17.Κυριακος

1.3K 207 12
                                    

Δεν ξέρω αν πρέπει να γυρίσω η όχι.

Τόση ώρα νιώθω τα μάτια του πάνω μου.Και δεν το εννοώ με τον καλό τρόπο.

«Να φεύγουμε και εμείς...»λέει ο Θωμάς και σηκώνεται κρατώντας την Νίκη.

Σηκώνομαι και εγώ γρήγορα.
Βρηκα εύκαιρια.Ας την αρπάξω.
«Και εγω να φευγω»λέω και ο Θωμάς βάζει το χέρι του στον ώμο μου και με σπρωχνει κάτω.

«Κάτσε εσυ...να τα πείτε με τον Στέφανο...»λέει.

Το ευχαριστιέται αυτό.
Υπερβολικά πολύ.

Βλέπει πως με κοιτάει και παρόλα αυτά δεν τον νοιαζει.

«Καλό βράδυ...»λένε και οι τρεις και με αφήνουν μονο με την Ξενια και φυσικά τον Στέφανο.

Για κάποιον λόγο με τρομάζει λίγο.

Δεν ξέρω γιατι.Τα πράσινα μάτια του κρύβουν πολλά πραγματα.Ασχημα πραγματα για μένα.

«Δεν πλήρωσαν τα παιδιά...»λέει εκείνος.
«Ποτέ δεν πληρώνουν τα παιδια!»λέει η Ξενια.
«Σήμερα ας πληρώσουν...»
«Γιατί ειδικά σήμερα...;»ρωτάει η Ξενια.

Δεν θα μαρεσει η απάντηση σε αυτό.

«Έχουμε ξένους σήμερα...»λέει και με δείχνει.

Για κάποιο λόγο δεν με πείραξε.Σαν να φανηκε κοπλιμέντο μπροστά σε αυτά που είχα φανταστεί ότι θα ακούσω.

Ίσως επειδή δεν είχα ποτέ αδέρφια δεν ξέρω πως είναι.Αλλα Λογικο να είναι υπερπροστατευτικος.Το λογικο όμως δεν είναι να φταίω για κάτι που δεν εκανα.Για μια «ψεύτικη» σχέση.

«Δεν είναι ξένος.Ειναι ο Κυριάκος...»λέει εκεινη.
«Εγώ γιατί πρώτη φορά ακούω για αυτόν τον Κυριακο;Κρατας μυστικά πλέον;»ρωτάει εκείνος ελαφρως εκνευρισμένος.

Πήγε να μιλήσει εκεινη αλλά σταματησε και γυρνάει να με κοιτάξει.
«Μπορείς να με περιμένεις λίγο έξω;Σε δυο λεπτά ερχομαι..»λέει και σηκώνομαι ευχαρίστως.

Καλυτερα να μην συμμετέχω σε αυτό.

Δεν ξέρω αν θα του πει την αλήθεια ή όχι.Δικαιωμα της.

Βγάζω το πορτοφόλι μου και βγάζω λεφτά.
«Όχι Κυριακο...δεν χρειάζεται να πληρώσεις...»λέει εκείνη.
«Χρειάζεται...»λέω και αφήνω τα λεφτά και πάω έξω.

Έχει βραδιάσει και δεν έχω πάει ακόμα σπιτι.Θα με περιμένει ο μπαμπάς για προπόνηση.

Θα τα ακούσα σίγουρα.Αλλα πέρασα Ωραια.Ειχε πλάκα όλο αυτό.

Καθομαι σε ένα παγκάκι που είχε  θέα την θάλασσα και ανοίγω τα χέρια και κάνω πίσω μέχρι που ακουμπαει η πλάτη μου.

Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)Onde histórias criam vida. Descubra agora