Lorice's PoV
Nagising na lang ako at napansing katabi ko si... sir Ford. O my gad! Nakasandal ako sa kanya! What just I did?!
Agad akong lumayo sa kanya. Tumayo na lang ako. Napatingin siya sa akin, but not same as the cold and scary. He's calm, kaya naman hindi ako kinabahan. Hindi naman siguro siya nagalit sa ginawa ko, no.
"Here." sabay abot sa phone. Hala! Nabitawan ko ba to? Hays. "You can go home yourself, right?" tanong niya. Napatango naman ako.
"Mauna ka nang umuwi. You can... cook your dinner on the unit para di kana gumastos. Marami namang laman yung ref. Also, pakainin mo na rin si Fudge."
"Yes, sir." agad na akong naglakad papalabas ng dreasing room. Lalabas na sana ako nang tinawag niya ako.
"Lorice... " Napalingon ako nang tinawag niya ako.
"May utos pa ba kayo, sir?"
"Nothing. Just... take care."
Just... Take care.
"O-opo. "
Ano ba yan! Parang sasabog ang dibdib ko dahil sa sinabi niya! Pero kailangan kong kontrolin tong nararamdaman ko. Hays! Makalabas na nga!
Mula sa pagsakay hanggang sa makarating na ako sa unit ay hindi ko pa rin nakalimutan yung sinabi ni sir Ford sa akin kanina.
Just... Take care. May Ghad!
Ang gwapo niya talaga.
nang makarating ako sa unit ay may nakita na naman akong lunch box, gaya nung nakita ko noong nakaraan. Pagkain na naman ba ang laman nito?
From Antonio na naman kasi ang nakalagay. Sino ba talaga itong Antonio?
Kinuha ko na lang ito at pumasok na ako ng unit. Agad naman akong sinalubong ni Fudge na labis kong ikinatuwa.
Bago ako kumain ay pinakain ko muna si Fudge. After his dinner, nanood kami ng tv. Ganon pa rin, nakakandong pa rin siya sa akin at hinagaplos ko naman siya. Tsaka na ako naghapunan nang makatulog na si Fudge.
Habang kumakain ako, bigla na lang akong nabulunan. Imbis na tubig ang makita ko, isang bote ng alak ang aking nakita. Wala na akong choice kundi iyon na lang.
Ikaw kaya ang mabulunan!
Wala na akong nagawa kundi ang inumin ito. Pero... Parang unti unting nanlalabi ang paningin ko. Nahihilo... ako.
Ford's POV
KAKAUWI KO LANG galing sa fanmeet. Pinauna ko si Lorice para makapaghapunan na siya, at mapakain niya rin si Fudge. Pero... Nagulat na lang ako sa nakita ko.
She's drinking my fucking 68,000 Dalmore!
Nakita ko na lang na na-out of balance siya. And I ran immediately to help her.
I hold her waist, para hindi siya mahulog. And I assisted her, para makatayo siya.
Nang makatayo ay agad kong kinuha ang Dalmore na hawak niya. Inilapag ko ito sa katabing lamesa at itinuon ang atensiyon kay Lorice.
Hell! My 68 thousand Dalmore!
Nasa bewang nita pa rin ang kamay ko. I looked at her eyes, and her... lips. Ilang minuto pa yata ang lumipas bago ako bumalik mula sa pagiging lutang.
"Why did you drink my dalmo--" agad kong itinanong sa kanya. Shes just drink it!
Buti na lang at nabayaran ko na yon. Pero... hindi ko na natapos ang pagsasalita ko nang bigla niya akong... halikan.
What the...
But instead of making her stop, hinayaan ko lang siya na halikan ako. Hinayaan ko lang. Hindi ko lang alam kung bakit hindi ko siya itinulak papalayo.
I felt something from this kiss. And it's really really familiar. Hindi ko lang talaga alam kung saan o kailan ko ito naramdaman. But it's almost the same. I hugged her and keep her closer to me. I kiss and she kissed back. Hindi na ako nakapalag. She wants this? Then, I'll give it.
Hindi ko pa rin kinakalas ang labi ko sa labi niya. And feeling her response on my kisses makes me turned on.
Hindi bumababa ang labi ko. It's still on her lips. I just can't leave it. And I don't know why.
Hindi naghihiwalay ang mga labi namin hanggang pagpunta sa kwarto, when I opened the door until maihiga ko siya sa kama. At nang magawa ko iyon, feels like there's a lot of memories, na nagfa-flashback.
In the club, in the hotel.
Kaya hindi ko naghiwalay ang mga labi ko sa kanya. Ewan ko pero... may mga naaalala ako habang hinahalikan ko siya.
Naghiwalay lamang ang mga labi namin nang matuon ang atensiyon niya sa suot kong polo. Napatingin tuloy ako sa kanya.
Is she sure? She wants me to have her tonight?
Tiningnan ko lang siya. She slowly unzipping her upper clothe while her eyes close. Hindi ko alam pero... parang may naaalala talaga ako dito sa babaeng to. From her kisses up to this moment.
I started to unbutton my polo. At nang nahubad na iyon ay muli akong napatingin sa kanya. Dahil lang siguro ito sa kalasingan niya. I don't know.
She already unzipped her clothe, uncovering her cleavage. But instead of continuing in doing this thing, kinuha ko ang polo ko at ikinumot iyon sa kanya, making her covered again. Tsaka ko siya binuhat at maayos na pinahiga sa kama.
She's asleep. Lasing lang talaga siya.
Tsaka ako lumabas ng kwarto. Sa sala na lang ako matutulog.
Nang makarating sa sala ay nakita ko rin si Fudge na natutulog. Kaya naman, bumalik ako sa kwarto at doon ko inihiga si Fudge sa higaan niya.
Such an adorable dog.
Lumabas muli ako ng kwarto at humiga na sa sofa nang makarating ako sa sala. At naalala ko iyong nangyari kanina.
She... She really kissed me. And I can't believe she did it. I can't stop thinking I only let her do it.
She...she's just drunk.
Teka nga, bakit yung Dalmore yung ininom niya? There's a lot of drinks there, na hindi nakakalasing pero pinili niya ito. Doesn't she know this brand? Nalasing na nga siya sa champagne na tatlong baso lang ang ininom niya, sa Dalmore pa kaya na parang ginawa niya nang tubig?
But... her lips was... luscious. It's soft and addicting. Her lips were like that girl's lips.
That kisses were so so familiar.
Muli kong inalala yung babaeng nakasama ko doon sa hotel one year ago. I still remember all what we did, but I can't remember her face.
But she's the one that makes me happy that night, when Tracy left me. And with this, my feelings for the one who rejected me was... slowly fading. And my heart calls for that mysterious girl who gave me her purity without knowing her name.
Nasaan na kaya siya? Does she have a family now? I don't know. Pero, sa oras na maalala ko siya, I will find her.
