Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

76.Κυριακος

Την χτυπάω κάτω και καλάθι....
Αλλά δεν μπήκε.Γαμωτο.

«Το χέρι σου πρέπει να είναι πιο χαλαρό»ακούω μια φωνή που καιρό είχα να ακούσω.

Πλησίαζε σε εμένα.
«Τι θες εδώ;»ρωτάω.

Παίρνει την μπαλα που είχε σταματήσει κάτω και μου την πετάει.Την πιάνω και ήμουν έτοιμος να ρίξω.

«Πιο χαλαρά το καρπο σου»λέει πάλι.
Το κάνω και μπήκε καλάθι.

«Είδες...να με ακούς εμένα»λέει περήφανος λες και τι έκανε.
«Να ακούσω εσενα;Εσυ που τα σκάτωσες στην ζωή σου;Όχι ευχαριστώ!»λέω και του γυρνάω την πλάτη μπας και καταλάβει ποσό ανεπιθύμητος έιναι.

«Ακόμα μου κρατάς μούτρα;»
«Μούτρα;»λέω και γυρνάω να τον αντικρίσω.

Μούτρα;Νομίζει είναι μούτρα;

«Απατούσες την γυναίκα σου,ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ,και μαμά μου ένας θεός ξέρει ποσό καιρό.Νομιζεις είναι μούτρα αυτά;»τον ρωτάω.

Πήγε να μιλήσει αλλά δεν το έκανε.Ευτυχως.

«Η πόρτα ξέρεις που είναι...»λέω και συνεχίζω με τις βολές μου.

Δεν φεύγει όμως.

«Ο Σωτήρης βρήκε σπιτι.Τα έμαθες;»λέει.
«Θέλει να φύγει μακριά σου για αυτό»λέω.
«Με την Ξενια;Ακόμα μαζί είστε;»ρωτάει τώρα και δεν άντεξα.

«Τι προσπαθείς να κανείς;Κουβεντουλα;»τον ρωτάω .
«Γιε μου...σε παρακαλώ...σου άφησα χρόνο να ηρεμήσεις.Ακομα;Πέρασε καιρός.Τελειωσε το θέμα.Εγω προχώρησα.Η μαμά σου προχώρησε.Προχωρα και εσυ να γίνουμε όπως πριν»λέει.

Όπως πριν ποτέ δεν θα ήμαστε.

«Δεν σου έλειψαν οι προπονήσεις μας;Που βλέπαμε Μπάσκετ μαζί ;Που σχολιάζαμε αγώνες;»λέει.
«Ακόμα τα κάνω αυτά.»λέω.
«Απλά μόνος σου.Σωστα;»λέει.

Ναι.Μπορει να τα κάνω μόνος αλλά δεν έχω κανένα προβλήμα με αυτό.Ετσι και αλλιώς κανείς δεν καταλάβαινει το μπάσκετ όσο εγώ.Το ίδιο με εμένα.

«Έφευγες;»του δείχνω την πόρτα.

«Ήρθα να σου πω αν θυμάσαι αυτόν τον γνωστό μου που σου έλεγα που δούλευε στην Euroleague παλιά;Που είχα χάσει επαφή κάποια χρόνια;»λέει.
«Δεν με νοιάζει τι κανείς μπαμπά και τι κάνουν οι γνωστοί σου»λέω και κάνω λίγα βήματα πιο κει και συνεχίζω τις βολές.

«Αυτός ο συγκεκριμένος έχει κονε.Πολλα κονε.Και μου είπε,βασικά μου υποσχέθηκε,ότι ένας γνωστός του ψάχνει ταλέντα και θα είναι στην Σαντα Ροζα για διακοπές.Θα κάτσει λίγες μέρες αλλά φτάνει για να σε δει.Εχεις και αγώνες αρα θα πέσει κουτί.»λέει.

Σταματάω και τον κοιτάω μπας και καταλάβω τι εννοεί.

«Που ακριβώς κολλάει αυτό με εμένα;»λέω.
«Για σένα θα έρθει βρε εξυπνάκια»λέει.

Θα έρθει κάποιος να με δει;Κάποιος που ψάχνει ταλέντα;Τι είναι όλα αυτά;

«Μάλλον ο ήλιος σε έχει πειράξει στο κεφάλι μπαμπά.Αντε στην σκιά»λέω και περπατώ με την μπαλα μέχρι εκεί που άφησα το μπουκάλι μου με νερό.Το παίρνω από κάτω πίνω λίγο και ρίχνω και λίγο στο πρόσωπο μου να δροσίστω.

«Τίποτα δεν έχει κάνει ο ήλιος.Σου μιλάω σοβαρά»λέει.
«Δεν ενδιαφέρομαι»λέω.

Όχι και να του χρωστάω και ολας.Οχι.

«Γιε μου δεν σε ρωτάω έδω.Σε ενημερώνω.»λέει με υφάκι.Και δεν μαρεσει το υφάκι του.

«Και εγώ σου λέω δεν ενδιαφέρομαι»ξαναλέω μπας και το εμπεδώσει.
«Κυριάκο τι λες;Μιλαω για τα όνειρα μας»
«Όνειρα μου μπαμπά.ΜΟΥ.Δικο μου είναι το όνειρο.Και θα το κυνηγήσω όπως θέλω εγώ.Οποτε θέλω.Και δεν χρειάζομαι βοήθεια.Ειδικα βοήθεια από εσενα.»λέω.

«Φυσικά και θες την βοήθεια μου.Μην λες βλακείες.Ειμαι ο μπαμπάς σου»λέει.

Και νευρίασα.Επειδη τόσο καιρό χάθηκε.Επειδη τώρα του ήρθε να εμφανιστεί.Επειδη χάλασε την οικογένεια μας.Επειδη δεν ήταν αρκετά άντρας για να το κάνει όπως όλος ο κόσμος.Επειδη είπα θα βγάλω τους ανθρώπους που μου κάνουν κακό από την ζωή μου.Επειδη στεναχώρησε την μαμά μου.Επειδη τα είχε όλα και δεν του έφτασαν.

«Όταν σε βρήκα με την γκομενα σου στο γραφείο σου δεν το σκέφτηκες αυτό.Οταν είχες το πρόσωπο σπυ χωμένο στον λαιμο της δεν το σκέφτηκες αυτό.Οταν εσυ έφυγες από το σπιτι και πηγές σε αυτήν και η μαμά έκλαιγε όλο το βράδυ δεν το σκέφτηκες αυτό.Οταν έχασα τον μοναδικό άνθρωπο που είχα κοντά μου,τον μοναδικό φίλο,δεν το σκέφτηκες αυτό»

Έχω απογοητευτεί μαζί του όσο δεν έχω απογοητευτεί με κανέναν και τίποτα στην ζωή μου.

Δεν είναι ότι χώρισε με την μαμά μου.Ειναι ότι δεν το έκανε τίμια.

Παω στο σπιτι και μπαίνω στο δωμάτιο μου.Πιανω το κινητό και παίρνω την Ξενια.

«Σε σκεφτόμουν ξερεις»λέει και εμφανίζεται ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
«Κάνω ένα μπάνιο και έρχομαι να σε πάρω από το σπιτι σου οκ;»
«Θα σε περιμένω»λέει.

Μέσα σε όλο αυτό το χάος που λέγεται ζωή τουλάχιστον έχω αυτήν.