Τέλος μέρος Β'
Βλέπω τα δευτερόλεπτα να φεύγουν και ο αγώνας σε λίγο να τελειώνει έτσι σταματάω,παίρνω ανάσα και πετάω με όση δύναμη μου έχει μείνει και ρίχνω την μπαλα και....
Καλάθι.
Ακούγεται ο ήχος που ακούγεται όταν τελειώνει κάθε αγώνας και μετά τα γνωστα.Ο κόσμος ζητοκραυγάζε,η τηλεόραση ήρθε πολύ κοντά μου και απλά προσπαθούσα να μην δώσω σημάσια σε τίποτα.
Το στήθος μου πήγαινε πάνω κάτω,ιδρώτας έπεφτε από παντού,με δυσκολία ανάσαινα.Για αυτή,ακριβώς για αυτή την στιγμή δεν θα άλλαζα τίποτα.Για αυτά τα δευτερόλεπτα μετά τον αγώνα δεν μετανιώνω για τίποτα.Αυτο με κάνει να νιώθω ζωντανός.Για αυτό γεννήθηκα.
Η ομάδα ήρθε πάνω μου και φώναζε.Με σήκωσαν στα χέρια τους και άρχισαν να με πετάνε πάνω.Εβλεπα τα πρόσωπα τους χαρούμενα.Καποιοι έκλαιγαν και ολας από την χαρά.
Για αυτήν την μέρα προπονηθήκαμε τόσο σκληρά.Ολα για αυτήν την ημέρα.
Και σίγουρα αυτήν την στιγμή και αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
Πέρναγαν τα λεπτά και αφού με άφησαν κάτω βλέπω την Αμελια να πλησιάζει.Και οι τρεις από πίσω της κρατιόντουσαν χέρι χέρι ο ένας με τον άλλον.
Αφήνω τα παιδιά και παω κοντά τους.Αν δεν το μιραστω αυτό μαζί τους δεν ξέρω με ποιον.
Κάνω μια μεγάλη αγκαλιά την γυναίκα μου και εκείνη παρόλο τον ιδρώτα με φιλάει στον λαιμο.
«Μπράβο αγάπη μου.Ησουν καταπληκτικός.Ειμαι πολύ περήφανη για σένα»λέει στο αυτί μου.
Μετά σκύβω και βλέπω και τα έξι μάτια να με κοιτάνε.
«Μπαμπά ήσουν τέλειος!!»λέει ο Λευτέρης και τους φιλάω έναν έναν αλλά στο τέλος παίρνω τον Πάνο στην αγκαλιά μου.
«Το τελευταίο καλαθι που ήταν και το καλύτερο το αφιερώνω στην μαμά σας αλλά όλα τα αλλά είναι δικά σας»λέω και γελάνε.Χερονται όταν τους αφιερώνω καλάθια.
Μετά έρχεται ο προπονητής και με αγκαλιάζει και αυτός.
«Κυριάκος Ιωαννιδης όνομα και πράγμα.»
«Ευχαριστώ προπονητα»λέω και δεν αργεί να έρθει και η τηλεόραση.
Δημοσιογράφοι με κάμερες,με μικρόφωνα έρχονται πάνω μας.Τα παιδιά δεν τρομάζουν.Τα έχουν σηνηθισει όλα αυτά και δεν τους φενεται περίεργο.
«Πες μας λίγα λόγια»λέει ο ένας.
«Περίμενατε αυτήν την νίκη;Πως νιώθετε;»λέει μια ξανθιά δημοσιογράφος.
«Φυσικά.Και νιώθω υπέροχα.Περηφανος για χαρούμενος»
«Ξεκινήσατε από μια μικρή ομάδα και την πήγατε ψηλά.Οχι μόνο κερδίσατε τον άγωνα της χρόνιας αλλά με διαφορά και ολας.Πως νιώθετε κυριε Ιωαννιδη για αυτό;»
«Τέλεια.Φυσικα τίποτα δεν έγινε μόνο από μένα έτσι.Χωρις τον προπονητή και την ομάδα τίποτα δεν θα είχαμε καταφέρει»
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)
Любовные романы*16 βιβλίο* 5ο της σειράς Σαντα Ροζα. Ξενια,Σωτήρης και Κυριάκος. Τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες που προέρχονται από διαφορετικές οικογένειες. Όνειρα,ερωτες,οικογενειακά προβλήματα και φιλια. Μπορεί ένας ερωτας να ξεκινήσει στα ψέμματα και να γίνει ό...
