De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 9

CLAIRE

Mama is tegenwoordig erg druk bezig met de opbouw van haar tweede winkel in Brooklyn. Ze is ook op zoek naar een appartement. De eerste dagen en waarschijnlijk weken of zelfs maanden zullen we logeren in het appartement van nonkel Sam. Ik ben best blij dat we daar zullen logeren. Zijn appartement is namelijk één van de mooiste ooit. Het is prachtig. Ik hoop dat mijn appertement of huis of waar ik ook later zal wonen er zo zal uitzien.

Sam en ik hebben altijd dezelfde smaak gehad. Mama zegt dat we dat hebben van opa. Ik heb hem eigenlijk nooit gekend, ik was amper één jaar toen hij stierf. Ik kan me niets herinneren van hem. Hij was een interieurarchitect. Hij was daar ook best goed in. In zijn tijd was hij erg gewild. Mensen van heel Europa wouden met hem werken. Dat zorgde wel voor problemen met oma omdat hij bijna nooit thuis was. Soms koos hij zijn werk boven oma zonder het te beseffen. Toen hij uiteindelijk veertig was koos hij ervoor om niet meer internationaal te gaan. Hij wou vaker thuis bij zijn familie en zijn vrouw. Toen hij 55 was stierf hij door en auto-ongeluk.

Vandaag ga ik shoppen met Robin. Mijn kleren worden steeds kleiner. Mijn buik blijft maar groeien en de rest ook, resultaat van mijn vreetbuien. We gaan ook kleertjes kopen voor Merlijn. Ik wil echt helemaal klaar zijn als hij er is. Ik wil niet voor verrassingen staan vooral omdat het mijn eerste kind is. Gelukkig, ik bedoel stel je voor, een tweede kind op mijn negentiende jaar.

Het is al bijna avond als we klaar zijn met shoppen. Mijn benen en voeten zijn kapot. Ik zou willen zeggen dat ik ze niet meer kan voelen, maar dat doe ik wel, te goed zelfs. Ik voel de pijn in mijn voeten schieten. We gaan naar een klein gezellig eetcafé en daar gaan we kijken of we iets kunnen eten. Het is er echt super gezellig.

"Heb je nog iets gehoord van Silas?" Ik heb hem nog gebeld, maar hij pakte niet op. Na de vijfde keer bellen heb ik iets ingesproken in zijn voicemail. Ik zei dat ik hem alle ruimte en tijd wou geven dat hij nodig heeft en dat ik niet met ruzie wil vertrekken en dat we misschien vrienden kunnen blijven. Ik heb een week later nog niets van hem gehoord.

"Nee, nog steeds niet."

"Zeg, hij moet nu ook niet overdrijven. Jullie kennen elkaar nog niet zo lang. En Brooklyn is altijd je grootste droom geweest. Ik weet nog toen je 8 jaar was en je ging voor de eerste keer naar je oom, en je de volgende dagen niet meer zwijgen over Brooklyn en je zei altijd:" Ooit ga ik daar wonen." Je moet je zeker niet schuldig voelen. Hij is iemand van nog geen 2 weken en Brooklyn is al iets van 11 jaar."

Ik weet dat ze gelijk heeft, ik hoop gewoon dat hij dat ook zal inzien.

Ondertussen eten we verder en zit Robin te scrollen op haar gsm.

"Holy shit, hahaha", zegt Robin lachend. "Wat is er zo grappig?"

"Twitter is helemaal ontploft." Ergh, ik heb Twitter nooit gemogen. Ik heb het nut daarvan nog nooit begrepen en ik ga het ook nooit begrijpen. Ik heb ooit twitter gehad, maar na paar dagen wist ik gewoon wat op te schrijven. En de dingen die de mensen schreven waren zo belachelijk, like who cares?

"Wat is er nu weer gebeurd?"

"Zayn verlaat One Direction aaahh", zegt ze met een fake gil waardoor iedereen naar ons kijkt.

One Direction. Harry.

Shit.

3,5 maanden is het me gelukt om niet één seconde aan hem te denken. Toen ik pas wist dat ik zwanger was, dacht ik bijna iedere dag aan hem. Niet van dat ik verliefd was op hem, maar gewoon omdat ik niet wist of ik het hem moest vertellen of niet. Daarna was ik zo overtuigd om het hem niet vertellen dat ik hem een soort van was vergeten. Nu ik aan hem denk, kan ik het niet laten om me in te beelden hoe het zou zijn als ik het hem toch had verteld? Zou hij hier zitten in plaats van Robin, kleertjes shoppen voor onze zoon of zou ik wachten op een belletje van hem in plaats van Silas? Ik begin naar mijn telefoon te kijken, ik wil het echt goed maken met hem.