Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

14.Κυριακος

«Που θα πας λέει;;;;»φωνάζει.
«Στην παραλία.Ανοιγουν μια φωτιά για το τέλος της χρονιάς»λέω.

Το ήξερα ότι θα αντιδράσει έτσι.

Και δεν ήθελα να πάω βασικά.Δεν με ενδιαφέρει και ιδιαιτερα αλλά αφού με κάλεσε και η Ξενια και και καλά είμαι το αγορι της φαντάζομαι πρέπει να πάω.Μην την απογοητεύσω ή κάτι τέτοιο.

«Ακούγεται ωραιο»λέει η μαμά μου.
«Ακούγεται ανούσιο.Αυτες τις ώρες θα μπορούσες να κανείς προπόνηση,τρέξιμο ή βολές...»λέει ο μπαμπας μου.

Η μαμά με κοιτάει να μην το συνεχίσω.Αλλα πως μπορώ;Λες και βγαίνω συχνά.

Φυσικά και το μπάσκετ είναι σημαντικό αλλά μια νύχτα να μην κάτσω σπιτι με τον μπαμπά να βλεπουμε παλιούς αγώνες δεν έγινε κάτι.

«Θα πάω.Και θα κάνουμε προπόνηση το επόμενο πρωί αν θες.»
«Την Κυριακή δουλεω.Δεν μπορώ»λέει και σηκώνεται.

«Πάλι δουλεύεις Κυριακή;»λέει η μαμά μου και σηκώνεται να του βάλει το σακάκι.
«Ναι.Εχω πολύ δουλειά αυτές τις μέρες.Και σήμερα θα αργήσω μην με περιμένεις.Εχω πολύ δούλεια»ξαναλεει.
«Το καταλαβαμε...»λέω από μέσα μου.

Γυρνάει με κοιτάει εκνευρισμένος.
Μάλλον δεν το είπα από μέσα μου.

«Είσαι αγενής σήμερα.Μαλλον οι νέες παρέες που κανείς φταίνε...»λέει και φεύγει νευριασμενος κλεινωντας την πόρτα δυνατά πίσω του.

Η μαμά μου δεν το σχολιάζει και κάθεται στο τραπέζι απέναντι μου.

Βλέπω ένα από αυτά τα κρουασάν που αγοράζει πάντα και το παιρνω στο πιάτο μου.Λειπει ο μπαμπάς άρα ευκαιρία.Το δαγκώνω και βλέπω ότι είναι άδειο μέσα.

Κρίμα γαμωτο.

Η μαμά μου μετά σηκώνεται,ανοίγει το ντουλάπι της κουζίνας και βγάζει ένα βάζο με Μερεντα και το αφηνει στο τραπέζι.

Και όχι  οποιαδήποτε μερεντα.
Την μια και μοναδική.
Την πιο υπέροχη.

Την Nutella.

«Θα είναι το μυστικό μας...»λέει και ανοίγω το βάζο και γεμίσω το κρουασάν.Το τρωω και ναι.Αυτο είναι παράδεισος.

«Είσαι υπέροχη...»λέω στην μερεντα.
«Ευχαριστώ Γιε μου»λέει η μαμά μου και γελάμε.

Η μερεντα μένει εκει πάντα.Στο ντουλάπι.Εχει πολλές θερμίδες και δεν με βοηθάει να γίνω καλύτερος στο μπάσκετ αρα την αποφευγουμε.