Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

75.Ξενια

«Μπορείς να δουλέψεις στο μαγαζί»λέω αμέσως.

Βέβαια δεν ψάχνουμε άτομο αλλά ο Σωτηρης μας είναι άρα και ο Στέφανος δεν θα έχει θέμα.

«Όχι όχι στο μαγαζί σου.Τοσα άτομα είστε.Θα βρω κάπου άλλου.»λέει.

Δικό του σπιτι λοιπόν.
Πράγμα που το καταλαβαίνω.Με τον μπαμπά του Κυριακου οι σχέσεις δεν έχουν φτιάξει και αυτός συνέχεια τον τσιγκλαει.Θελει την ηρεμία του ο Σωτήρης.Παντα έτσι ήταν.

Παω από πίσω του και τον αγκαλιάζω.
«Είμαι πολύ περήφανη για σένα.Το ξέρεις αυτό;»του λέω.
«Σιγά τι έκανα»λεει.
«Σωτηράκη αλήθεια στο λέω.Γινεσαι άντρας σιγά σιγα»λέω τώρα για πλάκα και με σπρώχνει πίσω.

Βλέπω την ώρα.
«Πρέπει να φύγω.Εχω ραντεβού με το αγόρι μου»λέω.
«Και εγώ θα φύγω.Πρεπει να βρω δουλειά»λέει.
«Θα βρεις.Ειμαι σίγουρη»
«Μακάρι»λέει και σηκώνεται.
Βγάζω την ποδια και αφήνω τα πράγματα.Κανω νόημα στην Λαουρα ότι φεύγω και βγαίνω έξω με τον Σωτήρη.

«Και που θα σε πάει ;»
«Θα πάμε για μπάνιο.Απογευματινο μπανάκι.»λέω αφού ανυπομονώ.
«Κατάξοδεύτηκε»λέει.
«Εμένα μαρεσουν αυτά»λέω.

Έτσι το λέει.Και σε αυτόν του αρέσουν.Και αρέσουν και στην Ρωξάνη.Αρα ταιριάξαν τέλεια.

***

Κοιτάω την ώρα.Ακομα να έρθει.Εχει περάσει μισή ώρα.Που είναι;Αφού είπε θα έπαιζε μπάσκετ και μετά θα ερχόταν.

Βγάζω τα ρούχα και μπαίνω μέσα γιατί έσκασα.Κολυμπαω αρκετή ώρα αλλά κοιτάω και παράλληλα να δω αν έρθει.Βγαινω παίρνω μια πετσέτα και την βάζω γύρω μου.Ο ήλιος άρχιζε να κρύβεται και αυτός τίποτα.Περασε μια ώρα και ακόμα.

Θα Του στείλω μήνυμα.
•Τι έγινε;Σε περιμένω στην παραλία•

Όταν δεν παίρνω απάντηση τον παίρνω τηλεφωνο αλλά δεν το σηκώνει.

Περιεργα πράγματα.

Κοιτάω γύρω,παίζω με το ποδι μου στην άμμο,μπαίνω στο Ίντερνετ για να περάσει η ώρα.Θα έρθει.Αν δεν ερχόταν θα μου το έλεγε.

«Ξενια;»ακούω και σηκώνω το κεφάλι μου να δω ποιος είναι.

Ο Θωμάς ήταν όρθιος και με κοίταζε.

«Τι κανείς εδώ μόνη;»λέει κι σκύβει στο ύψος μου.
«Γεια σου Θωμά»λέω.
«Και εσυ απογευματινή βουτιά;»με ρωτάει.

Φόραγε το μαγιό του και ήταν χωρίς μπλούζα.Με τις σαγιονάρες του επίσης.

«Ακριβώς»λέω.
«Γιατί μόνη;»ρωτάει.
«Περιμένω τον Κυριάκο.Οπου να ναι θα είναι εδώ»του λέω.

