De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 22

H22

CLAIRE

Na het incident van gisteren durf ik niet meer naar buiten te gaan. Ik was toen echt heel bang. Ik heb al een paar video's gezien van dat moment en door ernaar te kijken krijg ik het al benauwd. Ik snap niet dat de mensen zo geïnteresseerd zijn in Merlijn. Ze denken echt dat hij de zoon is van. Nee, ze denken het niet, ze weten het. Voor hen is het een feit, Harry is de vader. Ook al is het nog niet bevestigd. Inderdaad, nog niet. Ik weet dat ik het niet voor ALTIJD kan verzwijgen.

"Mama spelen." Merlijn trekt aan mijn broek. We zijn helemaal alleen in het huis. Silas heeft een sollicitatie en Robin en Sara zijn naar de zee. Ik wou niet mee omdat ik bang was voor de paparazzi.

"Sorry, schat, maar vandaag niet.", zeg ik terwijl ik hem vastneem. Ik zie aan zijn oogjes dat hij gaat beginnen huilen en daar kan ik niet tegen.

"Please, niet huilen. Mama kan daar niet tegen." Voor ik het goed besef rollen de eerste traantjes over zijn wangetjes. God, hij weet hoe dat hij zin kan krijgen.

"Oké, dan. Maar eerst gaan we naar de winkel. De koelkast is helemaal leeg en dan gaan we naar het park."

Bij het woordje 'park' begint hij enthousiast te klappen met zijn handjes. Hij plaats dan zijn handjes op mijn wangen. Ik tuit mijn lippen en hij doet hetzelfde. Als ik hem een kusje geef begint hij te giechelen. Dat gebeurt dus altijd als ik hem kus.

Samen met Merlijn gaan we naar boven. Ik doe zijn pyjama uit en doe hem een witte T-shirt en een zwarte broek aan. Ikzelf doe een zwarte crop trui en een zwarte jeans aan met daaronder zwarte converse. Als zijn zak klaar is vertrekken we naar de winkelstraat. Vandaag heb ik zijn buggy niet mee. Hij loopt al vaker dus ik moet hem minder dragen in mijn armen.

Als we eindelijk toekomen aan de winkelstraat zie ik enorme drukte in de verte. Snel neem ik Merlijn in mijn armen. Ik breng zijn gezicht dicht tegen mijn borst, in de hoop dat niemand hem kan zien.

Ik loop zo snel mogelijk door de menigte, in de hoop dat niemand ons opmerkt, maar ik zie enkele kijken naar mij en dan iets zeggen tegen hun vrienden.

"Zij is hier ook."

"Wat doet zij hier?"

"Is hij dan toch de papa?"

"Ga ze het bekennen?"

Wat bedoelen ze? Wie is hier ook misschien? Zeg dat het niet waar is? Al snel zie ik waarom het hier zo druk is. Er is een signeersessie aan de gang van One Direction. Het moet nog beginnen, want ik zie net een auto toekomen voor de ingang van de winkel waar het allemaal gaat gebeuren.

Vlug draai ik me om, maar net op dat moment zie ik flitsen langs de zijkant, de voorkant en de achterkant. Oké, overal dus. Ik neem Merlijn dicht tegen me aan.

"Mama.", zegt hij met een trillende stem. Hij trekt zijn wenkbrauwen naar elkaar. Ik weet dat hij ieder moment gaat beginnen huilen. Ik moet hier echt weggeraken. De paparazzi komen steeds dichter en stellen zoveel vragen. Ik blijf in rondjes draaien Ik vind geen gat om door te lopen. Merlijn is ook beginnen te huilen. Natuurlijk moeten de mensen daarvan een foto, want er zijn steeds meer flitsen.

"Please, let me go!.", smeek ik.

Als ik om me heen kijk, zie ik dat One Direction uit de auto stappen. De jongens lachen, maar al snel kijken naar mijn richting. Ze merken waarschijnlijk op dat hier iets aan de hand is.

Ik zie Harry kijken naar mij. Shit, ik moet hier echt weggeraken. Als al die mensen nu eens weg zouden gaan. Ik voel dat mijn ogen vochtig worden. Merlijn begint nu nog harder te huilen. Plots staan er 3 grote mannen bij mij.