«Κυριάκο;Έλα λίγο»λέει ο κύριος Γιώργος και ενώ όλοι πάνε για μπάνιο στα αποδυτήρια,εγώ τρεχω σε αυτόν.
«Ναι κύριε Γιώργο»λέω και δεν πλησιάζω και άλλο αφού ιδρώτας τρέχει από παντού.
«Ήσουν πολύ καλός σήμερα.Μπραβο»λέει.
«Σας ευχαριστώ»λέω κι χερομαι που το λέει αυτός αυτό.Ειναι σημαντικό για μένα.Αυτος με έφερε εδώ.Αυτος που έδωσε αυτήν την ευκαιρία.
«Έρχονται αγώνες.Σημαντικοι αγώνες.Θελω να δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις εντάξει;Αυτό θα σε βοηθήσει να πας εκεί που θες.»λέει.
«Θα δώσω τα πάντα.Οπως κάθε φορά»τον διαβεβαιώνω.
«Ξέρεις....μου θυμίζεις τον εαυτό μου μικρό»λέει και κάθομαι στις εξέδρες.
«Αλήθεια;»ρωτάω.
«Ναι.Ημουν και εγώ σαν και εσενα ξέρεις.Το μπάσκετ ήταν η ζωή μου.Ειχα πειθαρχία.Ημουν όλη μέρα με μια μπαλα.Ελεγα ότι θα γίνω ο καλύτερος μπάσκετμπολιστας στον κόσμο.»λέει.
Αυτό κάτι που θυμίζει.
«Τι έγινε;»ρωτάω αφού φενεται ότι δεν το ακολούθησε κάνοντας αυτήν την δουλειά που κάνει.
«Ατύχημα.Με το αμάξι.»λέει και σηκώνει το παντελόνι στο ποδι και βλέπω το γόνατο του.Ηταν στραβό και ανομοιόμορφο.Σκουρο και πρισμενο.
Είχα παρατηρήσει ότι κάπως κούτσαινε αλλά δεν πήγε το μυαλό μου ότι θα ήταν τόσο χάλια το γόνατο του.
«Αυτό θα πρέπει να πόνεσε»λέω.
«Πόνεσε.Αλλα όχι πιο πολύ από όταν μου είπαν ότι δεν μπορώ να ξαναπαιξω μπάσκετ.»λέει.
Αυτό δεν το περίμενα.Αυτο θα ήταν πολύ αρχημο.Δεν ξέρω τι θα έκανα αν μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να ξαναπαίξω μπάσκετ.Νομιζω θα πέθαινα.Δεν θα το άντεχα.Δεν μπορώ να φανταστώ την εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
«Για αυτό εσυ να προσεχείς.Να μην έχεις τίποτα δεδομένο.Να προσπαθείς κάθε φορά και πιο πολύ.»λέει.
«Αυτό θα κάνω.Ευχαριστω κύριε Γιώργο»λέω και παω μέσα για το μπάνιο.
Ανοίγω το ντουλάπι να πάρω ρούχα και βλέπω τα μάτια όλων πάνω μου.Οχι με καλό τρόπο όμως.
«Συμβαίνει κάτι;»λέω.
«Έτσι έγινες αρχηγός εσυ;Επειδή έχεις τα κονε σου με τον κύριο Γιώργο;»λέει ο Τζακ.
Ας πούμε δεν το πήρε καλά το όλο «δεν είναι αυτός αρχηγός» θέμα.
«Μην λες βλακείες»λέω.
«Είδαμε όλοι πως μίλησες μαζί του.Ολο κολιτιλικια είστε.Δεν είναι τυχαίο.»λέει τώρα.
Όλοι με κοιτάζουν περιεργα.Αρα όλοι μάλλον έχουν την ίδια γνωμη.
«Το ότι είμαι αρχηγός της ομάδας δεν είναι τυχαίο σίγουρα.Και σαν αρχηγός λέω να πάτε για μπάνιο και να μην με νευρίαζεται μην σας βάλω να τρέχεται μέχρι μεθαύριο γύρω από το γήπεδο!»φωνάζω.
Δεν το περιμένανε επειδή δεν έχω μιλήσει ποτέ έτσι σε αυτούς.Αλλα δεν με νοιάζει.Με νευριασαν.
Τους δείχνω τις ντουσιερες και περπατάει ο ένας μετά τον άλλον για εκεί.
«Μην τους ακούς.Απλα ζηλεύουν»λέει ο Σαμ και πάει και αυτός στους άλλους.
Να μην τους ακούω λέει!
Εγώ εδώ ιδρώνω κάθε μέρα,μόνο την προπόνηση σκέφτομαι,παω σπιτι αργά και πολλές φορές προπονούμε όταν όλοι είναι σπίτια τους και ξεκουράζονται και θα μου πουν εμένα ότι έγινα αρχηγός επειδή ξέρω τον κύριο Γιώργο;Σοβαρά;
Αυτοί κάθε μέρα μιλάνε για γκόμενες και που θα πάνε το βράδυ για ποτό και λένε σε εμένα ότι τι;Ότι δεν αξίζω να είμαι αρχηγός;
Χτυπάει το τηλεφωνο μου.
«Ναι!»φωνάζω πριν δω ποιος είναι.
«Δεν φαντάζεσαι τι έχει γίνει αυτές τις μέρες...»ακούγεται η φωνή της Ξένιας ενθουσιασμένη ετοιμη να μου τα περί της σχολής.
«Ξενια δεν μπορώ τώρα...!»λέω.
Δεν έχω όρεξη για κουτσομπολιά και αλλά τέτοια σήμερα.Ποιος έκανε τι και ποιος πήγε που.Αρκετα έχω εδώ.
«Γιατί έχεις νεύρα;Τι έγινε;»ρωτάει.
Τι να γίνει.Η ίδια μου η ομάδα έχει αμφιβολίες για μένα.Νομιζει ότι δεν κέρδισα με το σπαθι μου την θέση αυτή.
Ότι ας πούμε τι;Είμαι εδώ για το πρόσωπο μου το υπέροχο ή για τα γαλαζοπράσινα ματάκια μου;
«Κυριάκο όλα καλά;»ρωτάει.
Επιμένει και ολας.
«Ξενια δεν έχω όρεξη οκ;Άντε γεια!»λέω και το κλείνω.
Άκου εκεί.
Μιλάνε αυτοί που όταν χάνουν κατηγουρουν ότι βρουν μπροστά τους αντί να πάρουν την ευθύνη.
Αλλά δεν με νοιάζει.Ας πουν ότι θέλουν.Δεν θα τους αλλάξω γνωμη.
Θα δουν που θα φτάσω εγώ και που αυτοί.
ČTEŠ
Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)
Romance*16 βιβλίο* 5ο της σειράς Σαντα Ροζα. Ξενια,Σωτήρης και Κυριάκος. Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες που προέρχονται από διαφορετικές οικογένειες. Όνειρα,ερωτες,οικογενειακά προβλήματα και φιλια. Μπορεί ένας ερωτας να ξεκινήσει στα ψέμματα και να γίνει ό...
