Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

35.Κυριακος

Και γελάνε πάλι με ένα αστείο που είπε ο Θωμάς.

Δεν καταλαβαίνω καν γιατί.Δεν είναι και πολύ αστείος πια.Σιγα.

«Έχεις καιρό να έρθεις Θωμά.Μας έλειψες»λέει ο Στέφανος.

Αν ήξερες ότι γουστάρει την αδερφή σου θα σου έλεγα εγώ...

«Είχα δουλειές»λέει.
«Ακόμα με την ξανθοψειρα είσαι ή χώρισες επιτέλους;»ρωτάει η Άννα.
«Ακόμα...»λέει εκείνος και κοιτάει την Ξενια.

Την βλέπω κοίταζε συνέχεια το βιβλίο που έφερε αυτός.Τοσο πολύ της άρεσε πια;Σιγά.Ενα βιβλίο είναι μόνο.Μπορω να τις φέρω δέκα.

«Έχει παγωτό στην καταψηξη.Θελετε;»ρωτάει η Άννα και κουνάνε όλοι τα κεφάλια τους.
«Παω να φέρω εγώ»λέει η Ξενια.
«Έρχομαι να σε βοηθήσω»λέω και σηκώνομαι μετά από εκείνην.Ο Στέφανος κοιτάει περίεργα αλλά παρόλα αυτά πήγα.

Την βλέπω βγάζει το παγωτό και μετά μικρά μπολακια.
«Βαρέθηκες έτσι;»με ρωτάει.
«Όχι εντάξει είμαι»λέω.

Ανοίγει το συρτάρι και βγάζει κουταλάκια αλλά της τα παίρνω από το χέρι αφού ήρθα να την βοηθήσω.

«Ο...ο Θωμάς...έρχεται συχνά έτσι απρόσκλητος;»ρωτάω από περιέργεια.
«Όχι και τόσο συχνά.»απαντάει.
«Ο αδέρφος σου τον συμπαθεί από ότι είδα.Δεν κάνει όπως κάνει με εμένα...»λέω.

Μόνο εμένα με βλέπει λες και το έσκασα από την φυλακή.

«Επειδή έχει κοπέλα.Για αυτό...»λέει.
«Τότε να αποκτήσω και εγώ μια αν είναι και ηρεμήσει μαζί μου...»λέω για πλάκα και η Ξενια μάλλον το πήρε σοβαρά αφού σοβάρεψε το πρόσωπο της.

Τι είπα;

«Δεν μιλήσαμε ποτέ για αυτό.»λέει.
«Για ποιο;»
«Για το αν θες κάποια.Αν θες να έχεις κοπέλα.Επειδη είπα αυτό το ψέμα και το παίζουμε μαζί στα παιδιά δεν σκέφτηκα ότι έχεις και εσυ προσωπική ζωή.»λέει.

Πολύ προσωπική ζωή...
Τι να σου πω...

«Αν θες μπορώ να πω στον Θωμά ότι χώρισαμε και να σταματήσει αυτό.»
«Όχι!»λέω γρήγορα.

Για να δει ελεύθερο πεδίο και να ορμήξει;

«Δεν με ενδιαφέρει καμία...»της λέω.

Να είσαι με την Ξενια και να θες κάποια άλλη;Μόνο ένας τυφλός θα το έκανε αυτό.

Εννοώ κοιτά την.Ακομα και ο τρόπος που βάζει το παγωτό στα μπολ είναι ιδιαίτερος και θες να παρατήσεις ακριβώς τι κάνει.

«Είναι περίεργο που τον βλέπεις στο σχολείο,στο μαγαζί.Γιατι πρέπει να τον βλέπεις και εδώ;Δεν το καταλαβαίνω...»λέω.
«Δεν πειράζει»
«Πειράζει πως δεν πειράζει»λέω.

Κλείνει το παγωτό και το βάζει μέσα.
«Κάτι μου λέει ότι σε λίγο καιρό δεν θα πονάει ετσι άρα κάνω υπομονή»λέει και παίρνει κάποια μπολ και τα πάει μέσα.

Τι εννοεί πάλι;Γιατί να μην πονάει έτσι;

Μήπως έχει αρχίσει να τον ξεχνάει;

Χαμογελάω με την ιδέα αφού όπως έχω ξαναπεί ο Θωμάς δεν αξίζει την Ξενια.Δεν ξέρω αν έχει γεννηθεί καν κάποιος που να αξίζει την Ξενια.

«Βλέπεις κάτι αστείο...;»ακούω την φωνή του Στέφανου που μπαίνει στην κουζίνα και το χαμόγελο μου κόβεται.

Προσπαθώ να μην σκέφτομαι την Ξενια επειδή νιώθω ότι μπορεί να διαβάζει ακόμα και τις σκέψεις μου αυτός ο άνθρωπος.

«Όχι.Τιποτα αστείο»λέω και παίρνω τα μπολ στα χέρια μου και παω να περάσω αλλά μου κλείνει τον δρόμο.

«Να σου πω δυο λόγια;»λέει.

Αρχίζω να ανησυχώ.

«Δεν θέλω να γίνομαι προβλέψιμος αλλά ξέρεις.Αν στεναχωρήσεις την Ξενια θα σε χτυπήσω.Οπου και να είσαι.Θα σε βρω και θα χρησιμοποιήσω το καράτε πάνω σου.Να το ξέρεις.»λέει και παίρνει τα μπολ από τα χέρια μου και πάει μέσα αφήνοντας με πάλι μόνο.

Ανεπιθύμητος.
Αυτό νιώθω εδώ μέσα.

Απορώ τι κάνω εδώ.

Και μετά μπαίνω πάλι μέσα και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι η Ξενια να γελάει με κάτι που είπε ο ανιψιός της.

Και μετά θυμήθηκα τι κάνω εδώ.