Μαζί σου (#5 Σαντα Ροζα)

25.Ξενια

«Σοβαρά τώρα;»λέει ο Στεφανος.
«Σοβαρότατα...»λέω και σηκώνομαι.

«Πάω στον Σωτήρη.Δεν θα έρθω στο μαγαζί σήμερα οκ;»λέω στον αδερφό μου αφού του είπα ότι ξέρω.
«Ναι ναι...μην ανχωνεσαι...»λέει και βγαίνω από το σπιτι.

Κοιταω το κινητό μου και δεν είχα καμία απάντηση από τον Κυριάκο.Και αρχίζω να ανησυχώ.

Δεν το πήρε καθόλου καλά.Αναμενομενο βέβαια αλλά παλι.Και από χθες του έχω στείλει χίλια μηνύματα και τίποτα.

Δεν έχω κλείσει ματι όλη νύχτα.Δεν ξέρω πως έφτασαν τα πραγματα εδώ που έφτασαν.

Όταν φτάνω στο σπιτι του Σωτήρη και βλέπω τι γίνεται δεν το πειστευω.

Ο Κυριάκος είναι αυτός;Κάτω από τον Σωτήρη;

Ναι αυτός είναι.

Τι κάνει εδώ;

Βλέπω τον Σωτήρη να τον χτυπάει ξανά και ξανά και ο Κυριάκος να μην αντιδράει.Να μην κάνει απόλυτος τίποτα.

«Σωτήρη σταματά!»φωνάζω και μόνο τότε σταματάει.

Πλησιάζω και πάω σε εκείνον και τον τραβάω πίσω με όλη μου την δύναμη.Μετα σκύβω στον Κυριακο.

«Πας καλά;Γιατί τον χτυπάς;»ρωτάω τον Σωτήρη.

Ο Σωτήρης δεν είναι τέτοιος.Να χτυπάει κάποιον εύκολα.

«Μάζεψε τον γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω!!»λέει εκείνος εξοργισμένος ενώ η μαμά του τον τραβάει προς τα πίσω.

Αρα ήρθε ο Κυριάκος εδώ να πάρει τι;Εξηγήσεις;

«Κυριακο...πως έγινες έτσι...»λέω και το πρόσωπο του έχει γίνει χάλια.

«ΜΗΝ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ!!»φωνάζει ο Σωτήρης ενώ κλεινει η πόρτα του σπιτιού του.

Βλέπω κάτι μάτια να κοιτάνε προς τα εδώ αλλά τα αγνοώ.

Είχε κλειστά τα μάτια του και δεν τα άνοιγε.Τον βλέπω που ήθελε να κλάψει αλλά κρατιόταν.

Είχε τα χέρια στο έδαφος και με το ένα που το είχε κάνει μπουνιά χτυπαγε και ξαναχτυπαγε κατω.

«Μπορείς να σηκωθείς...;»τον ρωτάω και ανοίγει τα μάτια του.
«Φυγε.Άσε με μόνο Ξενια...»λέει.
«Έλα να σε βοηθήσω...»λέω αφού δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω μόνο.

Όχι έτσι όπως είναι.

                                          ***

Παιρνω το κουτί με τον επίδεσμο από την κουζινα και λίγο πάγο.

«Και τώρα;»
«Τώρα τίποτα Στέφανε.Θα κάτσει εδώ γιατί δεν έχει και πουθενά άλλου να πάει και επειδή είναι φίλος μου.Και είναι στεναχωρημένος.Και εσυ δεν λες να μην αφήνουμε ποτέ τους φίλους μας μόνους όταν δεν είναι καλά;Ε αυτό κάνω...»λέω και πάω στο δωμάτιο μου και κλείνω την πόρτα.