Don't Touch Me, Nerdy [COMPLETED]

Chapter 54.

Ianiee's Pov

Nandito kami sa hospital kung nasan sinugod sina Isaiah. Kahit na nalaman naming maayos na ang lagay ni brotha, I can't help but to worry so much. Sabi ng doctor natanggal na ang mga bala kaY brotha but, hindi pa rin sya gumigising. He said we all need to do is to wait. Argh!

Nang malaman namin ang nangyari, kinabahan ako ng sobra. Ni hindi ko din alam kung pano sasabihin kay Motha coz' I know, baka ano pang magyari sa kanya sa sobrang pag aalala.

Ngayon kasama ko Mom, well, hindi pa rin sya tulad dati na makulit at maingay. She's silent. Kahit walang luha sa mata niya, halatang pagod na iyon dahil sa kaiiyak. I already told Dad about it, nasa state kasi parin sya, and he said he will go home as soon as possible. Nag aalala din sya.

Habang papunta kami sa ICU na kinaroroonan ni Brotha, may nakita akong tao na nakatayo sa tapat ng bintana sa room ni brotha. And when I recognize her, I felt relieved all of sudden..

Thank god she's fine now..

" Rose.." rinig kong bangit ni Motha dito sa tabi ko, at nakatingin sy kay Rizianne.

Rose?

Napatingin naman ito sa amin. I saw her eyes. Full of tears. Maybe because he saw my brotha in that room. Kahit ako, nahihirapan din ngayon sa kondisyon ni brotha.

Napatingin naman ako sa gilid at nanlaki ang mata ko nang mag tama ang mata namin ni buwiset. Bumilis ang tibok ng puso ko. N-nandito sya? Ngayon ko lang kasi sya nakita simula nung sinugod sila Rizianne dito.

" I-I'm s-sorry.. Please f-forgive.. T-this is all my f-fault.. I-I so sorry..." napalingon naman ako kay Rizianne at ngayon ay nakatungo samin. Nahikbi pa sya habang nag sasalita.. I can feel her pain.

" I-Its not your fault, okay? its no body's fault." I smile at her para sabihin na wag niyang sisihin ang sarili niya. " I'm glad that you're awake now. Feeling okay now?"

Sa halip na sumagot, ay mas humikbi nanaman ito. God! baka mapaiyak nanaman ako nito! huhu nakakahawa kayang umiyak pag may naiyak sa harapan mo.

"I-I'm sorry.. Im s-so sorry-"

Napatigil sya ng biglang lumapit si Motha sa kanya. And then Mom hug her.

" Huwag mong sisihin ang sarili mo ija, Walang kang kasalanan okay?" Mom said habang pinapatahan sya sa pag iyak. But Rizianne remained silent. She's just crying.

Bumuntong hininga muna ko agad nag simulang mag lakad. Mukhang kailangan nilang mag usap.

Nag lakad lakad muna ako at napadpad ako sa canteen nitong hospital. Medyo marami ang tao but I manage to sit in a vacant chair. Habang nakaupo ay hindi ko maiwasang mag isip ng malalim. I starting to get worried to brotha again. Hindi pa rin ito nagising. Hindi ko din lubos na maisip kung bakit dumating sa punto na yun ang lahat. I already knew the person who did that. She's a bitch. Sinugod din sya sa hospital dahil may tama sya ng baril sa may hita niya. And then pinunta na sya sa prisinto. Hindi ko pa rin sya nakakausap dahil masyado akong nag aalala lalo na kay brotha. But I'll make sure na pag babayaran niya ang ginawa niya.

" You look beautiful when you are serious, Ms. Childish."

Agad akong napalingon ng may marinig akong nag salita. Bumilis naman ang tibok ng puso ko ng makilala ko kung sino yun. Geez! ano nanaman problema ng puso ko?!

Pasimple akong lumunok at sinamaan sya ng tingin. " Wag mo akong umpisahan buwiset."

I saw him chuckled at umupo sya sa bakanteng upuan sa harapan ko.

" I'm sorry about Isaiah, but don't worry too much. He will be fine." he said then looked deeply to my eyes. I can see worries in there too.

I don't know pero para akong naiilang sa pag kakatitig niya sakin na ganun. So iniwas ko ang tingin ko. " Y-Yeah..I know he will be fine."