets dat bijna alle meisjes van d...
"En hoe was het? Hij is perfect, niet?" Sara stond de volgende morgen aan mijn deur, met Robin. Ze wouden alles weten over mijn date met Silas. Het was inderdaad perfect. Hij was zo lief, begripvol op vlak van mijn zwangerschap, grappig, interessant en niet te vergeten ongelofelijk knap! Hij zag er echt goed uit.
"Claire?" "Hmm... ja?" "Je was aan het dagdromen. Was het zo goed?"
"Het was perfect. We waren aan het lachen en bleven maar praten. Er was nooit een awkward stilte. En het beste van al is dat hij zo begripvol is op vlak van mijn zwangerschap."
"Dat is goed, toch?" "Ja, tuurlijk. Ik denk gewoon, als het serieuzer zal worden tussen ons, dat hij er anders over zal denken. Nu ziet hij mij als een vriend en zal mijn kind gewoon een kind zijn voor hem. Als we een relatie zouden beginnen dan is mijn kind ook een soort van 'zijn' kind." Wie wilt er samen zijn met een zwangere vrouw en het kind is niet eens van jouw?
"Wel, als je denkt of hoopt dat jullie een relatie zullen beginnen, dan moeten jullie sowieso daarover praten voor jullie aan een relatie beginnen. Het is inderdaad niet niets." "Ik zie hem zaterdag terug, ik zal dan wel zien als ik erover wil praten. Wie weet denkt hij gewoon dat we goeie vrienden zullen zijn en blijven." Ik hoop niet dat hij zo denkt. "Je hebt gewoon afleiding nodig, we kunnen naar een babywinkel gaan. En dan kijken wat je allemaal nodig hebt. Zegt Robin blij
Samen met mama, Sara en Robin ben ik in de winkel op zoek naar meubels voor de kinderkamer. Ik zie zoveel dingen, ik kan echt niet kiezen. "En dit kamertje dan?" We staan voor een kamertje die als model wordt gebruikt in de winkel. Het is perfect. Het bedje is wit en simpel, de commode is hetzelfde. Er is ook een zetel erbij. "Dit is perfect." "Goed dan nemen we dit" Mijn mama gaat onmiddellijk naar een medewerker en wijst naar het kamertje.
Ik zie me al in de zetel liggen met mijn zoon op mijn schoot. Ik kijk er echt naar uit. Hij zal niets tekort komen. Ik zal alles doen voor hem. Hij is nog niet geboren en ik hou al zoveel van hem. En paar maanden geleden was ik nog in paniek en ik dacht dat mijn toekomst was verpest. Nu kan ik aan niets anders denken aan die kleine in mijn buik.
Wanneer we alles hebben voor de kamer, keren zo snel mogelijk terug naar huis. Ik wil de kamer zo graag inrichten. Nu ik nog mag werken. Als we eindelijk thuis zijn steken we alle meubels in elkaar en geven alles een plaatsje. Ik ben best trots op zijn kamer.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Heb je eigenlijkal een naam?" vraagt Robin als we in de eetkamer zitten en de cake etendie we samen hebben gebakken. Mama zelf is naar haar werk gegaan, ze had enkelin de voormiddag vrij.
"Ik heb wel een paar ideetjes; Wolf, Leon, Louis en Victor. Maar om één of andere reden voelt geen één van die namen juist. Ik weet het niet. Het is zo moeilijk om de juiste te vinden. Hebben jullie ideeën?"
"Ik vind Jules een mooie naam." zegt Sara en Robin zegt: "Ik vind Casper wel mooi"
"Ja, misschien ik weet het niet. Gaan we anders een film kijken? Ik begin anders te stressen door die namen." We gaan alle drie naar de zetel en doen de tv aan. Net op dat moment begint de film 'Merlijn de Tovenaar'.
"Merlijn!" roept Sara plotseling. "Wat is er mee?! Heb je de film nog nooit gezien misschien?" vraagt Robin met grote ogen "Neen, tuurlijk heb ik de film al gezien. Ik bedoel als naam. Hoe zalig is dat. Merlijn als naam." Dat vind ik nog niet slecht. Merlijn Jones.
