De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 40

CLAIRE

Merlijn ligt in zijn bedje. Hij was best moe van een hele dag spelen met Luna. Ik zit beneden in de woonkamer met Robin en Sara. We zijn pizza aan het eten. Ze hebben trouwens besloten om een hele maand te blijven. Ik ben hun zo dankbaar. We hebben elkaar echt gemist.

'Heb je eigenlijk nog iets gehoord van Silas?' vraagt Sara.

'Nee, niet echt. Of wacht, hij heeft gebeld, maar ik heb niet opgepakt omdat mijn gsm uit stond. Hij had wel een bericht nagelaten, maar ik heb het nog niet beluisterd,' zeg ik.

'Waarom niet?' vraagt Robin.

'Ik weet niet. Niet meer aan gedacht. Ik ben er ook nog niet klaar voor,' zeg ik. 'Hebben jullie hem eens gezien?' vraag ik. Robin en Sara kijken elkaar aan. Robin knikt dan en Sara kijkt naar mij.

'We hebben al een paar keer gezien. Om eerlijk te zijn, hij doet het niet zo goed. Het gooit zicht volledig in zijn werk en van zijn oude vrienden krijgen we te horen dat hij zich volledig afsluit. Telkens als we hem zien, vraagt hij alleen hoe het met jou gaat,' zegt Sara.

Dit had ik niet verwacht. Ik had ook niet verwacht dat hij gewoon verder ging aan met zijn leven, alsof er niets gebeurd is, maar dat hij zich zo liet gaan, nee. Ik wil dat niet. Het doet pijn om te horen dat het niet goed gaat met hem. Ik zal altijd om hem geven, ik zal hem waarschijnlijk altijd van hem houden. Ik wil niet dat hij pijn heeft. Hij heeft mij pijn gedaan, maar daarom moet hij niet ook pijn hebben.

'Misschien moet je hem eens bellen of laten weten dat alles oké is met je, want hoe erg ik hem haat, het doet pijn om hem zo te zien,' zegt Robin. Als Robin dit al zegt, wilt het al veel zeggen.

'Misschien zal ik het wel eens doen,' zeg ik.

'Genoeg over Silas, hoe zit het met jullie? Hebben jullie nu al een vriendje?' vraag ik.

'Nop, beiden single,' zegt Robin.

'Dus niets speciaals? Jullie gaan me toch niet zeggen dat jullie een heel jaar met geen één jongen in bed zijn gedoken?' vraag ik. Het klinkt misschien verkeerd, maar zij zijn niet bang van een onenightstand, en daaruit volgt er vaak een hele hoop drama.

Meteen begint Sara te lachen. 'Wat is er? Komaan zeg het, wat is er gebeurd?' vraag ik.

'Robin, zeg jij het?' vraagt Sara grijnzend. 'Jaja, ik zal het wel zeggen,' begint Robin.

'Wel, tijdens de examens had ik eens zin om me goed te laten gaan en ben dan naar een club gegaan. Ik had toch nog een goeie week voor mijn laatste examen en zat vrij goed op schema. Dus ik ga ernaartoe en leer daar iemand kennen, een meisje. We dansen en drinken samen. Het was echt tof en onschuldig. Plots komt haar vriendje erbij. In de tussentijd merkte ik op dat ik mijn sleutel was vergeten, dus ik kon niet binnen het gebouw en het was al te laat om één van mijn lotgenoten wakker te bellen om mij binnen te laten. Dus Lynn, dat meisje, zei dat ik bij haar mocht blijven slapen. Dus dat was geregeld en we gingen weer verder. Lynn had echter geen kot, maar een klein appartement. Later was ik dan aan het slapen in de logeerkamer en werd dan plots wakker van vreemd lawaai. Ik ging kijken wat het was en zag in de living dat Lynn en Dylan, haar vriendje, bezig waren. Ik zelf was nog best dronken, dus toen Dylan teken deed dat ik mee mocht doen, ben ik dan ook degelijk naar hen gegaan en heb meegedaan,' zegt ze.

'OH NEE! EEN TRIO' roep ik en krijg een slappe lach. Sara doet meteen mee.

'Stop met mij uit te lachen, dat was kei gênant, zeker de ochtend daarna. Ik wou zo snel mogelijk weg, maar die hielden me tegen en zeiden van dat ik mocht blijven eten en al. Ik zo van: "Nee, dank je.",' zegt ze half-lachend.