De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 11

CLAIRE

We zijn eindelijk thuis. Merlijn zit te slapen in zijn bedje. Op dit moment is hij heel lief. In het ziekenhuis sliep hij goed, huilde hij amper en at hij goed. De verplegers waren er wel toen bij. Nu moet ik het alleen doen, met mama wel, maar zij heeft het heel druk. Vooral nu ik daar niet meer werk.

Vanmorgen werd ik wakker in de stoel in zijn kamer. Ik wou hem niet alleen laten. Ik zie dat hij nog slaapt. Ik wil hem zo graag wakker maken, maar Friends heeft me geleerd om een slapende baby nooit wakker te maken.

"Slaapt hij nog?", vraagt mama. "Ja." "Je kunt hem niet missen zeker? Je bent al sinds gisteren niet meer uit zijn kamer gekomen."

"Ik weet het, ik kan gewoon niet geloven dat hij van mij is. Hij is zo mooi. Zeker als hij lacht, dan heeft hij kuiltjes in zijn wangetjes, zo schattig."

"Hmm, inderdaad. Maar kom nu snel naar de keuken en eet iets vlug. Je moet terug kracht hebben, na zo'n bevalling." "Oké, heel snel dan."

Als ik in de keuken ben geeft mama mij een boterham dat ze al gesmeerd heeft met Nutella. Heaven! Mama vertrekt daarna naar haar werk. Later hoor ik Merlijn huilen. Ik ga er vlug naartoe en neem hem vast.

"Heyy schatje, ben je wakker?" Ja, duuh, anders zou hij niet huilen, Claire. "Heb je honger, is je luier vuil of heb je aandacht nodig? Nee, je gaat nog niet praten? Je kunt eens proberen. Ooit moet je het kunnen.", zeg ik terwijl ik naar de commode ga om zijn luier te verversen, "Het is niet zo moeilijk. Gewoon je mondje openen en dan praten, en klaar." Het gehuil is ondertussen gestopt. Ik ben blij dat het me lukt. Ik ga zitten in de stoel en geef hem borstvoeding. Hij heeft duidelijk honger, want hij zuigt zo hard dat ik moet lachen. Het kietelt.

Nadat hij een boertje heeft gelaten, leg ik hem terug in zijn bedje. De deurbel gaat dan net. Shit. Oef, Merlijn is niet wakker. Vlug ga ik naar beneden met de babyfoon. Het is Silas. "Hey, stuur me anders de volgende keer een bericht. Ik ben bang dat de deurbel Merlijn wakker zal maken." Ik stuur net hetzelfde naar Sara en Robin. "Oké, zal ik doen. Mag ik hem eens zien?" "Tuurlijk kom maar, hij slaapt dus je moet wel stil doen."

"Hij ziet er zo mooi uit." "Ik weet het." Silas legt zijn arm om mijn middel en trekt me dichter bij hem. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij geeft een zoen op mijn hoofd. Hij legt zijn hoofd dan op de mijne. Het voelt goed aan. Zo dicht bij hem. Ik kijk dan naar hem en hij kijkt terug naar mij. Zonder dat we het beseffen leunen we steeds dichter bij elkaar aan tot onze voorhoofden elkaar aanraken. Ik sluit mijn ogen en dan plots voel ik zijn lippen op de mijne. Heel even aarzel ik, maar snel kus ik hem terug. Mijn handen gaan snel naar zijn borst en zo naar zijn nek. Hij legt de zijne op mijn heupen. Eén hand gaat naar mijn wang  en zo naar mijn haren. De andere op mijn rug om mij dichterbij hem te brengen. Snel wordt het wilder en intenser en we breken enkel onze kus om op adem te komen. Stilletjes aan begeleid ik hem naar mijn slaapkamer die naast de kamer van Merlijn ligt.

Hij legt me voorzichtig op mijn bed en gaat boven me hangen zonder de kus te breken. We blijven nog een paar minuten kussen tot hij zich weg trekt. "Is dit juist?", vraagt hij plots.

Ik weet het, het is zo fout. Wat doen we eigenlijk? Het is niet goed voor onze vriendschap, maar het voelt zo fucking goed.

"Waarschijnlijk niet, maar ik wil het doodgraag. Niet normaal. Ook al zijn we gewoon vrienden, ik kan er niets anders dan enkel aan je te denken, naast Merlijn natuurlijk. Ik vind je leuk, Silas.", zeg ik. "Ik ook, ik ook. Geloof me. Ik vind jou ook heel leuk. Maar Brooklyn en... en... Screw this, we lossen de probleem Brooklyn wel op, dat moet.", en met dat drukt hij zijn lippen terug op de mijne. We vinden wel iets, we vinden iets. Ik hoop het. En met dat gaan we verder.