Don't Touch Me, Nerdy [COMPLETED]

Chapter 30.

Calvin's Pov

Nag dalawang isip pa ko kung papasok ba ko o hindi. Pero mas pinili ko nang pumasok dahil may kailangan akong gawin at kausapin......Charissa

" Hey son, goin' to school?" rinig kong tawag sakin ni Dad. Nandito pa pala sya. Akala ko ay hindi sya umuwi kagabi.

" Oh, nandito ka pala Dad." hindi ako tumingin sa kanya habang nag salita. He lied to me. Parang pinag laruan niya lang ako.

" Seriously son? ganon ba ang galit mo sakin at hindi mo ko napansin kagabi na umuwi? medyo natatawa niya pang sabi. Nakaramdaman naman ako ng inis. Bakt parang natutuwa pa sya??

" I-I'm just.. tired." sabi ko at nagpatuloy sa paglakad papaalis doon.

" Why? because of what happened last saturday?" sabi niya na ikinatigil ko naman. Pinigilan ko ang sarili ko at pinakalma dahil sa inis.

" You lied to me Dad." sabi ko habang nakatakikod sa kanya.

" You too son." sabi nito. Humarap naman ako sa kanya.

" W-what?!" tanong ko sa kanya.

" You lied too right? you said that you have a girlfriend. You lied to me ,too." sabi nito. Napakuyom ako ng kamay. Calm Calvin, Calm.

" I have to go." sabi ko at tumalikod. Kailangan ko nang umalis dito dahil baka hindi ako makapag pigil. I hate this! tsk

" Okay. Pakamusta mo ko kay Charissa." rinig kong sigaw niya. Mas lalo akong nainis. What the? N-nang iinis ba si Dad?! kasi kung oo, sht I'm so pissed! But like Isaiah's said, I need to calm myself so that I can talk to Charissa.

Nang makarating nako sa school ay kinabahan ako. This is it. I need to talk to her. I need to see her.

Tinignan ko ang watch ko, maaga pa naman kaya dumiretso ako sa room nila. I hope she's already there. I need to see her.

Nang nasa harapan nako ng room nila, bumuntong hininga muna ko.

Sumilip ako sa loob ng room nila, hinanap ko sya but she's not here yet. Nakaramdam naman ako ng dismaya. Maybe later? at lunch time.

I was about to leave when I saw her in front of me. Kakarating lang siguro niya. Mukhang nagulat sya. Hindi ko alam pero bigla akong napangiti. Lumapit ako sa kanya.

" Let's talk." sabi ko habang nakatingin sa mga mata niya na bakas ang gulat. Nakita ko syang napalunok. Aww she's cute.

" A-ano bang pag uusapan natin?" sabi niya.

" About what happened last saturday." sabi ko. Nakita ko naman na naging seryoso ang mukha niya.

" I don't want to talk about it." sabi niya. Napakunot ako ng noo.

" W-why?"

Nag iwas sya ng tingin. " I-I just don't want to."

Walang pasabing hinila ko sya at umalis mula doon. Hindi ko sya pinakinggan sa pag angal niya. I want to talk to her. I need to.

" W-where are we going?!" sabi niya habang hila ko pa din.

" Somewhere. Kung saan makakapag usap tayo ng maayos. "

" I-I already told you. I don't want to talk about it-"

"Then do." putol ko sa sasabihin niya at patuloy sa pag lakad.

Hanggang sa nakarating kami sa garden.
___

Charissa's Pov

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko nang nandito kami sa garden. N-nararamdaman ko ang hiya ng makita ko sya. I-Iniwan ko sya at nag paunang umuwi pag tapos ng nangyari noong sabado. Thats why I don't want to talk about it.

" C-Calvin, I need to go now-"

" It's bakulaw, not Calvin." seryosong sabi niya. Hindi ko alam pero lumambot ang puso ko sa sinabi niya. I know that he hates calling him that. What happened?

Bumuntong hininga ako. " A-ano ba ang ginagawa natin dito-"

" We need to talk. Let's talk. That's all." sabi niya. Seryoso pa din sya.

