De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 31

CLAIRE

'Harry?' zeg ik door de telefoon. Ik heb 10 minuten pauze. Ik heb meteen mijn gsm genomen en Harry gebeld.

'Claire? Is er een probleem voor volgend weekend?' vraagt hij bezorgd.

'Nee, wel niet echt. Silas wil graag naar Vermont met mij. Is dat oké voor je?'

'Tuurlijk. Waarom zou dat een probleem zijn voor mij? Ik moet toch niet mee?' vraagt hij lachend. Dat zou pas grappig en gênant zijn.

'Hihi, nee, maar ik zal je niet snel kunnen helpen als er iets gebeurt met Merlijn,' zeg ik.

'Wel de vorige keer is het wel gelukt over de gsm. Het zal me wel lukken hoor, maak je maar geen zorgen,' zegt hij zelfverzekerd.

'Oké, maar als er iets is, bel mijn moeder of Alex. Je hebt toch hun nummers?'

'Ik heb hun nummers. Het komt in orde. Trouwens, mijn ouders en zus komen dan naar Brooklyn. Zo kunnen ze Merlijn leren kennen. Mijn moeder is zo benieuwd om haar eerste kleinkind te zien. Dus je ziet, ik heb voldoende hulp,' zegt hij lachend.

'Ik weet het, maar ik weet niet hoe Merlijn zal reageren in een ander bed. Oh, je kunt anders hem in je bed brengen. Hij slaapt graag met-' begin ik, maar ik word onderbroken door hem.

'Claire, Claire, adem. We zijn nog maar maandag. We hebben nog een volle week om alles te bespreken, oké?' zegt hij.

'Oké, sorry, maar ik heb een beetje gestrest,' zeg ik. Het is de eerste keer dat ik zo ver zal zijn van hem en dat voor 2 dagen. Ik hoop dat de weekend snel zal gaan. Niet dat ik geen tijd wil spenderen met Silas, maar ik zal Merlijn missen.

'Het komt goed, vertrouw me,' zegt hij.

'Ik vertrouw je, tot dan, dag,' zeg ik.

'Tot dan, dag,' zegt hij.

Ik hang op en kijk hoeveel tijd ik nog heb. Nog 6 minuten. Is dat voldoende om te bellen met Niall? Ik heb het gevoel dat hij ergens meezit. Ik bedoel, hij zei dat Silas mij niet verdient en dan staart hij naar hem, boos. Hij heeft een probleem, dat is duidelijk, denk ik. Toch? Of zie ik spoken? Ben ik paranoïde aan het worden?

'Niall?'

'Claire?'

'Ja, ik wou je iets vragen,' zeg ik. Tja, waarom zou ik anders bellen.

'Vraag maar,' zegt hij alsof er niets is gebeurd. Het maakt me een beetje boos dat hij zich zo dom voordoet.

'Wat is je probleem?' vraag ik voor ik het besef dat het best grof overkomt.

'Wat?' vraagt hij geschokt.

'Ik bedoel, waarom zei je al die dingen van gisteren? En Silas zei dat je de hele tijd naar hem aan het staren was en je leek niet blij volgens hem. Heeft hij je iets misdaan?' vraag ik.

Het duurt even voor hij iets zegt.

'Euhm, nee. Ik kan er gewoon niet tegen als iemand zijn lief niet met respect behandelt,' zegt hij.

Silas behandelt me wel met respect. Oké, gisteren was ik wel boos omdat hij me negeerde, maar hij heeft meteen sorry gezegd. Hij besefte het niet. Hij had Kelsey al lang niet meer gezien. En hij vertrouwde me niet van in het begin, maar de situatie is ook complex. Of ben ik nu zo naïef?

'WTF? Hij behandelt me wel met respect. Ik hou van hem en hij van mij. Ik dacht dat je een vriend was, Niall,' zeg ik, of eerder, roep ik.

'Ik ben ook een vriend! Hij negeert je en vertrouwt je niet terwijl hij zoveel geluk heeft om je te hebben. Iedere jongen zou blij moeten zijn met je. Ik zou gelukkig zijn om je te hebben! Ik zou je iedere dag speciaal laten voelen! Ik zou je iedere dag zeggen dat ik van je hou! Ik zou je iedere dag gelukkig maken omdat jij mij gelukkig maakt omdat ik van je hou!' roept hij.