"OMG, ja, dat klinkt nog goed! Er zijn weinig met deze nam, dus origineel. En het is echt nog mooi. PERFECT!" Ik sta recht, begin te springen en rond te lopen van blijdschap. "Ik heb een naam. Eigenlijk heeft mijn zoon een naam, maar dat doet er nu even niet toe'' schater ik. ''Dankje dankje Sara." Ik begin ze overal te kussen en te knuffelen. We beginnen alle drie te lachen. "Hahaha graag gedaan, Claire."
Ziezo we hebben een naam. Merlijn.
De volgende dag ben ik pas op om 12 uur. Sara en Robin waren pas weg om 3 uur. Als ik naar de keuken ga, zie ik mijn oom aan het keukeneiland staan. Hij woont in Brooklyn omdat zijn werk daar is. Zoveel keer in het jaar komt hij naar Nederland om ons allemaal te bezoeken. Hij werkt bij Uhuru Design. Ze maken meubels. Het is altijd al mijn droom geweest om daar ook te werken. Ik vind het geweldig wat ze maken. Het is zo mooi.
"Oom Sam!" Ik loop recht in zijn armen. "Wat doe jij hier? Ik wist niet dat je kwam. Weet mama dat je hier bent?" "Emily wist het ook niet. Het was een verrassing. Ik heb ze net gezien, maar ze is net vertrokken naar haar werk. Hoe gaat het met je? En de baby? Ik was wel nogal verschoten toen Emily het vertelde. Ik dacht dat ze een grapje maakte en nu zie ik je zo." "Ik weet het. ik wou niet dat iedereen het wist, maar bijna iedereen van school, de buurt en bijna iedereen van de familie weet het al. Het is blijkbaar moeilijk om het verborgen te houden, en het zal niet op beteren denk ik." "Haha inderdaad. Maar je moet het niet verbergen. Het is toch iets om trots op te zijn, of ben je niet blij?"
"Jawel, maar toch." We maken samen eten en zitten uiteindelijk aan de eettafel.
"Wat ga nu doen, met je studies?" "Wel, ik ga waarschijnlijk wachten totdat alles op orde is." "En het kind? Hoe ga je ervoor zorgen?" "Wel, mama en vrienden helpen mij, maar ik weet ook dat ze er niet altijd zullen zijn. Ik ben van plan om werk te zoeken nadat de baby er is. Het liefst in een meubelzaak, maar zoveel chance zal ik wel niet hebben." "Wel, misschien heb ik wel iets voor je." "Hoe bedoel je?" "Wel, ik zoek een assistente, je moet hetzelfde doen wat dat ik doe; de showroom proper houden, de klanten helpen, een warme, uitnodigende sfeer creëren, advies geven, telefoons opnemen en nog andere kleine dingen. Het probleem is wel, dat je dan naar Brooklyn moet verhuizen."
Wil ik dat? Het zou wel een super kans zijn om daar te werken. Het zou helpen om uiteindelijk zelf te gaan ontwerpen. En dan nog bij Uhuru Design. Zo'n kans krijg ik maar éénmalig. Maar ik kan niet zomaar weggaan. Ik kan mijn moeder, oma en al mijn vrienden niet achter laten. "Ik zal erover nadenken." "Oké, maar niet te lang. Mijn baas wilt tegen eind deze maand weten wie ik ga nemen als assistente. Dus je hebt nog 2 weken." "Oké" Ik wil zo graag gaan, maar is het dan voor altijd? Zal ik dan net als Sam daar wonen, daar leven? Shit, wat moet ik doen?
De rest van de dag praten we over de zwangerschap en hoe het gaat in Brooklyn. Tegen 18 uur is mama ook thuis en begint ze aan het eten. Na het eten kijk ik nog mee naar tv, maar ik ga uiteindelijk naar mijn kamer. Vandaag was best vermoeiend. Plots heb ik een bericht, het is Silas.
S: Heey Claire, het is Silas C: Heey Silas S: Gaat alles nog door voor zaterdag?
C: Ja, als je kunt natuurlijk
S: Ja, ik kan zeker. Hoe gaat het nog? C: Het gaat. De kinderkamer is af en ik heb een naam.
S: Echt? Super en wat is de naam?
C: Merlijn
S: Haha zalig, echt origineel!
C: Haha, ik weet het. We zagen plots de film op tv en voila, mijn kind heeft een naam.