" I told you, I don't want to talk about that-"

" Why?! kinalimutan mo na ba ang mga nangyari? Ang pag papanggap natin? kinakimutan mo na? Pwes ako hindi ko yun nakalimutan. I even convince myself to forget that but nothing happens. I still remember all of it. But you.. nakalimutan mo na ba?!" inis na sabi niya. Nagulat naman ako. Bakit sya galit? hindi ba sya ang may plano ng pag papanggap na yon? And what? nakalimutan?!

" Ganon na lang ba kadali yun sayo? Porke' nakilala ka na ni Dad ay talagang pinutol mo na ang usapan natin? At ang mas malala doon, ay nalaman ko na ikaw pa talaga ang anak ni Mr. Vargas. Did you even lied to me, too? Did you knew all about it?!" dagdag niya. Nakaramdam naman ako ng kirot. B-Bakit parang ako pa ang sinisisi niya?!

" B-bakit parang ako pa ang sinisisi mo sa mga nangyari?! We're both victims here! Hindi ko alam na may usapan sila ni Dad. Dad never told me about it. So wag mong sabihin na nag sinungaling ako sayo dahil wala din akong alam! And please, don't shout at me!" Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng luha na kanina pang gustong Lumabas. " At anong sabi mo? nakalimutan, kinalimutan? oh Calvin, you don't know anything. Hindi ko kinalimutan yon dahil alam ko, alam kong hindi na mauulit yon dahil tapos na ang deal na to. Tapos na.." naiiyak kong sabi.

Nakita kong kumambot ang mukhan niya at lumapit sakin. " Then why? bakit ka umalis non at iniwan ako? nang sabihin satin ni Dad yun? Why?" kalmado niyang sabi. Nakatingin pa din ako sa mga mata niya.

" You hate me." sabi ko. Nakita ko naman ang pag kunot ng noo niya.

" W-why would I?" tanong niya.

" You said that you don't want to meet Mr. Vargas daughter. Kaya nga nag panggap tayo. And I'm her daughter. So you hate me. You don't want to see nor meet me." naiiyak na sabi ko. Yeah, Naisip ko din na baka ayaw niya nako makita at makausap dahil yun naman talaga ang gusto niya. Ang hindi makita ang anak ni Dad, which is me.

Naramdaman ko ang pag hawak niya sa pisngi ko. Bumilis ang tibok ng puso ko.

" That's why I feel so stupid to say those damn words to you. Na hindi ko man lang kinilala kung sino sya. At dahil mabait ang tadhana, ikaw pa talaga ang ibinigay para pagpanggapin na girlfriend ko. Ikaw na hindi ko alam na ang taong iniiwasan kong makita." sabi niya at hinahaplos ang pisngi ko. " Pero nang nakilala ko talaga kung sino ka, kung sino ang taong ayaw kong makita, parang pinagsisisihan ko kung bakit ganun nalang ang naging desisyon ko. Binabawi ko na yun. I don't hate you. I can't hate you. Because you know what? I think I like you." dagdag niya pang sabi.

Lumaki ang mata ko sa gulat dahil sa huling sinabi niya.

" D-Did y-you just-"

" Y-yeah, I think I did confessed.. to you." Sabi niya at umiwas ng tingin. Nasa mukha ko pa din ang gulat. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya yun. Pero ang gulat na yun ay napalitan ng ngiti. I just can't help but to smile!

" W-why? what's funny?" parang naiinis niya sabi. Mas napangiti pa ko.

"Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko ng sabihin mo yan sakin. Mas nangibabaw ang kilig eh." sabi ko. Sa totoo talaga, kinilig ako sa sinabi niya.

Nakita ko naman na namula sya. Aw.. cute..

" You're blushing.." pang aasar ko sa kanya. Agad niyang tinakpan ang mukha niya.

" Don't look." sabi niya . Hindi ako nakinig at sinubukan tanggalin ang pag kakatakip niya sa mukha niya. I want to see his face while he's blushing. At nang matanggal ko ang nakaharang sa mukha niya. I give him a kiss on cheeks. He stilled.

" I like you too." nakangiti kong sabi. Mas natawa ako dahil nakatigil lang sya at mas pumula ang mukha.

Bakulaw, you're so cute while you're blushing.

______

CharVin..Hehe

Hope u like it!

Lablatsss!