Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

124.Σωτηρης

«Σωτηρη;Έρχεσαι λίγο εδώ;»φωνάζει από το μπάνιο.

Παω τρέχοντας μέσα.Που ξέρεις.Μπορει να θέλει ξαφνικά να κάνουμε μπάνιο μαζί.

«Τι έγινε;»ρωτάω.
«Τι είναι αυτό;»λέει και δείχνει με το δάχτυλο της το ποτήρι με τις οδοντόβουρτσες.

«Η πράσινη είναι η οδοντόβουρτσα μου και η ροζ είναι η δικιά σου οδοντόβουρτσα.»λέω.Ξερω που το πάει και τι θα ρωτήσει μετά.

«Μα εγώ δεν έχω φέρει οδοντόβουρτσα»
«Το ξέρω.Αυτην στην πήρα εγώ»λέω.

Κοίταζε μπερδεμένη.
«Μην κοιτάς έτσι.Την πήρα έτσι να υπαρχει» λέω και παω στην κουζίνα.
«Να υπάρχει μια οδόντοβουρτσα μου εδώ;Γιατί;»ρωτάει καθώς με ακολουθεί.

«Ξέρω εγώ.Μηπως θες καμία φορά να μείνεις εδώ.»απαντάω.

Όλη μέρα μαζί ήμαστε έτσι και αλλιώς.

«Και οι ροζ πετσέτες στο ντουλάπι σου;»
«Μήπως θες να κανείς καμία φορά μπάνιο εδώ»
«Και οι ροζ πιζαμες που είδα μέσα;»
«Μήπως θες να κοιμηθείς εδώ καμία νύχτα»έχω απάντηση και για αυτό.

Πήρα ότι ροζ υπήρχε.Δεν δυσκολεύτηκα και πολύ.

Βάζει τα χέρια στην μέση της.
«Προσπάθεις να κανείς κάτι με ύπουλο τρόπο;»λέει.

Πλησιάζω και την φέρνω με μια κίνηση πάνω μου.
«Ύπουλο ποτέ.Με προσβάλεις»λέω.
«Ναι ναι.Μας έπεισες»λέει.

Πέρασε ένας μήνας και ακόμα δεν μπορώ να το πιστεψω.Ποτε δεν ήμουν τόσο χαρούμενος όταν μου μίλαγε κάποιος οσο τώρα.

«Ποσό πιο ξεκάθαρα να το πω δηλαδή ο καημένος...»γκρινιάζω και καλά στον εαυτό μου.

Γελάει και εγώ παω στο σαλόνι.Καθομαι στον καναπέ.Και ένιωσα μια μοναξιά.

«Ρωξάνη;»φωνάζω.

«Ναι;»απαντάει από την κουζίνα που σίγουρα θα μαγειρεύει κάτι.

«Έρχεσαι λίγο που σε θέλω πολύ;»

                                       ***

Την έψαχνα παντού.Τελικα την βρήκα στο παγκάκι πίσω από την σχολή.Μονη όπως όλον τον τελευταίο μήνα.

«Εχει και μπροστά παγκάκια.Δεν χρειαζόταν να έρθεις μέχρι εδώ»της λέω καθώς κάθομαι και εγώ.
«Μαρεσει έδω»λέει και κλείνει τα βιβλία που διάβαζε.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να γίνει γιατί θα πω ψέμματα.Τις τελευταίες εβδομάδες την έβλεπα ότι δεν ήταν καλά και δεν πολύμιλαγε ούτε μαζί μου για αυτό το θέμα.