De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 18

CLAIRE

"Trouwens wist je dat Merlijn een hit is op het internet?"

Mijn ogen gaan wijd open.

"Een hit? Hoe bedoel je?" "Er is een foto van Merlijn geplaatst op Twitter en het gaat wereldwijd."

"Waarom en welke foto?" wtf? Wat is er aan de hand?

"Het is een foto van hem op een stoelje in café of zoiets. Hij staat bekend als #miniHarryStyles."

Mijn ogen gaan nu nog wijder dan daarvoor. Shit!

"Toon me de foto.", vraag ik. Het kwam waarschijnlijk uit als een bevel omdat ze me beangstigend aankijkt. Ik geef haar dan een klein glimlach om het soort van goed te maken.

Ik zie dat het inderdaad Merlijn is. Het is van eergisteren toen we in de koffiehuis zaten. Het waren waarschijnlijk die giechel trutten. Ze waren niet aan het lachen omdat hij schattig is, maar omdat hij lijkt op fucking Harry Styles.

"Ik moet toegeven. Toen ik hem zeg, deed Merlijn me denken aan iemand. Ik wist niet wie, maar ik ben niet echt een directioner. Dus daarmee."

"Gaat het?", vraagt ze plots. Ik heb het niet door dat ik al een paar minuten aan het kijken ben naar de foto.

"Heeft hijzelf er iets over gezegd?"

Waarom vraag ik dat nu?

"Wie? Harry Styles? Ik denk het niet, waarom?"

"Gewoon. Ik denk dat ik ga vertrekken. Pauze is bijna gedaan." Ik geef Merlijn een kus op zijn mond en voel dan zijn handjes op mijn wangen. Voorzichtig leg ik hem bij de babygym.

Vlug pak ik mijn jas en sjaal en ga terug naar mijn werk voordat Alex nog iets kan zeggen. Ik weet dat het allemaal verdacht lijkt voor haar, maar op dit moment kan ik niet helder nadenken. Wat als iedereen nu denkt dat hij zijn zoon is? Nee Claire, ze gaan dat niet denken, overtuig ik mezelf. Waarom zelfs? Merlijn lijkt heel toevallig op Harry Styles, dat is alles.

Op mijn werk kan ik niet helder denken, ben constant afgeleid. Hoe kon dat toch gebeuren? Waarom kon Merlijn niet op mij lijken? Nee, meneer wou op zijn papa lijken. Jaja ik weet het, Merlijn kan dat niet beslissen. Ik ben niet achterlijk. Dit is zo fucked up.

"Claire?!" roept Sam. Ik schud mijn hoofd en kijk naar hem.

"Waar zit je met je hoofd?"

"Sorry, het zal niet meer gebeuren."

"Ik hoop het. Kijk, daar is er een klant. Ga hem helpen." Vlug ga ik half-lopend naar hem.

Eindelijk, het is 18h30.

"Claire, kunnen we even praten?", vraagt Sam als we gedaan hebben.

"Ja, wat is er?"

"Wat is er gebeurd tijdens de pauze? Je bent zo afwezig sinds je terug ben van je middagpauze."

Ik vertel hem alles over de foto. "Dus ik ben bang dat de mensen Merlijn zullen lastig vallen. Ik beeldde me allemaal scenario's in mijn hoofd van wat er zou kunnen gebeuren."

"Ze zullen hem wel met rust laten. Ooit zal dat wel overgaan. Misschien moet je Merlijn een paar dagen binnen houden?", zeg hij nadat hij onze jassen heeft gehaald.

Misschien is dat nog geen slecht idee. Ik zal zeggen aan Alex dat ze hem moet binnenhouden, zeker heel deze week.

Ik ben meer op mijn gemak als ik naar huis ga. Ik zie dat Silas en mama er al zijn. Wanneer Silas me ziet, komt hij naar hij knuffelt hij me. Ik heb hem gemist. Samen gaan we naar Merlijn. We gaan samen met hem in bed. Ik heb het beste vriendje ooit. Hij is net een vader voor Merlijn en heeft er geen problemen mee. Andere jongens zouden flippen en weglopen, omdat zij de vader niet zijn.