Χωρίς να ρωτήσει κάθεται δίπλα μου.Πραγμα που δεν θέλω αφού Περιμενω τον Κυριάκο και αν τον δει εδώ ποιος τον ακούει.Και να του πω ότι δεν τρέχει κάτι δεν το καταλαβαίνει.Πραγμα περίεργο.Δεν βλέπει,δεν καταλαβαίνει;

Πως αλλιώς να του το δείξω ότι δεν έχω μάτια για άλλον;

«Να σου κάνω παρέα τότε μέχρι να έρθει»λέει.

Είναι γλυκιά κίνηση δεν λέω.Φιλικη.Αλλα το αγόρι μου δεν θα την δει έτσι.

«Δεν χρειάζεται Θωμά.Αληθεια»λέω.
«Χρειάζεται»είναι αυτό που λέει.

Υπήρχε πάλι αυτή η ησυχία.Αυτη η αμήχανη ησυχία.

«Άργησε;»ρωτάει και τον κοιτάω αφού δεν κατάλαβα τι εννοεί.

«Ο Κυριάκος λεω.Αργησε;»ρωτάει πάλι.
«Όπου να ναι θα έρθει»λέω πάλι.
«Το κάνει συχνά αυτό;Να αργεί σε ραντεβού;»ρωτάει και δεν μαρεσει ο τόνος του.
«Όχι Θωμά.Δεν το κάνει συχνά»λέω απότομα για να του το κόψω.

Το κατάλαβε.Και δεν μίλησε για λίγο.
«Εγώ στην θέση του δεν θα αργούσα λεπτό.Αν σε είχα κοπέλα μου.»λέει.

Δεν με έκανε να νιώσω απόλυτος τίποτα αυτό.
«Μην λες τέτοια πράγματα Θωμά.Σε παρακαλώ»
«Την αλήθεια λέω»
«Μην την λες.Αν θες να ήμαστε φίλοι μην την λες.»

Γελάει.Ειρωνικα.
«Όλα αυτά.Που είσαι τόσο απόλυτη μαζί μου,που κάθεσαι και τον περιμένεις ένας θεός ξέρει πόση ώρα,που φενεται ότι είσαι κουρασμένη αλλά είσαι εδώ,τα αξίζει;»με ρωτάει.Δεν δίστασα λεπτό.

«Ναι.Τα αξίζει»είναι η απάντηση μου.

Δεν του άρεσε όμως.

«Τι γίνεται εδώ;»ακούω την φωνή του Κυριακου και σηκώνομαι αμέσως και παω κοντά του.Νιωθω λες και έκανα κάτι κακό για κάποιο λόγο.Ενω δεν έκανα.

«Ζωή μου...ήρθες...»λέω.

Δεν μου απαντάει.

«Θωμά;Τι κανείς εδώ με την κοπέλα μου;»τον ρωτάει.
«Απλά μιλάμε Κυριάκο.Ηρεμησε...»λέει και σηκώνεται ήρεμος ήρεμος.

«Να φεύγω τότε.Να σας αφησω.Καλα να περάσετε στο ραντεβού σας»λέει.
«Στο καλό»λέει ο Κυριάκος.

Περπατάει μακριά μας ο Θωμάς.
«Τα λέμε Ξενια»μου λέει και αυτό φενεται να νευρίασε και άλλο τον Κυριάκο.

Όταν φεύγει τελείως τον πλησιάζω και τον αγκαλιάζω.Τον κρατάω δυνατά και αυτός βάζει τα χέρια στην μέση μου πάνω από την πετσέτα.

«Άργησες...»ψιθυρίζω.
«Το ξέρω.Συγνωμη»λεει στο αυτί μου.Φυσικα δεν νευρίασα ούτε του κράτησα κακιά.Ειμαι κουρασμένη και αυτήν την μια ώρα θα μπορούσα να κοιμηθώ για να ξεκουραστώ αλλά δεν πειράζει.Δεν με νοιάζει.

Χερομαι που τώρα είναι εδώ.

Σίγουρα θα είναι δύσκολο να κανείς ότι αγαπάς κάποιον ενώ δεν το κανείς αλλά είναι πιο δύσκολο να κανείς ότι δεν αγαπάς κάποιον ενώ το κανείς.