Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

94.Σωτηρης

«Θεέ μου είσαι τόσο βλάκας»λέω.
«Λίγο σεβασμός οκ;Φεύγω αύριο»λέει.

Κοιτάω την Ξενια απέναντι μου που όλη μέρα έχει κάτι μούτρα μέχρι κάτω.Ειναι αυτό που έχει η Ξενια που κανει ότι γελάει στα ψέμματα αλλά κάνει μπαμ από μακριά ότι δεν νιώθει έτσι.
Εγώ τουλάχιστον την καταλαβαίνω.

«Επιτέλους.Να ηρεμήσουμε λίγο.»λέω για να αλλάξει λίγο η διάθεση της Ξένιας.
«Θα σου λείπω καημένε.Θα με παίρνεις τηλεφωνο και θα μου λες να γυρίσω!»λέει.

Για μένα μιλάει.

«Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.Και όταν θα βλέπεις φωτογραφίες μου που θα βγαίνω με τις γυναίκες μου από εδώ μην στεναχωριέσαι.Εμεις θα κάνουμε ζωάρα εδώ και εσυ θα είσαι με την μπαλίτσα σου!»λέω.

Νευριάζει και γελάει μαζί.Το ίδιο και η Ξενια.

«Αυτό πόνεσε»λέει.
«Αυτός ήταν ο σκοπός»λέω και παίρνω δυο κομμάτια πίτσα και δίνω το ένα στην Ρωξάνη και το άλλο το τρώω εγώ.

Έχουμε παραγγείλει και καθόμαστε στο σπιτι μου.Αν και άδειο είναι το μόνο ήσυχο μέρος και από αύριο δεν θα είμαστε έτσι ξανά.

«Ξέρεις τι;Όταν γίνω γνωστός και πάρω λεφτά θα σου στείλω να πάρεις έπιπλα»λέει και κοιτάει το σπιτι που είναι ακόμα άδειο.Εχει μόνο τον καναπέ της Ρωξάνη.

«Δεν χρειάζεται.Ευχαριστω»λέω.
«Βασικά θα στείλω στην Ρωξάνη επειδή το γούστο σου είναι..»λέει και κάνει πως του έρχεται εμμετος.

Δεν απαντάω.
«Τι;Σε πρόσβαλα;»με ρωτάει.
«Απαραίτητη προϋπόθεση για να με προσβάλεις είναι να εκτιμώ την γνώμη σου»λέω και πριν πω αλλά το χέρι της Ρωξάνης μου κλείνει το στόμα.

«Αχ τι ωραία ησυχία...έτσι ζωή μου...;»λέει ο Κυριάκος και αγκαλιάζει την Ξενια.

Το χέρι της Ρωξάνης ακόμα να φύγει και μπορώ να καταλάβω από τον τρόπο που με κοιτάει ότι δεν θέλει να πω αλλά.

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι της και μετά βγάζει το χέρι της σιγά σιγά.
«Μα ακούς τι λέει;»της λέω.

•Θα φύγει αύριο.Μην τον στεναχωρείς•διαβάζω.
«Ναι πολύ που τον νοιάζει»λέω και τους βλέπω κάτι να ψιθυρίζουν έτσι γυρνάω πάλι στην Ρωξάνη.

«Αύριο θα πάμε μαζί για τα έπιπλα;Όντως έχεις καλύτερο γούστο από μένα...»της λέω.

Σηκώνει τα φρύδια της.
•Αμε•

«Τι;Μόνο αυτό;Δεν θα πεις να το καθυστερήσουμε αλλά λίγο για να μείνω λίγο ακόμα στο σπιτι σου;»λέω.
•Όχι.Αφου εσυ θέλεις να φύγεις.Με το ζόρι να σε κρατήσω;•γράφει.